ATM
De schrijver van de beklemmende thriller Buried heeft een nieuw 'opgesloten op een enkele locatie'-verhaal geschreven. ATM draait om drie collega's die niet uit een pinhokje kunnen komen vanwege een doorgedraaide psychopaat. Weet scenarist Chris Sparling ons weer vast te kunnen houden met een doordacht opsluitingsverhaal?
PINleiding
Na een gezellig Kerstfeest rijden David (Brian Geraghty) met zijn date en collega Emily (Alice Eve) terug naar huis. De aangeschoten Corey (Josh Peck) ligt te wauwelen op de achterbank. Onderweg krijgt Corey honger, maar het probleem is dat hij geen contant geld bij zich heeft. De auto stopt op een parkeerplaats met een pinhokje. Als de drie uitstappen om geld op te nemen worden zij buiten het hokje opgewacht door een onbekende man. In eerste instantie niet veel bijzonders, totdat hij zeer agressief gedrag vertoont. De man wil bloed zien. Voor de drie collega's zit er niets anders op dan te vechten voor hun leven op de enkele vierkante meters van het pingebouwtje.
VastgePINd
Hoe beklemmend Buried ook was, ATM kakt na drie kwartier in. Het idee van het opsluiten in een pinhokje is leuk, maar het blijft in dit geval totaal niet interessant om naar te kijken. Het eerste storende feit is de moordenaar. Iets dat bevalt is het feit dat hij alle tijd neemt totdat de drie uit het hokje komen en niet zelf naar binnen gaat. Mocht hij worden gestoord in zijn bezigheden door een voorbijganger, dan maakt hij daar korte metten mee. Geen enkel probleem, daar is zelfs 'respect' voor op te brengen. Waar de schoen wél knelt is hoe de moordenaar er uit ziet. Ken je de film Urban Legend uit 1998 nog? Een kleine flashback:
Begint het weer te dagen? Gelukkig. Hier is de moordenaar in ATM:
Precies. De moordenaar staat ook in deze houding op de filmposter, die al eerder was uitgebracht. Vanaf dat moment schoot de gedachte van de film uit 1998 te binnen. En als de gedachte van onorigineel uitgedoste slachter in je opkomt, dan blijf je daar ook bij en ga je vergelijken
Toch is dit niet het enige probleem van de film. Sterker nog, er zijn ergere dingen te noemen. Zo hebben de drie personen in het pinhokje tientallen mogelijkheden gehad om te ontsnappen. Het meest ergerlijke moment is als de moordenaar enige tijd is verdwenen en er een sprintje wordt getrokken. Ver buiten het bereik en alle kans om weg te komen, maar vanwege een bepaalde, onlogische reden gaan ze toch weer terug naar het hok. Als kijker schreeuw en vloek je naar de acteurs en vraag je je af wat ze in godsnaam bezielen. Op dat soort momenten wens je ze niets minder toe dan een snelle verlossing.
Over 'verlossing' en 'kijker' gesproken, je voelt je na verloop van tijd ook behoorlijk opgesloten. Niet alleen de intelligentie van de personages is benedenmaats en zelfs vervelend, het verhaal lijkt nergens naartoe te gaan. Correctie: het bouwt op naar een zeer tegenvallend einde. De film verloopt erg voorspelbaar en het iets te makkelijke slot is hier dan ook geen uitzondering op.
PINclusie
Hoe sterk en beklemmend Buried ook was, zo saai en slaapverwekkend is ATM. Rond de helft van de film zit er een inkakmoment waarna het gedoemd is om te mislukken. Dus mocht je toch al tien euro hebben gepind, koop er een paar goede 'one location'-films zoals Phone Booth, (in zekere zin) Clerks of de goede klassieker Rear Window.
