TTvT (8): Seks met een moslim
Ik kan wel uren verliefd naar een slapende baby gaan zitten staren, maar het Koninkrijk staat in brand en dan wil je wat doen. Als het allemaal zo erg is als de frontpage van FOK! mij wil doen geloven, staat er een massa krijsende moren op het Binnenhof, compleet mataglap met borden van een gesluierde Verdonk te zwaaien, de massa ruikt bloed en eist de shariah en wil beginnen met de openbare steniging van Hirschi Ali. Balkenende kan het vanuit het torentje allemaal zien, maar no way dat hij zich buiten vertoont om eens rustig met deze burgers in dialoog te gaan. In plaats daarvan is hij al driftig wetsvoorstellen aan het dicteren, het recht op eerwraak komt prominent in onze grondwet, hij zuigt op een balpen, vrouwen die neuken voor het huwelijk, hoe formuleer je dat een beetje Christelijk? Maar in elk geval, zulke hoeren mogen natuurlijk publiekelijk gestraft worden, het afhakken van een arm lijkt niet genoeg, zou de massa woedende moslims tevreden zijn met de amputatie van beide benen of moest hij toch maar het hoofd offeren? Het zweet parelt de minister-president op zijn pan. Zenuwachtig poetst hij zijn brillenglazen nog eens op. "Goed, we gaan verder, het in den vleze consumeren van de liefde zonder daaraanvoorafgaande kerkelijke dan wel wettelijke inzegening dan wel bekrachtiging van het huwelijk, zal worden bestraft met ten minste mutilatie van de linkerpink tot aan maximaal onthoofding... Nee, maak daar maar van tot aan maximaal scheiding van hoofd en romp, het moet ook nog door de Eerste Kamer. Goed, eh, veelwijverij wordt een recht en we gaan zes keer per dag met onze kontjes omhoog naar het Oosten bidden, bij verzuim waarvan... o Heer, wat moet ik nu toch weer verzinnen. En dan te bedenken dat Shariah 'bron' betekent..."
Zulke taferelen zag ik voor me. Het besef drong door dat het tijd was voor actie. Hadden we in '53 ook niet schouder aan schouder zandzakken staan doorgeven? De rechtstaat lag met zijn pootjes omhoog te kermen om hulp, en ik hing maar wat boven een wiegje? Ik moest iets doen. Ik moest dringend een moslim zien te vinden om mee in dialoog te gaan. Het punt was alleen: waar vind je die?
Ik woon midden in één van de meest multiculturele buurten van Nederland, maar de enige buren waar ik over de vloer kom zijn beide rasechte Amsterdammers. Als ik uit het raam kijk zie ik schuin tegenover ons twee schotels - aan één huis gek genoeg, zou daar een Turks-Marokkaans echtpaar wonen? Leuke echtelijke ruzies moet dat geven, zit de man net naar een oproep van Bin Laden op Al Jahzeera te kijken om alle ongelovigen te slachten als varkens, als de vrouw doodleuk overschakelt naar Goedemorgen Anatolië. Maar goed, die mensen van die schotels kom ik op straat nooit tegen! Ze hebben zeker op cursus geleerd dat het in Nederland tegenwoordig goed burgerschap is om met de blik op de schoenpunten richting supermarkt te benen, je ding te kopen en snel snel weer terug te banjeren, vóór een of andere gek op het idee komt om een multicultureel praatje aan te knopen.
Ik heb weliswaar een Marokkaanse zwager, maar de man is niet van het soort dat om de Shariah gaat staan roepen; hij woont bovendien tegenwoordig in Marokko, samen met mijn zus, dat wel. Maar of hij nog op de hoogte is van de stand van ons land, dat is nog maar helemaal de vraag. Dat uitburgeren gaat snel hoor.
