Interview: Charles Groenhuijsen
Ik ben af en toe op Radio 1 te horen als invaller, want we werken hier nauw samen met het Radio 1-Journaal. We nemen ook af en toe wel eens dingen van elkaar over. Verder schrijf ik eens in de twee weken een column in het Algemeen Dagblad,
ik geloof dat dat op woensdag verschijnt. En ook schrijf ik een tweewekelijkse column voor een bedrijfsblad van Kluwer, over financiën enzo.Verder ben ik bezig een boek te schrijven: een oorlogsdagboek over Irak. Ik heb de afgelopen periode in een soort dagboekvorm beschreven. Dat ben ik nu aan het afmaken en dan komt het waarschijnlijk eind deze maand of begin volgende maand uit.
Wat zijn uw werktijden zo'n beetje?
Dat varieert heel erg. Op dit moment ben ik heel druk. Je moet niet echt van vaste werktijden houden bij deze baan. Want dat werkt niet goed, om het voorzichtig uit te drukken. Ik heb de afgelopen 4-5 weken gemiddeld ongeveer 80 uur per week gewerkt, vaak zelfs meer. Ik heb dagen gedraaid van 18-19 uur. Dus ja, dat is een beetje idioot. Ik ga volgende week ook een weekje op vakantie.
Normaal gesproken begin ik gewoon 's ochtends op een redelijk normale tijd . E-mail is heel belangrijk voor ons. Het eerste wat ik 's ochtends doe als ik wakker wordt om een uur of half zeven/zes uur, is e-mail checken en even kijken wat Hilversum die dag van ons wil. Er is immers een tijdsverschil van zes uur, dus als ik wakker wordt dan zijn zij al in full swing en hebben ze dat al besloten.
Na het checken van mijn mail doe ik meestal even wat andere dingen thuis, mijn kinderen bijvoorbeeld. Daarna heb ik gewoon redelijk normale werktijden, maar soms moet ik in bijvoorbeeld het ochtendjournaal van zeven uur verschijnen. Afgelopen week hebben we veel van die grote uitzendingen gemaakt over Irak, en dat gaat dan dus nog door tot na één uur 's nachts voor mij. Dan moet je toch ook nog allerlei dingen uitzoeken, dus dat was een beetje een gekkenhuis afgelopen week. Maar het is op zich ook leuk. Een mooie oorlog is niet lelijk.
Mijn huis is een eindje vanaf hier. Met de metro ben ik er meestal binnen een half uurtje en met de auto in een kwartiertje. Maar ik slaap de laatste tijd meestal in een hotel. De afgelopen dagen heb ik wel gewoon weer thuis geslapen, maar de eerste tien dagen van de oorlog heb ik in een hotel doorgebracht.
Het is eerste dat ik ook altijd doe bij grote klussen is onmiddellijk een hotel aan de overkant van de studio nemen. Ook om me af en toe even terug te trekken en gewoon even een uurtje te slapen of even een schoon hemd aan te trekken. Dus dat werkt heel goed. Ik kan ook heel goed kort slapen. De stagiaires hier moeten er altijd heel erg om lachen: "de baas gaat even vijf minuten slapen". Dan zet ik gewoon mijn stoel even achterover en ga ik vijf minuten slapen. Na die vijf minuten hou ik het wel weer even vol.
Wat zijn voor u de leuke kanten van uw werk, en wat zijn de minder leuke kanten, naast het onregelmatig werken?
Je mist een hoop van je gezinsleven. Zo hadden we de eerste week van de oorlog een skivakantie gepland... Nou ja, dat kon dus niet doorgaan, jammer dan. Je mist privé dus een hoop. Maar daar staat een hoop tegenover. Ik ben een echte nieuwsjunk en hoewel ik zo langzamerhand een oude zak in het vak aan het worden ben, raak ik nog altijd erg opgewonden van nieuws. Ik vind het dagelijks nieuws gewoon nog hartstikke leuk.
