Nieuws
Documenten Gestapo-verleden Bernhard authentiek
De advocaat van Edwin de Roy van Zuydewijn, echtgenoot van prinses Margarita, stelt dat de belastende documenten over prins Bernhard in het tv-programma Barend en Van Dorp authentiek zijn.
Volgens een getoonde brief, afkomstig van Heinrich Brüning, was prins Bernhard al in 1933 betrokken bij Gestapo-activiteiten. Heinrich Brüning was rijkskanselier in de jaren '30. Verder liet De Roy van Zuydewijn een brief zien van de Nederlandse regering aan Washington Archives waarin werd verzocht om de Bernhards naam van een lijst van NSDAP-leden weg te poetsen.
Drie uur voor zijn optreden bij Barend en Van Dorp ging De Roy van Zuydewijn nog langs bij zijn advocaat om te overleggen welke documenten hij wel en niet zou laten zien. "Hij had nog meer belastend materiaal bij zich. Ik heb hem aangeraden zich te beperken. Natuurlijk wil ik bij zo'n uitzending graag op de hoogte worden gebracht over wat mijn cliënt gaat doen en of hij zich niet schuldig maakt aan strafbare feiten. Ik heb al die documenten gezien en ze zijn authentiek, met stempels, briefhoofden en al," aldus advocaat De Vos.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Dit was al een tijdje bekend. foto
met zijn dikke pens vol pistolen
beiden ingevet als een locomotief onder nul
Natrappen.
Maar ja. Who cares, die familie kan me toch gestolen worden.
Sorry, maar het interesseert me geen drol wat een dode prins 70 jaar geleden uitspookte.
CIDI/journalisten kunnen door invloed van regering en koningshuis gedwongen zijn dingen achter te houden, dat zou niet de eerste keer zijn.
Bernhard is dood, of hij nou een goed of slecht mens was, hij is er niet meer... wat heeft het voor een nut om met je stomme papiertjes op TV te komen... hij is gewoon mediageil die dwarsligger.
Misschien heeft hij een flink pak geld ervoor gekregen, kan hij nu eindelijk z'n rekeningen gaan betalen. foto
Bij Bernhards leven is het De Roy blablabla niet gelukt om Bernhard te naaien, dus probeert hij het nu nog maar een keer foto .
Trix heeft de macht om de AIVD op mensen af te sturen, als ze daar zin in heeft.
Daarom heeft ook nog nimmer iemand gepubliceerd hoe groot haar aandeel in Shell is.
Ik ben geen gelovig mens, maar iets van "Hij die de eerste steen werpe" (of zoiets.. ) foto
In ieder geval ben ik van mening dat die Toy van Zuivelzwijn niet alle pannen compleet heeft... Die moeten ze eens grondig onderzoeken, of dermate te kijk zetten op een of andere manier, dat hij de media voor altijd zal proberen te ontlopen. foto
Ik denk dat Roy gewoon zijn naam gezuiverd wil hebben.
De pers en het koninklijk huis hebben er alles aan gedaan om zijn naam te verwoesten.
Zou Roy ook in het bezit zijn van de veelbesproken maar nooit gevonden "stadhoudersbrief" foto
Not for long!!!
Ik hoop dat de oranjes weggevaagd worden door ongeluk/ziekte ,whatever.. trix ,pieter ,zoons ,dochters ,neven ,nichten .. ook amalia natuurlijk.
Ze hebben nooit iets voor ons (het volk) gedaan ,behalve ons uitwonen en uitvreten met die dikke hypocriete koppen.
Ja... wegvluchten toen het oorlog werd... al denk ik dat we daar dus binnenkort iets heel ernstigs over gaan horen en dat dat het begin van het eind wordt foto
ik bedoel hij wil een omgangsregel voor zijn hond afdwinge bij de rechter hoe zielig ken je zijn
Wat denkt ie hiermee te bereiken?
De belastingdienst werkte mee omdat onze grote oplichter Roy een slecht draaiende zaak had?Je doet aardig wat beledigende uitspraken zonder enige onderbouwing en dat voor een "geloofsfanaat" volgens je username.