En ik ken een model-Marokkaan, een vriend van een vriend, hij is jongerenwerker ergens in een buurt waar veel van die klootjochies over hun brommer hangen en zoveel mogelijk van onze roomblanke dochters proberen te snoepen voor ze eindelijk een maagd importeren om mee te trouwen. Hem zou ik kunnen bellen om te vragen hoe het vordert met de vestiging van een Islamstaat in onze polders. Maar ik zou niet in dialoog kunnen gaan om hem duidelijk te maken dat loverboy-praktijken verwerpelijk zijn en dat tasjesroof eigenlijk bij wet verboden is, want het is nu juist zijn werk om dit soort wijsheid op zijn jonge geloofsbroeders over te brengen.
Nee, ik moest de doelgroep zelf confronteren. Ongesluierd en onbewapend de dialoog aangaan met wildvreemde moslimjongeren, ter bescherming van onze rechtstaat. Een kruistocht, maar dan om de hoek.
De diamantbuurt!
Natuurlijk! Is te lopen, want maakt deel uit van de Pijp en daar woon ik nu eenmaal. Regelmatig moeten er homo's verhuizen, ja zelfs keurige echtparen nemen de wijk naar wittere wijken. Shariaëriger dan dat vind je het zo 1-2-3 niet. Bovendien, de baby heeft ook een frisse neus nodig, en ze is nog maagd dus misschien verdient zij wel het respect van de Islamieten. Kan ik haar in geval van nood gebruiken als levend schild. Ik mik haar in de bug-a-boo en ga op dialoog.
Goed, ik kom beneden aan, open de voordeur, staan er drie door Allah gezonden moslim-jongeren op de stoep. Te roken. Ze werken als bouwvakkers aan de verhernieuwbouw van de huizen hiernaast. Ik had ze nog niet eerder gezien, maar de renovatie is dan ook een heel nieuwe fase ingegaan, er staan allemaal kozijnen en douchebakken en zo op de stoep. Het botte slopen is voorbij, en de zwakbegaafde Hollanders met imposante spleten boven de broekband hebben plaats gemaakt voor fijnbesnaarde tweede generatie-immigranten met dure onderbroeken boven de hippe spijkerbroeken uit. Nog jong ook, precies het soort dat ik voor mijn kruistocht kan gebruiken.
Onthutst door deze gouden kans uit ik de vreselijkste openingszin sinds "ben je van onder net zo rood als van boven?", ik zeg: "Roken is slecht voor je hoor."
Mijn God. Dat zeg ik! Ik, ex-roker! Ik, ex-tekstschrijver! Is dat alles waarmee ik op de proppen kan komen? Op hun pakje staat levensgroot: "roken vermindert de potentie, vergroot de kans op nakomelingen met twaalf vingers en drie penissen én geeft je een vieze adem." Kijk! Had ik dat nou hardop voorgelezen, dan waren we meteen doorgestoten naar de heikele punten van het loverboyschap, het verschil tussen een godsvruchtige maagd en een nederlandse hoer, homoseksualiteit etc! Maar nee hoor, ik kom niet verder dan 'slecht voor je' , alsof ik een vervelende achteroudtante ben van 92 met wratten op de wangen en haren op de wratten.
Maar ik herstel me snel als een van de bouwjongeren op rookpauze hartstochtelijk geeuwt.
"Zo, laat gemaakt gisteren? Teveel gedronken?"
Nog steeds nogal paternalistisch, ik lijk wel een seculiere Christen (?), maar goed, de dialoog kan een aanvang nemen.
De jongen knikt schuldbewust. Hij vertelt dat hij voetballen heeft gekeken en daarna nog naar de kroeg is geweest, beetje laat, niet te.
"Maar mag dat dan wel, drinken? Wat zegt de Koran daarover?"
De andere jongen, een schat van Marokkaan die echt ontzettend veel zou kunnen verdienen als hij interesse zou hebben voor een carrière in de knapenprostitutie, schudt zijn hoofd. "Drinken mag niet van God. Roken, mwah, God zegt: liever niet."
