Heroes of Annihilated Empires

De developers bij GSC steken hun ambities niet onder stoelen of banken. Heroes of Might and Magic, zoiets wilden ze nu ook wel eens maken. De voorbereidingen werden getroffen en ideeën op papier gezet. Er werd een bod gedaan op de HoMM-licentie en... die ging naar collega Russische developer Nival Interactive. Gelukkig liet GSC het er niet bij zitten. Ze keken nog eens goed naar de formule en bedachten wat hun eerdere games zo succesvol maakte. Naast een aantal slappe RTS-titels is dit bedrijf namelijk verantwoordelijk voor, naar mijn idee tenminste, een van de mijlpalen in de RTS-geschiedenis: Cossacks. Deze samensmelting leidde tot de nieuwste game van GSC: Heroes of Annihilated Empires (HoAE).

De makers hebben getracht een soort mysterieuze geruchten te verspreiden over deze game. Er was iets met een of andere Order of Blades en in de open bèta ontdekten de spelers iets dat ze niet direct verwachtten in een fantasy-game. Verder was dit de eerste game uit een epische trilogie, met veel verrassingen etcetera. Ik was dan ook redelijk benieuwd om deze game met eigen ogen te aanschouwen en trachten te achterhalen waar de praatjes van de PR-afdeling van GSC vandaan komen. Long story short: ik heb werkelijk geen flauw idee. Dit betekent overigens niet dat de game niet leuk was om te spelen, integendeel.

RTS vs. RPG

Zelf omschrijven de makers deze game als RTS vs RPG. Dit omdat de scheidslijnen tussen de beide speelvormen behoorlijk strak zijn. Een echte symbiose tussen beide vormen bestaat niet in deze game; het is het een of het ander. Dit is zowel in de singleplayer als in de skirmish/multiplayer zo. Het RPG-gedeelte van het spel is redelijk simpel gehouden. Je hebt een Hero, en als deze een aantal vijanden heeft gekilled levelt hij/zij. In eerste instantie krijg je de keuze uit twee semi-upgrades en de mogelijkheid om deze level-up te laten passeren om de volgende keer een keuze te maken uit alle volledige upgrades. De upgrades bestaan overigens uit de standaard RPG-parameters: Attack, Defense, Movement Speed, Attack Rate, enzovoorts.

Naast het standaard level-up systeem kan je je karakter uitdossen met verschillende items, potions en Magic Cards. De makers hebben een leuke twist toegevoegd aan het item-systeem. Elk item geeft naast een bonus aan enkele eigenschappen, ook een penalty voor andere eigenschappen. Op deze manier kan je niet elke keer gewoon het duurste/sterkste armour aantrekken; je zal je gear grondig op elkaar moeten afstellen. De Magic Cards zijn eigenlijk gewoon spells, maar ze komen in de vorm van kaartjes. Dubbele kan je ruilen en je kan er maar een beperkt aantal actief hebben. Ze komen in verschillende smaken, van de standaard Fireball tot Berserk. Ook voor deze kaartjes geldt dat je met enige logica je “deck” moet samenstellen. Spells groeien overigens mee met je karakter; hoe hoger het level van je karakter, hoe sterker de effecten van de spells. Hierdoor blijven alle spells even effectief en word je dus constant uitgedaagd je deck te finetunen. De potions zijn behoorlijk sterk in deze game. Ze variëren van Health en Mana flesjes tot aanvallende potions als Alchemist’s Fire. Een welgetimede +15 damage en area attack kan flink wat roet gooien in de plannen van je opponent.


Orc-dorpje voor en na bezoek van Elf Ranger

Al met al zit het RPG-gedeelte van de game best aardig in elkaar. Je bent constant bezig met het balanceren van je karakter en hebt voldoende mogelijkheden om dit interessant te houden. Echter, op zich zelf is dit niet genoeg om de game te dragen. Gelukkig heeft de game meer te bieden.