Sexy Samantha, een ongepaste klant
Samantha is een sexy, donkerharige dame van lichte zeden. Ze houdt dingen graag simpel. Bij de bakker koopt Samantha een brood en bij de groenteboer een bos winterpenen. In haar werk is ze ook zo makkelijk. Groeten, uitkleden, wippen. Zin om te gaan studeren heeft ze nooit gehad. Waarom studeren als je met je lichaam ook een dik belegde boterham kunt verdienen? Niet moeilijk doen als het makkelijk kan, dat is het levensmotto van Samantha. Al vanaf dat ze een klein meisje was.
Wat ze later wilde worden? Slapend rijk. Gezien haar huidige activiteiten in bed kun je zeggen dat ze daar verdomd dichtbij in de buurt komt. Vrienden van me zeggen dat ze sommige handelingen zó goed onder de knie heeft, dat de rode panty aan de muur uitpuilt met 100 eurobiljetten. Krap 25 jaar, maar schatjerijk is ze al. Eigen kamertje gekocht inclusief gas en rood licht. En geen IKEA-bed meer, maar een heuse Auping.
Ik heb haar van de week gebeld. Ik zei: “Sam, ik krijg signalen dat je intussen wel erg veel centen in die panty hebt zitten, daar moet je mee naar de bank. Ik bedoel, stel je voor dat Hete Henkie zijn grijpgrage handjes eens niet onder controle heeft, dan ben je al je geld zomaar kwijt.” Ze was het met me eens. Dus Samantha naar de bank. De Rabobank. Ze loopt de bank binnen en herkent direct een paar suffe kantoorpikkies die ze er al eens onder heeft gehad op haar Auping. De mannen herkennen sexy Samantha ook en maken dat ze wegkomen. Samantha loopt op de balie af en de medewerkster vraagt wat ze voor haar kan betekenen. “Ik heb de nodige contante euro’s en die wil ik graag op een bankrekening zetten” zegt Samantha. “Aha, wat is uw beroep mevrouw?” vraagt de baliemedewerkster. Samantha geeft aan dat ze van de betaalde liefde is en hoort van de bankjuf dat er dan helaas een probleem is.
“Uw beroep past niet bij de maatschappelijke visie van de Rabobank” zegt de Rabomevrouw. Moet je net Samantha hebben. “Luister eens tutmuts, ik sjef in een week meer geld bij elkaar dan jij in een jaar. Een paar van die burgerlullen die ik net gauw zag wegsprinten heb ik als klant. Mij hoor je niet klagen dat ze niet bij me passen ondanks dat ze telkens weer een miezerig splintertje uit hun gulp toveren?” buldert Samantha. Niet te stoppen is ze nu. “Laatst had ik nog die hoge piet van jullie over de vloer. Hoe heet ie ook alweer, Doerland, Woerland? Had dringend behoefte aan afleiding omdat hij op zijn werk complexe vraagstukken kreeg voorgeschoteld om de bank door de crisis te loodsen. Ik zei dat hij niet zo ingewikkeld moest lullen, maar zich gewoon moest uitkleden. Ik doe niet moeilijk over wie ik als klant onder me heb liggen en dat moeten jullie ook niet doen!” roept Samantha. Onverrichter zaken en boos beent ze de bank uit. Voortaan vraagt ze eerst een visitekaartje van haar klanten. Rabomannetjes betalen per direct 25% meer. Samantha is daar heel makkelijk in.