Door het schelden maak je je verhaal trouwens totaal ongeloofwaardig, wat dat betreft lijken je reacties wel op die van de nepbaron.
`In Nederland liggen de zaken goddank eenvoudiger, want met Prins von Lippe-Biesterfeld hebben we een volstrekt imbeciele stoethaspel op de troon. Toen hij mij vlak voor zijn huwelijk een afscheidsbezoek bracht, boog en kronkelde hij als een gigolo. Een paar dagen later verklaarde hij in de Nederlandse pers, dat hij zich diep inzijn hart altijd al een Nederlander gevoeld had!`
foto
De man is dood en we weten allang dat hij bepaald niet perfect was. Dit is gewoon een lompe poging om zijn nabestaanden te kwetsen. Laat die vent een brief aan z'n hond gaan schrijven ofzo... foto
En naast dit ik vind Roy een kwijl dat hij zoiets moet zeggen over iemand die al onder de grond ligt. Uitermate zielig dit heet natrappen.
Over het Koningshuis zelf ja ik zie ze ook liever gaan dan komen. Met het oog op kostenbesparing denk ik dat een president goedkoper zou zijn dan het stelletje uitvreters. foto
Ik ben geen geloofsfanaat en de belastingdienst heeft geheimhoudingsplicht tenzij het om justitie of fiod gaat.
Ik zeg al dat mijn mening niet objectief is omdat ik kots op het koningshuis foto
De onderbouwing dat het koningshuis uit nazi's bestaat? okay.... huwelijk van bernard en juultje: asjeblieft jongen
In die tijd was iedereen blij met Hitler en zijn infrastructuur. Wie had gedacht waarom hij al die wegen ging bouwen enzo. Na 1939 heeft Bernhard er toch niks meer mee te maken gehad?
zijn eigen belangen, en is weggegaan toen hij de koe had gemolken en toen
het heet onder zijn voeten werd... Hij was geen Nazi ofzo...
http://www.bilderberg.org/bernhard.htm
Hij is wel de man die de oorlog voor ons (Nederland) een aantal maanden
eerder heeft laten aflopen dan oorspronkelijk gepland... Waar we hem wel
zeker dankbaar voor moeten zijn...
Maar hij heeft zeker dingen gedaan uit eigenbelang die imho op zijn zachtst
gezegd niet pluis waren...
B-FliP Youtube Channel
Bionic - In on the Outside EP: 2-3-2012
Gelukkig voor de oranjes bestaat het grootste deel van nederland uit hersenlozen.
Het is waarschijnlijker dat hij Bernhard wil zwartmaken omdat deze de Roy beschouwde als een profiteur en leugenaar.
En zeker voor de mensen die zeggen dat de Roy Bernhard naait na zijn dood. De Roy weet pas een half jaar van het bestaan af van die documenten, volgens hem zelf.
Maar het is allemaal erg interessant en erg vreemde of misschien wel gewone situatie.
Over de doden niets dan goeds totdat de werkelijk feiten uitkomen.
Hoe naief moet je zijn om in 1937 nog te geloven in de vredelievende bedoelingen van Hitler?
Tsja, je hebt altijd mensen die denken in termen van 'als je niet voor ons bent, ben je tegen ons'. Mensen die andere mensen tot keuzes dwingen. Tja, als je dan geen keuze maakt, zetten mensen je achteraf zelf wel in een hokje, en daar heb je dan geen invloed meer over.
Het ging namelijk over de Hitlergroet tijdens de huwelijksplechtigheid van Juliana en Bernhard in 1937.
Vraag het aan de mensen die in die tijd geleefd hebben zou ik zeggen. Op enkele uitzonderingen na was de algemene mening over Duitsland toen nog aardig positief.
[/quote]
Vraag het maar aan de spanjaarden jah ... kolere wat sta jij een kul te verkondigen zeg, net alsof iedereen in de jaren 30 stront in ze ogen had.. iedereen zag het aankomen wat voor figuur hitler was, misschien de normale man wat minder maar in de kringen waar bernie zich bevond wisten ze het allang ....
-the Dude-
Past wel in het rijtje waarin ook Bernhard staat eigenlijk he?
maar of je het gevondene waardeeert?
