Anja Meulenbelt vervalst muziekgeschiedenis

Anja Meulenbelt, voorvechtster van het weinig multiculturele Gaza en bestrijder van alles dat met wit privilege te maken heeft, is betrapt op een ondubbelzinnig staaltje cultural appropriation. Een woord dat een beetje SJW-jargon is voor 'culturele toe-eigening'. Volgens de dame die ooit een schijnhuwelijk had met een Fatah-lid, is de stadionkraker 'You'll Never Walk Alone' een zwart religieus gospellied.

Het lied dat Liverpool-fans elke twee weken op Anfield emotioneel meegillen, is geschreven in 1945 door Richard Rogers en Oscar Hammerstein II. Twee roomblanke, Amerikaanse heren. Het nummer was destijds onderdeel van de musical Carousel, een verhaal over twee jonge, vrouwelijke medewerkster van een molen. Daarna is het werkje talloze malen gecoverd door onder meer, Frank Sinatra, Nina Simone, Gene Vincent, Doris Day, Patti Labelle en ook onze eigen Lee Towers bracht het nummer uit. Echt wereldberoemd werd het nummer echter door de uitvoering van de Engelse band Gerry and the Pacemakers. Een band van vier blanke uitziende mannen uit Liverpool.

Maar mevrouw Meulenbelt, een dame die huidskleur ontzettend belangrijk vindt, ziet in het nummer een duidelijk voorbeeld van zwart cultureel erfgoed. Zij schreef na een bijeenkomst met andere verongelijkte witte linkse vrouwen (kijk- luistertip)  in een kerk in Amsterdam het volgende op haar facebookpagina:

"Wie kent niet dat voetballied dat in het stadion meegebruld wordt - You'll never walk alone? Ik zal niet de enige witte Nederlander zijn die niet wist dat dat lied een gospel is, een zwart religieus lied, beroemd gemaakt door Aretha Franklin. We gingen het nu terug veroveren op de geschiedenis, zoals we dat met zoveel dingen moeten doen. Ons koor had het ingestudeerd, de hele volle kerk zong mee, en ik zag een traan biggelen over de wang van Gloria naast me. Ik hield het ook niet droog. When you walk through a storm, hold your head up high, and don't be afraid of the dark. You'll never walk alone".

Nu lijkt het gelukkig zo te zijn dat zelfs Meulenbelt vrienden heeft die haar, indien nodig, op een historische blunder wijzen. Zij is dus aan het googelen geslagen en had daaruit wijzer kunnen worden. Helaas laat deze dame zich niet weerhouden door zoiets onzinnig als feiten. Als Meulenbelt vindt dat een prachtig nummer gospel en zwarte cultureel erfgoed is, dan is dat gewoon zo. Zij schreef iets verderop in haar bericht: "Wie gaat googelen op dat lied, We'll never walk alone, komt erachter dat het oorspronkelijk in 1945 is geschreven door Oscar en Hammerstein voor de musical Carousel. Dat maakt het niet minder tot een gospel - zoals sommige voor wie het een sport is om alles wat te maken heeft met het vieren van de zwarte cultuur af te wijzen. Gospels zijn sowieso een 'gemengd' cultuurgoed, want christelijk. Ik was eens in Harlem in een zwart-christelijke kerk, en zag het enorme verschil tussen zwart en wit christelijk. Het swingde daar de pan uit. Het lied is opgenomen op vele platen met klassieke gospels, en behalve door Aretha Franklin onder andere gezongen door Mahalia Jackson en Louis Armstrong. Behalve eveneens door Elvis Presley". Hierbij valt op dat ze het succes van Gerry and the Pacemakers met dit nummer volledig onbenoemd laat.

Wij wensen mevrouw Meulenbelt veel plezier in haar persoonlijke luchtbel. Bij de genoemde bijeenkomst in de kerk, dat in het teken van racisme stond, viel het op dat de meeste gasten nogal 'wit' van kleur waren, maar misschien geven de foto's van het evenement een nogal vertekend beeld van de werkelijkheid.