CD Review: Sit down and listen to Hooverphonic
Zoals vermeld in de introductie is deze CD een inleiding op de unieke concertreeks waarmee Hooverphonic in spetember begonnen is. Deze tournee zal in ieder geval tot het eind van dit jaar duren. Van de totale setlist van de ruim twintig speciaal voor deze reeks theaterconcerten herbewerkte nummers zijn er dertien terecht gekomen op het nieuwe album Sit Down And Listen To Hooverphonic. Naast bekende en minder bekende werken bevat het album als bonustrack de gloednieuwe single The last thing I need is you. Er zijn overigens geruchten dat Hooverphonic naast België ook Nederland nog aan zal doen voor een aantal akoestische optredens, dus er is een kans dat je niet naar België hoeft om deze nummers live te horen.
Zelf had ik nog maar weinig gehoord van Hooverphonic, dus ik ben compleet onbevooroordeeld naar dit album gaan luisteren. Dit had echter tot gevolg dat ik meteen daarna naar de originele nummers ben gaan luisteren om zo tot de conclusie te komen dat Hooverphonic met deze CD echt een goede muzikale prestatie neergezet heeft.
De CD opent met Antarctica, een nummer dat meteen de sfeer bepaalt voor de rest van de CD: rustig en melancholiek met af en toe een dramatische climax. Via One komen we bij de sterke bewerking van Inhaler. Als je het originele nummer leuk vindt dan moet je zeker deze versie eens luisteren: de strijkers geven dit nummer erg veel sfeer.
De CD vervolgt met bewerkingen van Jackie Cane, My autumn's done come en 2 wicky: stuk voor stuk relaxte, laid-back nummers waar je prima op kunt wegdromen. Frosted Flake Wood is vervolgens juist een spannend nummer geworden, dit mede door de combinatie van strijkers en vleugel. Hierna volgt een bewerking van Eden.
Mijn persoonlijke favoriet Vinegar & salt volgt dan. Het origineel is bombastisch, maar dat geldt absoluut niet voor deze bewerking: deze is juist ingetogen te noemen. Ik krijg echter nog steeds kippenvel van de emotie die de muzikanten en zangeres Geike in dit nummer weten te leggen. Dit nummer wordt gevolgd door Sad song en Someone. Duidelijk is te merken hoe er langzaam naar een climax wordt toegewerkt die door het bekende The world is mine en Sometimes goed wordt ingevuld.
Als bonus volgt tenslotte de nieuwe single The last thing I need is you. Een nummer dat op deze CD een beetje uit de toon valt doordat het geen akoestische versie is. Het is echt een bonus die er waarschijnlijk op gezet is om de CD interessanter te maken voor mensen die geen die-hard fan van Hooverphonic zijn. Ondanks dit heeft het nummer naar mijn mening zeker hitpotentie.