Nee en daarom hoor je ook niets van dit soort zaken
[/samenzweringsmode]
maar of je het gevondene waardeeert?
Denk je heus dat ie wat zag in die doos van een Juliana: ja: hij zag dr een gouden kut in en daarom is ie met dr getrouwd. En vanaf toen hoefde hij zich helemaal nergens meer zorgen om te maken. Wat hij deed werd lekker uit het nieuws gehouden en wat hij gedaan had werd met de mantel der liefde bedekt.
Hele koningshuis blij dat Juliaantje eindelijk aan een "waardige" man was geholpen.
En in die tijden scheidden ze nog niet zo snel. Anders waren ze volgens mij net als die Prinses Christine en die Cubaan van dr allang gescheiden geweest.
Als je gewoon kijkt wat er allemaal binnengehaald is in het Koningshuis:
- Prins Hendrik was een grote schuinsmarcheerder die vele onechte kinderen verwekt heeft in het Apeldoornse bij diverse van die boerenmeiden.
- Bernhard was bij de SS
- Claus was homo / werd allemaal lekker verborgen gehouden
- Maxima is afkomstig uit een Argentijns fascitisch moordenaarsnest.
Lekkere familie zo bij elkaar he?
maar of je het gevondene waardeeert?
Dat Bernhard een bruin verleden heeft is een publiek geheim. SA, SS, NSDAP, Gestapo. En Claus met de Hitlerjugend. Het hele koningshuis is ermee besmeurd. Dat ze lid ervan waren is niet zo gek, aangezien half Duitsland dat was. Het hypocriete gedoe er omheen, met name het proberen alles te verhullen, is wel enorm triest. Mensen denken alleen maar dat het erger is dan het misschien was.
Het zal allemaal wel weer. Het verhaal over die Margarita en Roy en alles heb ik totaal niet gevolgd, maar toch heb ik geen goed beeld van ze. Net zoals van het koningshuis eigenlijk.
Weet je wat het is? Het zijn allemaal mensen van vlees en bloed, en de helft van de betrokkene is ook nog eens man, nou dan weet je al wel weer hoe laat is.
foto
Wilders for President!!! fotofotofoto
maar of je het gevondene waardeeert?
Maar gelukkig wel op een forum.......
Een prins om trots op te zijn?
De vermaarde archivaris Robert (Th.AZN) Fruin zei ver voor WOII over het schandelijk stilzwijgen van de media: 'De geschiedschrijver mag niet verhelen wat misdaan is.' Niettemin schreef de NewYorkse correspondent van het ANP in 1954 aan zijn hoofdredacteur over het schimmenspel op Soestdijk ' De hemel behoede ons dat dit ooit wereldkundig worde...'
Mijn collega, de onderzoeksjournalist Ton Biesemaat, loopt al enige tijd rond met het plan een verhaal te publiceren over de journalisten die zich in de loop der jaren hebben laten inpakken door de Oranjes en hun volgzame slippendragers van de Rijksvoorlichtingsdienst. Kritische schrijvers van weleer die plotseling uit een heel ander vaatje gingen tappen omdat ze zich kennelijk hebben laten misbruiken en verblinden door het Oranjezonnetje. Recent voorbeeld is het zonder enig voorbehoud publiceren van alles wat Bernhard maar kwijt wilde - waar of niet waar - door de hoofdredactie van De Volkskrant.
Ook onze columnist Harry Mens heeft zo zijn eigen mening over de prins en die mag hij hebben, natuurlijk! Maar het toppunt van hielenlikkerij las ik vorige week in een extra uitgave van ARMEX, een onafhankelijk defensiemagazine, waarin melding wordt gemaakt van het feit dat er na de dood van prins Bernhard in de media uitgebreid is gediscussieerd over zijn, zoals de redactie dat noemt, 'nogal bruisend leven'. De hoofdredactie, die is samengesteld uit gepensioneerde militairen met de hoogste rangen, is er zelfs trots op te kunnen melden dat er in het blad 'vrijwel uitsluitend in (zeer) positieve zin' geschreven wordt over de prins. Zonder één enkele kanttekening wordt een artikel uit 1959 onder de kop 'Een prins om trots op te zijn' opnieuw afgedrukt.
