Schop dat Moslim-wijf het ziekenhuis uit!

Even met het advocatenkantoor gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Meester Vermeeren in de buurt?” Fluks werd ik doorverbonden met de jurist in kwestie, die een enorme hoeveelheid onbegrijpelijke wartaal uit begon te slaan. Iets van dat ‘ie bij mij beleefd informeerde, inzake welke kwestie ik meende hem te mogen disponeren, terwijl hij juist druk doende was met zijn studie van importante jurisprudentie aangaande de wettelijke grondslag ex jure voor de kledingregels in een gehospitaliseerde omgeving. Of iets van die strekking. U begrijpt, dat ik die woordenbrij niet helemaal kon onthouden. Dus ik slikte mijn opkomende lachbui in, en vroeg: “Zeg Frank, als je in de rechtszaal aan het werk bent, draag je dan een toga?” Dit bleek het geval. Want dat is onlosmakelijk verbonden aan het ambt van advocaat. In de rechtszaal gelden kledingregels, waarvan niet kan worden afgeweken. Iemand die naar de advocatenschool gaat, hoort zo ongeveer als eerste dat het in de rechtszaal noodzakelijk is, dat er een toga wordt gedragen. Hoog tijd voor een schot voor open doel: “Maar waarom behartig je dan de belangen van een verpleegster die weigert in een omgeving waar dat nodig is, kleding te dragen met korte mouwen? Flikker toch een eind op, idioot! Iemand die naar de verpleegstersschool gaat, hoort zo ongeveer als eerste dat op afdelingen waar besmettingsrisico’s zijn voor kwetsbare patiënten, het noodzakelijk is dat er ziekenhuiskleding met korte mouwen wordt gedragen. Dus ook op de dialyse-afdeling waar die Moslim-mevrouw vervolgens uit vrije wil ging werken. Als mevrouw meent zich daarna opeens verder te moeten verdiepen in het geloof dat die kinderlokker uit Mekka vereert, en daarom vindt dat korte mouwen écht niet kunnen, dan dondert ze maar op uit dat ziekenhuis, en zoekt ze maar een baan als geitenslachteres in het halal-abattoir. Maar volgens mij is ze te besodemieterd om de handen uit de mouwen te steken. Letterlijk én figuurlijk!”

Advocaat Vermeeren wilde het gesprek met mij niet voortzetten, want hij vond mijn houding nogal grof. Grof? Grof? Ik vind de opstelling van dat Moslim-wijf nogal grof, eerlijk gezegd. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis had haar zelfs een vervangende baan aangeboden waar ze wél kleding met lange mouwen kon dragen, maar dat wilde ze niet. Nee, zij wilde met lange mouwen blijven werken op een plek waar dat patiënten in gevaar bracht. En dan ook nog een paar duizend euro eisen van het ziekenhuis omdat mevrouw “in een depressie is geraakt.” Ach ja, een goede rechtsbijstandsverzekering doet wonderen... Je moet je als advocaat toch wel diep, heel diep schamen als je dat soort tuig nog wil verdedigen… Dan leen je je overal toe. Feitelijk is een advocaat in de visie van meester Frank Vermeeren niets anders dan een hoer in een zwarte jurk, die -net als een hoer in een doorkijkbloes- ziel en zaligheid verkoopt voor een paar grijpstuivers.

En denk maar niet, dat een hoer in een doorkijkbloes nou zo’n prettige aanblik biedt. In ieder geval niet in Utrecht. Want de gemeente wil alle hoeren ordentelijk gaan registreren. Lijkt me geen gezicht, van die mevrouwen die proberen, verleidelijk en zwoel te kijken, terwijl hun kop wordt ontsierd door zo’n geel plastic label aan hun oor… Maar wanneer de maatregel definitief zal worden ingevoerd? Kan nog wel even duren. Want naar goed Hollands gebruik is er ruzie over de kosten. De pooiers in kwestie vinden het te duur…

Ach ja, alles draait om geld. Dus ook in de politiek. De Socialistische Partij wil dat er fors gesneden wordt in de wachtgeldregelingen van politici. Kunnen zij makkelijk zeggen. De gemiddelde SP-politicus is een gesjeesde student, een uitgerangeerde fabrieksarbeider of een contactgestoorde beroepswerkloze. Maar iemand die om een paar jaar in een gemeenteraad of Kamerfractie te komen zitten, een dik betaalde baan opzegt, mag die daar alsjeblieft een beetje schadeloos voor worden gesteld? En om te zorgen dat diegene zich tijdens zijn raads- of kamerlidmaatschap voluit bezigt houdt met zijn werk, dient die zijn tijd niet te verdoen met hengelen naar leuke baantjes. Het is toch te triest voor woorden, dat zelfs CDA-politici morgen tijdens de Gay-Pride door de Amsterdamse grachten dobberen om hun old boys network bij te houden? Schei toch uit. Dus gééf die geachte volksvertegenwoordigers dan ook de tijd om na hun raads- of kamerlidmaatschap een baan te zoeken. Dat mag best wat kosten, zolang er maar wél een sollicitatieplicht geldt.

Ik vraag mij trouwens ook af, of die sollicitatieplicht ook van toepassing is op de systeemontwerpers en -beheerders bij de overheid. Want daar vallen binnenkort wel wat ontslagen. Wat ik je brom. Onze justitieminister lanceerde deze week een campagne over veilig internetten. De desbetreffende website werd echter door het ANP al gekraakt voordat die goed en wel in de lucht was. Veilig internetten dus? Moeten ze daar wel even de systeemontwerper de laan uit sturen. En dan dat computersysteem van de Nederlandse rechtbanken. Plat. Een virus. Lullig dat dat virus al een jaar bekend is, en dat de bescherming gewoon standaard in het pakket zit van iedere virusbeschermer die je voor een tientje bij de computerboer haalt, of gratis downloadt. Kijk, bij de rechtbanken kan de hele afdeling systeembeheer dus naar huis. En dan blijft nog de vraag, in hoeverre de digitale dossiers van de partijen voor de rechtbanken nog in orde zijn. Best link, zo’n virusje… Hoe link dat virus van die Mexicaanse varkensgriep is? Dat blijft nog even onduidelijk. Ik heb wel begrepen dat een zuster die vroeger op de nierafdeling van het Jeroen Bosch Ziekenhuis werkte, geen vaccinaties wil uitdelen. Varkensgriep hè? Da’s niet halal…