Heroes of Annihilated Empires
GSC maakte eerder al de succesvolle RTS Cossacks. Na deze topper volgde een handvol slappe aftreksels als Alexander en een nieuwe Cossacks. Voor HoAE grepen de makers terug op de formules die het origineel zo goed maakten. De belangrijkste ideeën in Cossacks waren:
- Geen population limit
- Unlimited resources
- Veel unieke units
- Attack & Defense upgrade systeem
- Grote gevechten met duizenden units
- Gebouwen worden duurder als je er meer bouwt (ergo: geen Tower spam)
Het idee om goed te kijken naar dit succes klinkt natuurlijk goed, maar de makers hebben misschien iets te veel terug gekeken. Het RTS-gedeelte van HoAE is bijna een letterlijke kopie van Cossacks. Dit geldt helaas ook voor de graphics. Om zoveel units op het scherm te krijgen, maakt deze game nog gebruik van sprites. Dit zijn 2D gerenderde plaatjes, geïntegreerd in een groter plaatje (in dit geval het 3D-landschap). Dit heeft twee nadelen, ten eerste zijn de sprites simpelweg niet gedetailleerd genoeg. Inzoomen in deze game is geen aanrader, aangezien je je gelijk vijf jaar terug in de tijd waant. Volledig uitgezoomd valt er nog mee te leven. Ten tweede levert de wisselwerking tussen de 2D-sprites en de 3D-omgeving soms rare taferelen op. De engine kan niet goed overweg met de hoogte-verschillen op de map. De camera naar benden “pannen” is dan ook geen aanrader. Hoewel de makers de Free-Camera behoorlijk promoten, kan je deze game het best spelen als een standaard 2D RTS: vanuit isometrisch perspectief, volledig uitgezoomd.
<\/center>Ondanks deze mankementen aan de engine heeft de game nog flink last van slow-downs. Vooral tijdens de singleplayer-campaign zakte de framerate nog wel eens behoorlijk in. Maar gelukkig houden de negatieve commentaren hier op. Het RTS-gedeelte is namelijk goed uitgewerkt. Je begint met een basis, waar standaard alle resources aanwezig zijn. Elk volk maakt gebruik van verschillende resources, hoewel er wel overlap is. Het uitbreiden van je resource-capaciteit doe je niet zozeer door nieuwe locaties te veroveren, maar door je infrastructuur uit te breiden en nieuwe werkers te bouwen. Hierdoor moet je je uitgaven spreiden tussen de upgrades van je mijnen en dergelijken, en je militaire apparaat.
Ook de gevechten zitten aardig in elkaar. Elke unit heeft vier typen verdediging (piercing, blunt, chopping en magic) en heeft een attack met één van deze typen. In tegenstelling tot andere RTS-games, is de verdediging niet proportioneel (zeg maar 40 % tegen piercing), maar absoluut. Als een skelet een verdediging heeft van 6 tegen piercing, zal alle piercing damage met 6 worden verminderd, tot een minimum van 1. Je moet dus echt goed nadenken over het type units dat je gebruikt. Er komt zodoende nog behoorlijk wat tactiek (en micromanagement) bij de gevechten kijken. Om even terug te komen op het voorbeeld van de skeletten: een groepje Elf Pikemen met wat Archers (allebei piercing damage) kan nog in problemen komen tegen skeletten (slapste unit in de game). Heb je echter de beschikking over een paar Centaurs (blunt damage), zullen de skeletten binnen een mum van tijd zijn omgetoverd in een laagje botstof. Een ander belangrijk aspect dat hierbij komt kijken zijn de unit-upgrades. Deze zijn over het algemeen behoorlijk prijzig en duren lang om te researchen, maar kunnen wel de beslissing vormen in een gevecht. Tel hierbij op dat de meeste units wel speciale abilities of aura’s hebben en je komt tot de conclusie dat het RTS-gedeelte van de game, hoewel gebaseerd op een oudere game, goed uit de bus komt.
Er moet echter een kleine opmerking worden gemaakt over dit strategische gebeuren. De game nodigt niet echt uit tot agressief, aanvallend spel. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, maar als je van vlugge, actievolle potjes houdt, is dit niet de geschikte game. Op geen enkele manier word je gestraft voor het boomen; gewoon lekker je verdediging en economie optimaliseren en pas in tweede instantie wat aanvallende ideeën ontwikkelen.