In deel 01 van Explosief Must Dossier laten Peter R. de Vries,Ton Biesemaat en Jan Portein u de andere kant van de Von Lippe-Biesterfeld-medaille zien. Ze schrijven wat ze hebben vastgesteld uit eigen waarneming en onder-zoek, niet wat ze is ingefluisterd of verzocht te publice-ren. Ze zeggen waar het op staat en delen terecht niet het oude gezegde 'de wereld wil bedrogen worden, laat ze bedrogen worden.'
Wat mij betreft mag het hemelvuur het journalistieke métier treffen dat zegt van de prins geen kwaad te weten, want het verhaal is nog lang niet uit...
Karel H. Hille
Hoofdredacteur
Stadhoudersbrief bestaat!
Bernhard solliciteerde bij Adolf Hitler
STADHOUDERSBRIEF Deel 1 door Ton Biesemaat
Welke bedenkelijke rol speelde
het Vaticaan?
Wat is de stadhoudersbrief?
De stadhoudersbrief is een brief uit 1942 aan Adoff Hitler onder-tekend door Bernhard en Juliana waarin Bernhard zich aanbiedt om als stadhouder over Nederland te regeren in een door de Nazi's overheerst Europa.
Bernhards stadhoudersbrief
Het grootste mysterie in het leven van prins BERNHARD maar tegelijk het verhaal dat de geschiedenis van Nederland en de Twee-de Wereldoorlog op zijn kop zou zetten, is de beruchte stadhoudersbrief van de prins aan ADOLF HITLER. In twee onthullende delen brengt MUST bewijsmateriaal dat het bestaan van de brief onderbouwt.
In 1971 overlijdt prinses Armgard zur Lippe-Biesterfeld. De begrafe-nis wordt geleid door de jezuïet pa-ter Bot, hij is haar biechtvader sinds 1951. In dat jaar zegt de moeder van prins Bernhard haar Lutherse geloof vaarwel en gaat over tot het katholieke geloof. Een jaar later komt ze met haar goede vriend kolonel Pantchoulidzev in Nederland wonen op het landgoed Warmelo. In Duitsland wordt ze op de hielen gezeten door de vervelende luis in de pels van de Zur Lippe-Biesterfelds: de vroegere Abwehr-mede-werker Michael Graf Soltikow. Soltikow heeft in Hamburg een opsporingsbevel wegens smaad en laster lopen tegen prinses Armgard en haar zoon prins Aschwin. Of dat de reden is dat Armgard zich onder de hoede liet nemen van de toen nog in Nederland machtige katholieke kerk, is niet aan te tonen. Pater Bot S.J. herinnerde Armgard na haar overlijden als 'Typisch une grande dame d'une époque passée.' In het in de-cember 2004 verschenen boek 'Zur Lippe-Biesterfeld' van professor Schrage wordt op-hemelend verklaard dat Armgard zo onder de indruk was van het kerklatijn dat ze tot het katholieke geloof overging.
Vier geheime agenten spelen een belangrijke rol in het mysterie. In het tweede deel onthult een vroegere agent van de Franse geheime dienst over prins Bernhard '...dat hij het liefst luidkeels HEIL HITLER tegen Wilhelmina en Juliana had geroepen na de Duitse verovering van de Noorse ertshaven Narvik'. Bovendien onthult de agent dat hij de stadhoudersbrief in handen heeft gehad en waar de brief nu wordt bewaard.