Sau! Ik zou wat geven voor zo'n God! Een van de reden dat ik nooit voor een baas heb kunnen werken is omdat er meestal zo weinig te marchanderen valt. Zijn wil is wet, omdat hij het zegt en daarmee basta. Ook meteen de reden dat ik zo atheïstisch ben als de vliegende vinken. De tien geboden zijn keihard geformuleerd, "Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is, noch van hetgeen in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE uw God, ben een ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten; En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en Mijn geboden onderhouden", goedemorgen, kan daar misschien een scheutje zelfspot bij en een handvol nuance? Het lijkt potdorie wel een column van ArchEnemy! Tot in de vierde graad zijn mijn familieleden niet veilig, dat is, eens even kijken, een achter-achternicht en daar de kleinzoon van, die kan nog de toorn van God achter zich aan krijgen als ik een foto neem van mijn vriendinnetje of de goudvis.
Dus een God die zegt liever niet roken, zoals vroeger de bordjes in de trein "op vol balkon liever niet roken", ach, daar zou nog mee te leven zijn; als ik zo'n God had gekend vroeger, dan zou ik me vast niet tot de linkse kerk hebben bekeerd.
De drinkebroer is het niet met zijn Marokkaanse collega eens. "God vindt drinken niet zo erg, maar op een gegeven moment kwamen de mensen dronken naar de moskee, ja, dat gaat natuurlijk niet. Dus het is daarom."
Ik moet meer te weten komen over deze drie wijzen uit het Oosten. Wat verklaart hun theologische verschil van inzicht? Degene met de kater blijkt van zijn 22 jaar er 21 hier doorgebracht te hebben; zijn vader is met vrouw en baby van 1 uit Iran naar Nederland gevlucht, nadat hij verlinkt was door zijn broer.
De ene Marokkaan is 19 en stagiair, de ander verdient al gewoon een soort salaris en is 24.
Heel gezellig. Maar intussen moet ik het gesprek nog op homoseksualiteit zien te krijgen. Ik wil eigenlijk ook de bok op de haverkist zetten en vragen naar de Shariah, want als de statistieken kloppen moet een van deze drie moslims toch wel voor de invoering ervan zijn. Het zal vast de Irakees niet zijn, want die mag drinken, dus die zal dan ook niet meteen een vrouw gaan stenigen als ze per ongeluk voor het huwelijk een beetje seks gehad heeft.
Maar een pijnlijk probleem dient zich aan: waar leg je de klemtoon? Is het sja-ria, als in de zin, sja Ria, zo is het leven, of is het sjaRIa, zoals in Shakira, of is het sjariA, zoals in de bekende draaideurcrimineel Sjakie A.? Of is het Shá-ria, zoals in Sangria, wat God trouwens liever niet heeft, Sangria. God heeft zoiets van: eet fruit of drink wijn, maar ga niet net doen of dronken worden gezond is.
Terwijl ik naar een bruggetje naar het onderwerp homoseksualiteit zoek (want daar weet ik tenminste de klemtoon te vinden), begint de Marokkaan van 24 over de fiscale voor- en nadelen van Diesel en benzine. Die van 19 heeft een Diesel, een BMW v7 of zoiets. Ik vermoed dat dit een duurdere auto is dan mijn Toyota Yaris, dus ik flap er verbaasd uit: "Zo, ik ga ook in de bouw werken! Je bent stagiair en je rijdt al een BMW! Of heb je hem gejat?"
De jongen tuit zijn lippen en blikt me ironisch aan. "Uh-oh, vooroordeeltje!" zegt hij olijk.
Dat is waar natuurlijk. Als ik een Antilliaan een auto zie openmaken kijk ik toch altijd even of het wel met een sleutel is. En blijkt dat zo te zijn, dan neem ik eigenlijk voetstoots aan dat de bak met drugsgeld bijeen is verdiend.
