The Legend of Zelda: Twilight Princess
Wat Twilight Princess wel heeft en een hoop HD-games soms missen is sfeer. Hyrule leeft als nooit tevoren. Elfjes vliegen rond, blaadjes vallen van bomen, stof blaast over de grond en vreemd genoeg komt er op grote vlaktes bijna geen pop-up voor. Zelden in een game zo ver kunnen kijken als in deze, wat een positief gevoel en besef van scope geeft. De dorpjes en steden, al zijn het er niet veel in Hyrule, stralen gezelligheid en een gevoel van leven uit. Ook de dungeons en eventuele grotten zitten vol detail en spanning. Characters worden overigens prima weergegeven en zijn soms net iets beter afgewerkt dan de omgeving om hun heen. Op den duur kijk je voornamelijk door de sfeer en scope van het spel door de wat mindere graphics heen, maar laten we realistisch blijven. De Wii-versie van Twilight Princess is en blijft een Gamecube port. Toch blijf je in je achterhoofd het gevoel houden dat dit beter had gekund. Helemaal met het uitstel die het spel al een aantal keer gekregen heeft begin je het idee te krijgen dat de uitstel voornamelijk komt door de realisatie van de Wii-versie, en dat de Gamecube-versie al eerder uitgebracht had kunnen worden.
<\/center>
Echte HD fans, soms graphics hoeren genoemd, zouden eventueel een component kabel kunnen aanschaffen voor hun Wii. Dit stelt je in staat om de Wii-versie, die overigens wel breedbeeld ondersteunt, in 480P te gamen. De componentkabel en HD-TV die hiervoor nodig zijn zorgen voor een rustiger en scherper beeld met iets meer detail. Het probleem is echter wel dat de wat mindere textures nu nog beter zichtbaar worden. Echt een groot verschil met bijvoorbeeld een RGB-scartkabel is het niet, maar beide zijn wel beter dan de standaard geleverde composite kabel. Aan jou de keuze.
Een hoop gamers die zich zorgen maken over de soundtrack van het spel kunnen rustig ademhalen. Nee, je hoort geen magische orkestrale klanken je huiskamer binnenkomen, maar wat je wel hoort zijn heerlijke vernieuwende en ook wat oude bekende Zelda-klanken. Dungeons behouden hun mystiek en dorpjes of open vlaktes spiegelen hun grafische stijl via de muziek terug. Alles klopt en is herkenbaar. Wat jammer is, is dat Link echter nog steeds exact dezelfde steun- en kreungeluidjes heeft. Link zou nu wel eens een stem mogen krijgen in plaats van altijd maar de doofstomme te spelen. Is het niet via voice-acting dan zouden ze hem in ieder geval wat teksten moeten geven, want momenteel en zoals altijd komen de gesprekken enkel tekstueel van één kant aangezien Link nooit wat bevestigt. Conversaties op deze manier gaan nu veroudering tonen en missen de diepgang die je elders wel treft of waar we tegenwoordig aan gewend zijn geraakt.
Wel vernieuwend en redelijk indrukwekkend is het kleine speakertje in de Wii-mote. Speciale effecten zoals het spannen van je boog of klankgeluiden van het zwaard worden leuk via de speaker naar buiten gebracht. Ook het vinden van schatten en tips van Midna, Links maatje in het spel, worden allen bevestigd door de Wii-mote.
