Neuken in de disco

Een tijdje geleden was ik weer eens in een café met een danszaaltje. Daar was een disco bezig. Ik was uitgenodigd door Nathalie. Ze had een tijdje in mijn band gezongen. Ze was toen achttien en nu is ze eenentwintig. Ze is er in die tijd niet lelijker op geworden. Als we destijds met haar optraden had ze al veel succes bij het mannelijk publiek, maar nu was ze nog wat meer vrouw geworden. Haar tienertoetje had plaatsgemaakt voor een volwassener gezicht en haar rondingen waren iets voller geworden waardoor ze precies de perfecte maten had. Kortom: een lekker ding. Ik ben oud en getrouwd, dus ik mag er niet aankomen, maar wel van genieten.

We hadden net onze Hoegaarden gekregen en wilden gaan proosten toen me iets opviel op de dansvloer in het zaaltje waar de disco draaide, maar Nathalie stootte met haar glas al zo hard tegen het mijne dat ik maar snel een slok nam voordat er nog meer bier over de rand zou klotsen.
“Haha,” lachte Nathalie. “Je hebt een witte kring om je mond. Het lijkt wel of je net gebeft hebt.” Dat was typisch Nathalie. Ze nam nooit een blad voor de mond. Dat was in de bandtijd al zo. Nathalie zong altijd dichtbij onze Shure SM58 en dat ontlokte een jongen die voor het podium stond de opmerking of ze niet wat anders in haar mond wilde dan een microfoon. “Nee, dank je,” zei ze. “Deze heeft een dikkere eikel.”
Toen we allebei uitgelachen waren over het befgrapje wees ik op de dansers in de disco en vroeg Nathalie wat die eigenlijk aan het doen waren. Ik wist wel dat er in de disco niet aan stijldansen werd gedaan, maar deze stijl van dansen had ik nog nooit gezien. Nathalie keek even naar de dansers, pakte mijn hand en trok me van mijn barkruk af.
“Kom,” zei ze. “Ik zal het je leren.” Ik dacht bij mezelf dat ik geen dertig danslessen nodig zou hebben om deze dans te leren, maar ik zei niets, want ik verheugde me al op de dans en was bang dat ze zou terugkrabbelen.

Even later stonden we op de dansvloer en Nathalie volgde het voorbeeld van de andere dansers door met haar onderlichaam tegen me aan te gaan dansen.
“Dit moet jij ook doen met je onderlichaam,” zei ze. “We moeten allebei met de onderlichamen tegen elkaar hossen. Dat is de nieuwe trend in het dansen. Het heet schuren.”
“Oh, nou, vroeger heette dat neuken,” antwoordde ik droog.
“Nee joh. We hebben onze kleren toch gewoon aan?”
“Ja, maar ik ga zo dadelijk toch maar even een pakje Durex trekken, want van dit dansen  wordt mijn onderbroek zo kleverig.” Ik had echter helemaal geen haast met naar het toilet gaan, want de situatie beviel me prima. Als Nathalie dit dansen noemde, wie was ik dan om dat tegen te spreken?

Na een half uurtje ‘schuren’ was ik dringend aan wat afkoeling en een biertje toe. Nathalie was nog helemaal niet moe en begon met frisse moed bij een kaalgeschoren pitbull met tachtig tattoos tegen zijn edele delen te bonken. Hij beantwoordde meteen heftig.
Je kent dat wel van sommige hondjes die zeer enthousiast je benen te pakken nemen om je te begroeten.
Ik nam plaats op mijn barkruk en bestelde nog een Hoegaarden. Net toen ik de eerste teug nam, voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van Henk. Henk en ik waren vroeger buren geweest en destijds ook min of meer bevriend geraakt. We hadden samen een actiegroep opgericht die tegen een weg tegenover onze flat was. Met die actiegroep hadden we ervoor gezorgd dat die weg verdiept werd aangelegd. Helemaal geen weg lukte helaas niet. Later hebben we allebei ergens anders een huis gekocht en zijn we elkaar uit het oog verloren. Ik wist nog wel dat bij Henk het glas altijd halfleeg was, terwijl het bij mij juist meestal halfvol is. Nu was het glas trouwens nog bijna helemaal vol. Letterlijk en ook figuurlijk na die heerlijke dans met Nathalie.

“Henk, jongen, hoe is het met jou?” Ik probeerde enthousiast te doen, maar eigenlijk kwam Henk nogal ongelegen want ik had nog best zin en fut om na het biertje weer lekker te gaan schuren.
“Kut,” zei Henk. Daar had je het al. Nog steeds dezelfde Henk.
“Je ziet er anders goed uit, hoor,” probeerde ik.
“Daar gaat het niet om. Mijn vrouw is er sinds een maand vandoor met een andere vent.” Daar had hij wel een punt, vond ik.
“Jij vermaakt je anders wel,” zei hij en wees daarbij op Nathalie. “Is jouw vrouw er soms ook met een ander vandoor?” Ik stelde hem gerust. We waren nog bij elkaar en dit was gewoon de voormalige zangeres van de band die me de nieuwe trend in het dansen leerde.
“Ik zal me niet met jouw zaken bemoeien,” vervolgde Henk. “Maar het is toch belachelijk dat ouders toestaan dat hun kinderen zo dansen?” Henk schudde zijn hoofd en keek alsof de hele wereld tegen hem was. Ik was het in ieder geval wel. Ineens wist ik het weer. Vroeger was hij ook altijd zo’n azijnpisser geweest. Ik was dan wel enigszins bevriend met hem geweest, maar ook toen al had ik af en toe schoon genoeg gehad van zijn pessimistische gelul.
“Maar Henk, wij deden vroeger toch ook al geile dansen? De tango is zelfs verboden geweest. En wat dacht je van de lambada? Ik kon niet stijldansen, maar wel schuifelen en dacht je dat er bij dat schuifelen veel afstand tussen de onderlichamen van het meisje en mij was? Dat heb jij toch ook wel gedaan?” Ik wist dat het tevergeefs was wat ik probeerde, maar ik kon het niet laten.
“Ja, maar die dansen waren allemaal heilig vergeleken bij dit. Wist je dat het op schoolfeesten ook al populair is? Meisjes en jongens van twaalf tot en met vijftien doen het en er gebeuren ook dingen tegen de wil van de meisjes. Die worden dan nietsvermoedend en tegen hun wil gepakt. Ben je al in de wc geweest? Dan moet je maar eens naar de condoomautomaat kijken. Volkomen leeg. Die gasten lopen zo te rammen tegen die meisjes dat ze gewoon klaarkomen. Lekker dansen, hoor!” Ik dacht aan mijn eerdere opmerking tegen Nathalie en wist dat hij wel een beetje gelijk had. Maar niet meer dan een beetje.
“Maar Henk. Toen ik veertien was, lagen mijn vrienden en ik al met meisjes van twaalf en dertien in de duinpannen bij het stille strand. Wat wil je nou. Wees blij dat het zo gaat. Nu hebben die ouders niets te klagen, want het zaad kan geen kwaad. Dat scheelt straks een hoop alleenstaande tienermoeders.” Zo, Henk was meteen stil. Tevreden dronk ik mijn biertje leeg, veegde mijn mond schoon en stapte op Nathalie af, die de kale tattoo zo snel verliet dat hij misramde en de jongen voor hem van achteren pakte. Na een uurtje schuren was Nathalie klaar voor de grondverf. Henk was toen alweer weg.