Spion nummer 1, Soltikow
Michael Graf Soltikow is de eerste geheime agent in ons verhaal. Deze medewerker van de Duitse militaire inlichtingendienst heeft in de Tweede Wereldoorlog prinses Armgard en haar vriend kolonel Pantchoulidzev in dienst. Prins Bernhard staat op dat moment in Engeland in briefcontact met zijn familie uit Duitsland via Portugal. Ondermeer een zekere mw. Vinke, die in het neutrale Portugal woont en die zelfs een Abwehr-spion bij de Nederlandse gezant plaatst als huis-bediende, stuurt de brieven van Bernhard door naar prinses Armgard. Soltikow zorgt ervoor dat de inhoud van de brieven, die door de Abwehr als belangrijk voor de oorlogsvoering worden beschouwd, ter kennis komen van de hoogste Duitse legerleiding. Al in Juni1940, terwijl de Duitsers met hun Blitzkrieg Frankrijk binnendenderen, heeft de sinds 1934 al voor de Abwehr werkende kolonel Pantchoulidzev contact met Bernhard in Londen. Tussen de fronten door is er dan dus al contact tussen Bernhard en nazi-Duitsland. Na de Duitse nederlaag pro-beert de familie Zur Lippe-Biesterfeld, die via prins Bernhard tot de overwinnaars van de oorlog behoort, Soltikow monddood te maken door hem valselijk te beschuldigen medeplichtig te zijn aan de dood van een officier, die deel uitmaakte van het complot in 1944 om Hitler te doden. Die opzet mis-lukt en prins Aschwin vertrekt naar de Verenigde Staten en zijn moeder Armgard met Pantchoulidzev naar Nederland. Soltikow is nog wel betrekkelijk eenvoudig in bedwang te houden ondanks dat de Zur Lippe-Biesterfelds smadelijk uit Duitsland moeten vluchten. Soltikow kent niet het gevaar dat als het zwaard van Damocles boven het hoofd van de Zur Lippe-Biester-felds zweeft: de beroemde stadhoudersbrief van 24 april 1942.
Spion nummer 2, R.
In het door, zo lijkt het bijna, onophoude-lijke Britse en Amerikaanse bombardemen-ten geteisterde Berlijn is bij een razzia de Nederlander Wilhelmus Josephus R. opge-pakt. Hij draagt een vreselijk geheim met zich mee. Deze geheime agent, die zich in de jaren vijftig verklaart tot de zelfbenoemde 'moordenaar van de roomsrode coalitie', moet naar Nederland terug. In een onder-komen van de organisatie Todt ontmoet hij een Leidse rechtenstudent. We citeren nu uit een brief aan prins Bernhard van 4 juli 2003. 'Op zeker ogenblik ontmoette mijn man een Nederlandse gedetineerde die vreselijk in de put zat en die in tranen mijn man vertelde dat hij absoluut weg moest uit Berlijn, daar het anders slecht afliep met hem. Hij scheen een spion te zijn of wat daar voor doorgaat en het was van zeer groot belang, dat hij terug naar Nederland kwam. Hij vertelde mijn man dat hij op jacht was geweest tot in de omgeving van Himmler, want hij had de opdracht een brief in handen te krijgen, die door U Koninklijke Hoogheid aan Hitler geschreven zou zijn. De inhoud van die brief is door hem indertijd aan mijn man verteld. Wat die brief zo gevaarlijk maakte, was dat die brief niet alleen door U ondertekend was maar door nog een persoon. Deze brief zou als een bom inslaan in Nederland als deze bekend werd.' De Leidse rechtenstudent is voor de duvel niet bang en weet een Duitse officiersjas te bemachtigen. Met agent R. aan de arm wandelt hij de poort uit waar beiden zitten opgesloten. R. bedankt de jonge stu-dent uitbundig en vertrekt naar Nederland. In de jaren 50 is R. nog betrokken bij het afluisteren van de intriges die zich ontvou-wen in het kader van de Greet Hofmans-affaire. O.a. luistert hij prins Bernhard af als die op bezoek is bij Kees Boeke, de leider van de gelijknamige vrije school waar Beatrlx en Irene les krijgen. In 1957, een jaar na het einde van de Hofmans-affaire, over-lijdt R. aan kanker. De Leidse student reist vanuit Berlijn naar Wenen waar zijn broer, die ook al is verwikkeld in inlichtingendienstspelletjes, getrouwd is met een adellijke dame gelieerd aan de Habsburgers. Zo komt onze student in contact met de Weense kardinaal Innitzer. Voor de als 'nazifreundlich' bekend-staande kardinaal fungeert de student als koerier. Hij brengt voor hem onbekende brieven in de voering van zijn jas naar de Amsterdamse jezuïeten. De jezuïeten gelden als de ogen en oren - spionagedienst - van het Vaticaan. Het verhaal zou maar een ver-haal zijn geweest als niet de vrouw van de nu overleden Leidse rechtenstudent aan uw au-teur namen van een spion en een jezuïet noemde waarvan zij geen flauw benul had welke rol die in het verhaal over de stadhou-dersbrief speelden.