Nu ik op heterdaad op vooringenomenheid betrapt ben durf ik opeens niet meer over homoseksualiteit te beginnen. Wat nou als ze me aanzien voor een soort Pim Fortuyn? Zo'n racist die opeens alle vooroordelen opzij zet bij het zien van een strakke Arabische bibs? Weliswaar ligt er een baby in de Bug-a-boo, maar dat is nauwelijks een steekhoudend alibi; ik zou de eerste crypto-homo niet zijn die zijn gezinswagen vol plakplaatjes langs de A27 parkeerde om zich eens flink achterlangs te laten afraggen...
Maar de kans doet zich opeens voor als de buurman de voordeur achter zich dicht slaat. "Jehova," zeg ik met een knikje naar buurmans rug. "Eng volk. Haten homo's."
De Iraniër knikt enthousiast, alsof hij vandaag nog de voet van een Jehova getuige tussen zijn voordeur zou willen hebben. Maar de twee Marokkanen reageren politiek correcter en schudden vol onbegrip hun tolerante hoofdjes. Maar nu moet ik doorpakken. Ik wil hom of kuit. De sigaretten zijn bijna op en zelfs in de bouw zal er toch af en toe gewerkt moeten worden. Dit is mijn laatste kans.
"Mag dat dan eigenlijk wel van God, homo's?"
De stagiair met het knappe bekkie weet het antwoord. Behoorlijk Koranvast dat gastje. "God accepteert alle mensen. Maar zelf vind ik het vies, het idee." Nee, in de jongensprostitutie zal hij het niet ver schoppen. Misschien dat hij als loverboy nog kansmaakt, of anders dreigt definitief een loopbaan in de bouw... Zielig wel eigenlijk.
Meneer Smulders komt voorbij, met zijn nieuwe vriendin aan de arm. Ver in de zestig, maar zijn vrouw lag nog geen twee weken onder de zoden of hij had alweer een nieuwe gescoord. Ik ruik een kans.
"En wat zij doen dan? Ik neem aan dat zij ook seks hebben. Dat is toch een even vies idee? Die rimpelige vellen..."
De jongens lijken verbaasd dat een stokoud iemand als ik zich ideeën denkt te kunnen permitteren over het intieme leven van nog stokoudere bejaarden. De 19-jarige met het knappe bekkie drukt zijn peuk uit op de vensterbank en schiet hem de straat op. "Tja," zegt hij, "respect weet je. Ik zie je nog."
Ook de Iraanse drinkebroer staat op. "Nog tien weken en dan heeft u geen last meer van ons." Is dat een geruststelling?
"O ik vind het alleen maar gezellig hoor."
Help! Nu denkt hij op zeker dat ik een vieze oude man ben die het op moslimjongens heeft voorzien!
De 24-jarige collega zet ook zijn helm weer op. Ik voel me opeens moe en een beetje eenzaam.
De missie Diamantbuurt cancel ik resoluut, de baby heeft wel weer genoeg frisse lucht, zeker als je weet dat van heel Europa de directe omgeving van de Stadhouderskade te Amsterdam de grootste hoeveelheid fijnstof en zwaveloxyde of weet ik veel wat kent (zoek de details zelf maar even na, het stond op internet). Komt bij, ze slaapt toch alleen maar, of dat nu veilig thuis is of in de Diamantbuurt, dat kan haar vast niet zoveel schelen.
De trap op valt niet mee. Mijn woorden echoën als mokerslagen tussen mijn linker- en rechter hersenhelft heen en weer:
"Roken is slecht voor je."
Wijze raad van een 92-jarige.
"Dure auto zeg, gejat soms?"
Vooroordeeltje.
"Zestigers die seksen zijn vies hè"
Respect...
"Nee blijf nog even, juist gezellig."
Vieze oude homo...
Het is nog niet eenvoudig, de dialoog met de moslim. Mijn tip voor thuis is dan ook even kort als eenvoudig: versier er een, duik ermee de koffer in, en zwijg.
