Een jongen van 8
Dat wat er ook gebeurt. Geen dokter kan hem meer redden.
Wij ouderen, boven de 20 worden hard gemaakt. Keihard door onze maatschappij. Wij mogen niet voelen. Geen medelijden hebben.
Kijk dit jochie, zo vol met leven. Wat een dokter ook zegt. Je ziet zijn ogen stralen. Hij heeft een blik, Ik geef nooit op.
Hoe kun je daar tegen, hoe kun je zo hard zijn als de maatschappij dat wilt. Hoe kun je niet kapot gaan.
Hoe kun je niet janken? Zo onschuldig en zo klein, zo kwetsbaar.
Ik kan het niet van me afzetten, ik kan die jongen niet laten stikken. Verrek maar met de regels. Verrek maar met de maatschappij. Hoe maak ik die jongen duidelijk dat de maatschappij hem niet moet? Hem spuugt in zijn gezicht??
Ik werd vroeger gepest. Een hele week lang. Ik zocht de grootste gast uit van het stel en sloeg hem. Hard, heel hard. Daarmee was mijn probleem voorbij.
Ik werd gepest omdat ik uit een stad kwam, niet uit een dorp.
Hoe verdedig je jezelf als je ziek bent en iedereen ziet je als een ziekte. Zo jong en zo onschuldig,
welke kans heb je dan nog??
Steeds elke dag weer, staat die jongen op met een glinstering in zijn ogen, de moed en jeugd straalt.
Hoe zeg je tegen hem, morgen is het voorbij, morgen ga je ergens anders heen, morgen is niet voor jou.
Onze maatschappij maakt je hard, maakt je gevoelloos, al die klote spotjes op de reclame, al die mensen die lijden. Wij worden harder en ongevoelliger zonder dat we het weten. Toch zal niemand deze jongen in de ogen kijken en ontkennen wat er met hem gebeurd.
Ik durf zelfs te beweren dat er mensen zijn die hun leven inruilen voor die van deze jongen van 8 jaar oud.
Zie de stralende ogen, zie zijn onschuldige gezicht. Zie morgen....
Hij zal nooit de boeken mogen lezen, mee gevoerd door emotie en door de rest van zijn gevoel. Nooit zal hij zitten onder een boom in een ver land. Nooit zal hij de sterren zien, liggend op zijn rug in het zachte zand van het strand.
Verliefd worden, niet aan hem besteed.
Zie hem sterven....
Kijk naar jezelf, je hebt er niets aan gedaan, je hebt dit jongentje van 8 aan zijn lot over gelaten.
Je was te druk met je eigen leven om het op te merken.
Voordat hij wegglijdt in het onbekende zie je de angst in zijn ogen. Help me, laat me niet alleen zijn.....
Hij is weg......