Spion nummer 3, Gerrit Reede
De geheime agent R. die uit Berlijn ontsnapt met naar zijn zeggen de stadhoudersbrief op zak, draagt blijkbaar de brief over aan de topspion Gerrit Reede (zie voor Reede ook Must nummer 2 'De Taiton-connectie'). Reede werkte, zo is gebleken uit een nooit gepubliceerd onderzoek van Must-redacteur Jan Portein, voor de Abwehr maar stond ook in contact met de Britten. Na de oorlog ver-dween Reede voor enkele onbeduidende vermogensdelicten in de oorlog achter de tralies. Voor zijn veel belangrijkere geheime dienst-werk ten behoeve van de Abwehr, werd hij echter nooit veroordeeld. In de periode dat Reede in de gevangenis zit, wordt hij bezocht door de sluwe Jeanette Kamphorst. Zij staat in de Amsterdamse onder- en uitgaanswereld bekend als de 'Zwarte Panter'. De Zwarte Panter krijgt via Reede aanwijzingen dat hij in het bezit is van de stadhoudersbrief. Zeer waarschijnlijk is ook dat de Zwarte Panter de brief ontfut-selde van Reede. In de jaren zeventig woon-de Jeanette Kamphorst op Mallorca en was getrouwd met de Amerikaanse advocaat Brennan. Nadat Jeanette Kamphorst overleed, werd haar villa grondig doorzocht door mensen van de Stichting 40-45. Van die stichting ontving de Zwarte Panter, ondanks haar betwistbare illegale werk in de oorlog, een zeer riant verzetspensioen van meer dan honderdduizend gulden. Van het team dat haar woning doorzocht maar geen brief vond, maakte in elk geval deel uit de Haarlemse ex-rechercheur Treffers. De vrouw van de Leidse rechtenstudent heeft in haar bezit een foto van topspion Gerrit Reede van wie zij, zo benadrukken we, niet wist wie hij was. De foto hadden zij en haar man gekregen van R., die Reede dus blijkbaar kende. Must-redacteur Jan Portein, die Reede nog in levende lijve heeft gekend, bevestigt dat de persoon op de betreffende foto topspion Gerrit Reede is; de man die de stadhoudersbrief in zijn bezit kreeg.
Het Vaticaan netwerk
Om het verhaal van de terugkeer van de stadhoudersbrief naar Nederland verder te kunnen volgen, moeten we ons verdiepen in de rol van het Vaticaan en de jezuïeten.
Net zoals er contacten tussen prins Bernhard in Engeland en zijn familie in Duitsland lopen via onze eerste geheime agent Michael Graf Soltikow, is er ook nog een andere route buiten Soltikow om. Daarvoor maakt Bernhard gebruik van het netwerk van het Vaticaan. Ook de katholieke kerk zorgt ervoor dat er communicatie blijft bestaan tussen de Zur Lippe-Biesterfelds. Na de Duitse inval in Nederland keert de Internuntius Paolo Giobbe, de diplomatieke vertegenwoordiger van de paus, terug naar Rome. Hij blijft in contact staan met Nederand via koeriers die door de Amsterdamse jezuïeten worden uitgezonden. Paus Plus XII probeert gedurende de oorlog wanhopig een vrede te bewerkstelligen tussen de westelijke Geallieerden en Duitsland. In zijn ogen was het religie-vijandige communisme van Rusland een veel groter gevaar dan het Derde Rijk. De stadhoudersbrief van 24 april 1942 komt waarschijnlijk via de kanalen van Paolo Giobbe en paus Pius XII in Berlijn terecht. De daar aanwezige pro-nazi inter-nuntius Cesare Orsenigo (Pius XII is overi-gens ook internuntius in Berlijn geweest), die voor zijn Berlijnse periode in Nederland zat, geeft waarschijnlijk de brief door aan de hoogste leiding van het Derde Rijk. De tweede en derde spion in ons verhaal: respectievelijk R. en Gerrit Reede, waren beiden katholiek. R. heeft zich tot zijn dood in 1957 bemoeid met het gezin van de Leidse student. De biechtvader van Gerrit Reede, toen hij na de oorlog al in de gevangenis zat, was de jezuïet pater Cooymans. Hij werkte onder de biechtvader van prinses Armgard op het Amsterdamse Sint Ignatiuscollege.
