Kijk Opa kijk !!
Dit was een echte eik van 200 jaar oud. Iemand die altijd voor je klaar stond. Soms hard, vaak eerlijk.
Mijn zus gaat trouwen met de beste vent die ze maar kan wensen. Hij is wat ouder dan zij is. Hij staat wat meer in het leven. Net zoals mijn opa.
Ik zat in Spanje, moest weg van de hele wereld. Ik was het zat, ik zocht een uitweg.
3 maanden in Spanje krijg je een telefoontje. Opa is erg ziek hij heeft kanker en wel een heel extreme vorm. Hij was te laat bij de dokter omdat hij te koppig was. Net zoals zijn kleinzoon.
Dan zit ik ineens 10 jaar terug in de tijd. Tijdens een bingo op een of andere vage camping. Ik ging er elk jaar heen voor minstens 2 weken. Ik won die avond alles wat er maar te winnen valt. Soms heb je geluk
Mijn Opa vond het tijd voor een feestje en rukte de drank open. Ik was slechts 15 toen, dus drank was niet aan mij besteed. Naar mate de drank vloeide trok mijn opa zich dicht bij me. Het was een man die oprecht je dingen wilde leren zonder belerend over te komen. Hij zei: 'Niells zie je die mensen en zie je wat ze denken ?'
ik was een broekie, wat moest ik zeggen ? 'Nee Opa wat bedoel je ?'
Opa kijkt me in mijn ogen en zegt: 'jongen, ik weet hoe deze mensen in elkaar zitten en wat ze denken. dat heet mensenkennis.'
Ik keek hem nog steeds verbaasd aan en wist niet wat hij bedoelde. Alleen maar om dicht tegen hem aangetrokken te worden omdat hij zo de onschuld van deze jongen waardeerde.
Hij was groot, hij was sterk, hij was de enige in de familie die fysiek sterker was dan mijn persoontje. Vaak samen armpje drukken. Tijdens sinterklaas vaak elkaar bekogelen met proppen inpakpapier. Hij wilde het altijd gewoon maar netjes op vouwen. Voor volgend jaar.
Mijn stiefvader die de grapjas uit wilde hangen. Het duurde me minstens een uur voordat ik door had dat hij telkens hetzelfde boek ingepakt had.
Terug naar het telefoon gesprek en weer terug in het heden. Ik werd kwaad, zo kwaad. Wie heeft het recht om het leven van mijn opa af te nemen. Die man deed geen vlieg kwaad. Die man was er altijd voor mij en mijn zus. het was Onze Opa.....
na de telefoon neergelegd te hebben, loop ik weer de duikschool in. Ik houd me niet meer in en botvier mijn woede op een dossierkast. Mijn handen open, ik op mijn knieën in tranen voor die kast. Een boom is geveld...
Mijn zus was bij hem in zijn laatste uur. Morfine werd er bij gehaald, mijn opa was op. Kijkend naar de watertoren en zuchtend. Mijn zus fluistert zachtjes in zijn oor: 'ga maar opa, laat het maar los.'
Een laatste adem, een laatste gloed en hij was weg..
Tijdens de crematie heeft mijn moeder alle woorden gesproken. Mooie woorden, niets ten nadele van de man. Mijn zus trekt het niet meer en stort in. Ze heeft zoveel gedaan voor deze man om alleen maar te zien dat hij weg getrokken wordt uit dit leven.
Het eind nadert. We lopen langs zijn kist. Ik kan niet anders doen dan waar ik goed in ben. Ik blijf sterk. Mijn hand maakt het internationale duiksignaal voor O.K.
Mijn gedachten drijven af, Opa maak je niet druk, jij hebt je strijd gestreden, nu is het mijn beurt. Ik neem het van je over, ik zorg voor de familie.
Mijn zus ziet wat ik doe en weet wat ik denk en trekt het echt niet meer. Ze is kapot, ze is op...
5 jaar later, mijn zus staat op het punt om te trouwen. Ik ben sterker dan ooit. Mijn moeder en mijn vader leven hun leven en ondanks de normale tegenslagen gaan ze met goede moed door. Ze zijn gelukkig.
Kijk opa kijk, het waren geen loze woorden. we redden het wel ! Ik heb veel van je geleerd.
Ik mis je......
