Interview: Charles Groenhuijsen
De VRT maakt er ook gebruik van. We delen het kantoor hier. Ik zit hier voor het Journaal, Greet de Keyser voor de VRT (Journaal en TerZake) en 2Vandaag. Tim Overdiek van het Radio 1-Journaal zit hier ook. Verder een paar stagiaires en producers. We hebben een kantoor en de studio wordt dus gedeeld door zeg maar globaal NOS, 2Vandaag en VRT.De gesprekken die jullie houden in het NOS Journaal, zijn die altijd van tevoren ingestudeerd?
Niet altijd. Zodadelijk moet ik optreden in het 22.00-Journaal. Ik heb nu nog geen idee wat ik moet gaan doen, dat gaan we zodadelijk overleggen. Maar als er om vijf voor tien wat anders gebeurt, dan gaan we het ineens weer over iets heel anders hebben. En dat vind ik nog steeds erg leuk, ik denk dat ik daar mijn pensioen wel mee haal. Op dit moment ben ik 48 jaar.
Maar eigenlijk wisselt dat wel of niet voorbereiden ook heel erg. Journaaluitzendingen bereiden we wel voor, want daar moet je strak in het pak zitten. Je kunt niet vier minuten praten als er twee minuten voor je gepland staan. In het late Journaal, vaak met Gijs Wanders, maken we het wel iets losser. Dan spreken we af gewoon goed naar elkaar te luisteren en dan zien we wel wat er gebeurt.
Een andere vorm is weer zoals van de week toen dat beeld werd omgetrokken in Bagdad. Een historisch moment, en toen is de NOS gelijk gaan uitzenden. Ik zat toen nog in een file, dus moest op een bepaald moment echt gaan rennen naar de studio. Dan spreek je dus niets af van te voren. Wat je dan doet is gewoon gaan zitten, microfoontje op, oordopje in en lullen maar. Het is dan belangrijk dat je een goede presentator hebt in Hilversum, en van de week zat ook Bertus Hendriks erbij als Midden-Oosten deskundige. Gijs Wanders is bijvoorbeeld een hele goede presentator. Hij is heel goed in lange live-uitzendingen, is zeer ervaren en altijd prima voorbereid.
Verder is ook een goede eindredacteur erg belangrijk. Die moet je sturen met opmerkingen als: "Charles, jij komt zometeen daarover". Omdat we dat allemaal al heel vaak gedaan hebben gaat dat goed. Als je er bij mij voor een dubbeltje geld in gooit, kun je voor een kwartje tekst krijgen.
Ik vind die manier van televisie maken echt enig. Ik zou liegen als ik zei dat het anders was. Je kunt dan veel kwijt en je moet ook snel reageren op wat je ziet en wat je hoort. Waar ik niet tegen kan is als je ergens werkt en dat je dan hebt van "O, er gebeurt nou iets leuks. Kunnen we daar in onze uitzending van volgende week wat mee?". Ik wil dat dan snel brengen, dat is het tempo wat ik prettig vind.
We zagen u gisteren (10 april - red.) op tv in een interview met Powell. Was dat gesprek geheel geregisseerd, of was het echt een open interview?
Nee, dat was niet geregisseerd. Ik mocht vragen wat ik wilde. Ze belden me wel de dag van te voren op met de vraag waar ik het over wilde gaan hebben. Nou ja, dat was natuurlijk niet zo ingewikkeld: Irak en Europa. Maar ik mocht gewoon verder vragen wat ik wilde.Ze hoeven ook niet aan het eind het gemonteerde gesprek eerst nog te bekijken. Het is wel zo dat de Amerikaanse ambassade in Den Haag heel secuur kijkt wat er mee gebeurt. Die ambassade speelt ook een rol bij het toewijzen van zo'n interview. Ik ben ook wel benieuwd wat zijn ervan vinden.
Ik ben overigens nog nooit op de vingers getikt door de ambassade omdat ik iets fout zou hebben gedaan. Ik denk dat als je het echt heel bont maakt en echt hele domme dingen over Amerika zegt, dat je dan op een bepaald moment er wel op aangesproken wordt. Maar ik probeer gewoon oprecht te vertellen zoals het is, er zit natuurlijk wel altijd een stukje opinie in waar ze het misschien niet mee eens zullen zijn, maar dat is dan mijn journalistieke verantwoordelijkheid.
Maar ik ben dus eigenlijk wel redelijk vrij. Het is natuurlijk wel zo dat als ik hele rare dingen zeg, ik dan waarschijnlijk niet volgende maand zo maar weer een interview met meneer Powell krijg, of Rumsfeld of misschien zelfs wel ooit met de president.
Heeft u ook al wel eens andere "grootheden" geïnterviewd?
Ik heb Clinton wel eens, kort weliswaar, mogen interviewen. Ook Reagan heb ik destijds mogen interviewen. Ik heb Clinton overigens ook wel eens uitgebreider gesproken toen hij in Nederland was voor een congres. Verder heb ik vroeger allerlei ministers van Buitenlandse zaken geïnterviewd, maar dat is misschien niet zo interessant. Het is voor ons eigenlijk vrijwel uitgesloten, of in ieder geval heel erg moeilijk, om een president te mogen interviewen.