Jan Portein confronteert de jezuïet Cooymans
eind jaren zeventig met zijn rol in het spel
om de stadhoudersbrief.
JP : 'Volgens mr. Habets (advocaat van
Reede, red.) wisten jullie, dat de zaak Reede
draaide om een brief van prins Bernhard uit
1942.'
Cooymans na langdurige stilte: 'Heeft
Habets dat gezegd?'
JP: 'Ja.'
Cooymans: 'Ja, het is allemaal heel erg...
en gevaarlijk.'
Duidelijk is, dat pater Cooymans van de brief en Reedes spionnenleven op de hoogte is. Maar Cooymans wordt niet alleen biechtvader van Reedt. De Amsterdamse jezuïeten schuiven Cooymans ook naar voren als biechtvader van het gezin van de Leidse student. Deze krijgt een baan aangeboden als administrateur in hun organisatie. De jezuïeten proberen daamaast het gezin te laten emigreren naar Peru. Waarom uitgrtekend Peru? De katolieke kerk was na 1945 sterk betrokken bij het Wegsluizen van nazis naar Zuid-Amerika. Ze kon dus gebruik maken van haar goed ontwikkelde netwerk. Uiteindelijk gaat de emigratie niet door en krijgt het gezin als zoethoudertje een zeer gunstige hypotheek voor een huis in Loosdrecht. Pater Cooymans zegent als bïechtvader en vertrouweling het huis in. Duidelijk is dat de jezuïeten en dus het Vaticaan met alle macht het geheim van de stadhoudersbrief beschermen. Toch is hun macht niet absoluut. Tot tweemaal toe proberen onbekenden in de jaren vijtig een auto met daarin het gezin van de Leidse student en pater Cooymans van de weg af te rijden. En het gezin van de Leidse student zal tot aan het overlijden van R. in 1957 maatschappelijk worden tegengewerkt. De bescherming van de jezuïeten valt dan op onverklaarbare manier weg.
Over de man die in 1957 het geheim van de stadhoudersbrief mee in zijn graf nam staat in zijn bidprentje:
'Voor velen is hij een redder geweest, zonder dat ooit iemand geweten heeft, wie hij was.
In verband met de bescherming van een in leven zijnde bron worden bepaalde persoonsnamen expliciet niet genoemd of in één geval aangeduid met de beginletter van de naam. De auteur staat in voor de betrouwbaarheid van de bron en daarmee de omschreven personen.
De agent van de Republique Francaise en de Stadhoudersbrief
In het eerste deel gingen we de gangen van de Stadhoudersbrief na en hoe deze via het Vaticaan in Berlijn kwam en vervolgens weer in Nederland belandde. Niet alleen de spionnen Reede, R. en Soltikow speelden een rol in het spel van de Stadhoudersbrief. Vanaf 1969 begint een Nederlandse agent van de Franse inlichtingendienst zich per ongeluk met de brief te bemoeien. Zijn naam is Jan Heitink, in die tijd ook nog adjunct-hoofdredacteur van De Telegraaf.
