CD: No Shame - White Of Hope Turning Black
No Shame doet in eerste instantie erg denken aan Good Riddance. Met een snelheid van een formule-1 wagen strooit No Shame gedreven en driftig met nootjes en accoorden. Die eerste indruk blijkt lichtelijk verkeerd: later in het album lijkt No Shame toch wel wat variatie op het 'hard en snel' thema te hebben, met als ultime voorbeeld Stained, waarin het zowaar als Social Distortion klinkt (en dat is een groot compliment).
De bezetting is simpel: drums, bas, gitaren, zang. De muziek is ernaar; relatief simpel en wars van pretentie, bewegend van punk naar punkrock. Niet hardcore, maar ook geen plat vermaak. Het album is erg prettig geproduceerd, waardoor er veel dynamiek te horen is; met name ook de knorrende en klepperende bas. Die dynamiek mist in de teksten; het is vooral van boos...boos...boos, kommer en kwel. Jammer dat humor ontbreekt, maar ook niet ongebruikelijk in dit genre. Het had de boodschap zoveel sterker doen doorklinken.
No Shame levert dan ook precies af wat verwacht mag worden van een traditioneel punk album: vet vol geluid, snel, geengageerd. Maar een overdaad aan geroep over 'no future' hebben we onderhand wel gehad. Wie de teksten half negeert, hoort een fijn punk-album, met een vet en compact geluid op tempo. Waarbij op het einde de track Stained best even op repeat gezet mag worden, al was het maar omdat deze track de teneur van alle voorgaande tracks onkracht:
and slowly slip into the dark
I've seen it all around and it's so sad
the white of hope turning black"
Sterretje extra voor Stained, een verrassend en verfrissend eind van het album.
Label: Fullsteam Records / Rough Trade Releasedatum: 29 juni 2007
Waardering:
