Boek: Mieke Debruyne - Maandans
De volledige titel luidt: Maandans. Over heupwiegen en andere huishoudelijke taken. Het is een mooie, gebonden editie met een stoffen ruggetje. Bij openslaan vind je als eerste een handig overzichtje van waaiertaal. Blijkbaar kun je hele gesprekken voeren door slechts je waaier op een bepaalde manier te bewegen of houden. Weten we dat ook weer. De Brusselse Mieke Debruyne heeft een boek gevuld met zintuiglijke columns. Stukjes die je niet met je brein moet lezen, maar met je hart. En een lichaamsdeel verder naar het zuiden...De beschrijving van dit boek deed me nog niet smachtend naar adem snakken. Weer zo'n vrouwenboek met geklaag over mannen en gezeur over niet-passende broeken, dacht ik. Meteen bij de eerste (niet de eerste in het boek, columnboeken lees ik chaotisch) column, voelde ik echter de frisse wind waaien die het boek met zich meebracht. Of eigenlijk de zwoele bries. Want dit boek heeft een hoge temperatuur. Natuurlijk gaat het over de liefde, maar wel op een open-minded manier. Seks met meer personen dan slechts De Ware wordt niet veroordeeld en ergens in het boek staat zelfs een pleidooi voor polyamorie (polygamie is trouwen met meerdere mensen, polyamorie is het liefhebben van meerdere mensen), een 'pleidooi voor een nieuwe liefdesorde', zoals ze de column getiteld heeft.
Debruyne schrijft op een manier die alle zintuigen van de lezer aanspreekt. Soms zijn haar zinnen afgekapt, onvolledig en slechts rake trefwoorden. Je kunt het boek niet lezen met je intellectuele kant, want die zal de onderliggende betekenissen missen. In de columns worden regelmatig songteksten gequote of citaten uit boeken gegeven, wat een leuke extra verdieping geeft. Lust en liefde zijn geliefde onderwerpen in dit boek.
Jammer dat het boek ook stukjes bevat over zwanger worden, zwangerschappen en de niet te vermijden babies die daarna verschijnen. Dat vind ik toch meteen wat afdoen aan de sexy, zweterige, hete sfeer die ze kweekt. Haar liefde voor het Zuid-Amerikaanse leven (ze heeft een tijdje in o.a. Bolivië gewoond) is duidelijk merkbaar in haar schrijven. Ze schijnt het vurige temperament van een salsadanseres te hebben meegekregen tijdens haar reizen.
Alhoewel de stukjes leuk zijn en zeker de moeite waard om te lezen, geef ik het boek 'maar' drie sterren. Dat is omdat ik iets heb tegen columns in boeken. Ik koop alleen boeken met columns als ik helemaal weg ben van de schrijver of het een onderwerp betreft dat me enorm na aan het hart ligt. Debruyne heeft een maandelijkse column in de Elle, dus loop een boekhandel binnen en sla eens een Elle open. Ik moet eerlijk toegeven dat ik deze naam wel in de gaten ga houden en het best eens mogelijk kan zijn dat ik in de toekomst een volgend boek vol Debruyne-stukjes wel aan ga schaffen. Dat is omdat haar stukjes net lekkere snoepjes zijn, die je een smaakexplosie geven. Te veel achter elkaar verdooft je smaakpapillen, maar heb je een tijdje geen snoepje gehad, dan komen ze weer goed aan en zijn ze zelfs een beetje verslavend. Uitgever: Manteau ISBN: 978 90 223 2112 6 Pagina's: 189
Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
