Film: The Chronicles of Narnia

Fantasieverhalen zijn hot. Net na de vierde Harry Potter en nog maar een jaar na Lord of the Rings is hier wederom de inleiding van een serie films. De Kronieken van Narnia gaat zoals de titel alvast verklapt over een leeuw, een heks en een kledingkast. En die laatste is het enige dat niet kan praten. Dat geeft alvast het gehalte aan van een wereld waar eenhoorns, feniksvogels en kerstmannen niet geheel onbekend zijn en de dieren doodleuk discussies met elkaar voeren. Maar een kinderfilm of een volwassen fantasy? Mij is het ook nog niet helemaal duidelijk.

Het vermeende eerste deel draait dan ook om de inleiding. Een haastige film die er ruim 2 uur over doet om ons een nieuwe wereld voor te leggen. Het budget was toereikend, maar niet ruim genoeg om soms te denken: "zien we op de achtergrond niet stiekem een aantal orks en hobbits?" Gelukkig heeft Narnia een van de weinige fouten van LOTR begrepen: dit lijkt een publieksvriendelijkere film dan de machtige trilogie. Zo is het niet verkeerd vier kids in de hoofdrol te zien. Peter, Edmund, Susan en Lucy Pevensie zijn de vier kinderen die omwille van WO II naar het landhuis van een oude professor worden gestuurd. Tijdens een spelletje verstoppertje belanden ze door een kast, de 'wardrobe' uit de titel, in het magische land Narnia.

Daar lopen ze magische wezens tegen het lijf, worden achterna gezeten door wolven en vechten aan de zijde van een pratende leeuw tegen de Witte Heks. Deze laatste wordt sterk vertolkt door Tilda Swinton, één van die onopvallende actrices die al eerder films als Constantine en Broken Flowers het kijken waard maakte. The Chronicles of Narnia is een fijne film om naar te kijken, maar lijkt niet gewaagd genoeg om zich af te scheiden van de rest. De film heeft prachtige sets en kostuums en overweldigende special effects, maar is op sommige momenten wel heel erg EO met politiek correctheid die er vanaf druipt.

Het over-sentimentele acteerwerk en plotwendingen die hun doel voorbij schieten lijken onnodige aspecten die afbreuk doen aan de magie van de film. Constante verwijzingen naar de bijbel (de vier kinderen zijn de zonen en dochters van Adam en Eva, de leeuw wordt onthaald als een Jezus) zijn vermoeiend om naar te kijken. En al met al lijkt het eerste deel van een nieuw fabeltjesepos het kleine broertje van The Lord of the Rings, maar doet dit desalniettemin erg 'Disney'.

The Chronicles of Narnia is eigenlijk een film waarvan voor de kijkers niet duidelijk wordt of het een goede of slechte film is. Een typisch voorbeeld van een film die onthaald wordt nadat het vervolg opvallend goed (of slecht) blijkt te zijn. Denk maar aan de stripheldenserie 'X-men', met een eerste deel dat niet erg sterk was, maar een vervolg dat enorm de hemel in geprezen werd waardoor duidelijk was dat het eerste deel enkel een inleiding was. Zo kun je het beste Narnia bezoeken zonder te veel verwachtingen en zeker geen LOTR-gehalte. Regisseur Andrew Adamson heeft hiermee een keurige film afgeleverd met een hoge entertainmentwaarde maar laat ons allemaal met het gevoel achter dat we naar meer verlangen.


Label: Buena Vista/Disney Releasedatum: 21 December 2005 Kijkwijzer: Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!