Generaal Rabe von Pappenheim en de Russische NKVD
In 1955 keert na 10 jaar Russische krijgsgevangenschap luitenant-generaal Friedrich-Carl Rabe von Pappenheim in de Duitse 'Heimat' terug. Op het einde van de oorlog is Rabe von Pappenheim commandant van de 97e Jagerdivisie, een infanterie-eenheid aan het Oostfront. Maar dat is niet de reden waarom de Russen hem zo lang gevangen houden. De Russi-sche geheime dienst NKVD toont onmid-dellijk belangstelling voor de generaal. De generaal is militair attaché voor het Derde Rijk in Brussel en Den Haag geweest, daar-naast vervulde hij voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol bij de Abwehr-activiteiten in België en Neder-land. Hij wordt dagelijks urenlang verhoord waarbij de NKVD zich vooral voor zijn spio-nageactiviteiten interesseert. In de loop van de 10 jaar gevangenschap wordt Rabe von Pappenheim doorgezaagd door NKVD-specialisten (NKVD is de latere KGB). In zijn postuum verschenen memoires is Rabe von Pappenheim niet erg gedetailleerd in de de beschrijving van zijn belevenissen. Maar hij memoreert een interessant thema waarin de NKVD geïnteresseerd is. 'Verder werd naar een oorzaak gezocht voor de onverklaarbaar korte weerstand van maar vijf dagen van het Nederlandse leger in mei 1940. Daar moes-ten toch zeker krachten en personen in de staats- en legerleiding geweest zijn die onder Duitse invloed stonden, waar de Duitse mili-taire attaché - dat was ik - toch zeker mee bekend was, als ik al niet zelfs in deze vraag een beslissende rol gespeeld had. 'Of de NKVD iets te weten komt over zijn spionageactiviteiten en contacten met het Abwehr-netwerk in Nederland vertelt Rabe von Pappenheim niet, hij gaat er verder in zijn memoires ook niet meer op in. Zijn zoon die we traceerden wist ook al niets over zijn vaders schimmiger activiteiten. Maar gezien de reputatie van de NKVD zal generaal Rabe von Pappenheim niet zijn mond gehouden hebben tijdens zijn 10 jaar durende gevan-genschap.
Brunhildes verraad
De spionageactiviteiten van Rabe von Pappenheim trokken na de oorlog niet alleen de aandacht van de Russische NKVD. In 1971 ziet de Nederlandse Generale Staf-Afdeling Inlichtingen en Veiligheid - Sectie Veiligheid zich genoodzaakt een onderzoek in te stellen naar een persoon met de code-naam 'Brunhilde', een alias voor de generaal B.R.P.F. Hasselman. 'Brunhilde' werkte in mei 1940 als kapitein op de Generale Staf in Den Haag en kon vanwege zijn positie beschik-ken over vertrouwelijke militaire informatie. De Nederlandse Generale Staf was gedwon-gen een onderzoek te starten naar 'Brunhilde' omdat De Telegraaf in 1969 een gedeelte van de memoires had gepubliceerd van de Duitse Abwehr-officier Richard Gerken. Daarin vertelt Gerken over een Nederlandse informant in militaire kringen die hem geheime informatie aanlevert. Het eerste blad van de memoires van Gerken had in 1969 De Telegraaf adjunct-hoofdredacteur J.G. Heitink achtergehouden. Op dat eerste blad was de naam van de informant weggelakt. Heitink ging met die bladzijde naar Anne Snippe die in 1970 van de Amster-damse politie-inlichtingendienst was over-gekomen naar de eigen inlichtingen- en veiligheidsdienst van De Telegraaf. Die privé-inlichtingendienst van De Telegraaf was in het leven geroepen nadat in de roe-rige jaren zestig het Telegraaf-gebouw was bestormd door opstandige bouwvakkers. Aanleiding tot de bestorming was de overi-gens terechte berichtgeving van De Telegraaf over de dood bij een demonstratie van een bouwvakker door een hartaanval. De 'gehei-me dienst' van De Telegraaf werd geleid door een ex BVD-medewerker genaamd Van Kleef. Deze zou later om het leven komen doordat hij met zijn auto tegen een boom aanreed. Het Telegraaf-duo Snippe en Heitink weet te achterhalen dat voor Brunhilde hoort te staan Hasselman. Ze wil-len overgaan tot het publiceren van de naam Hasselman als de grote verrader binnen het Nederlandse militaire hoofdkwartier in de meidagen van 1940. Die publicatie wordt echter van hoger hand tegengehouden. O.a. de familie De Koster die destijds een minis-ter van Defensie leverde (en vriend van Prins Bernhard) en belangen in de Telegraafgroep bezat hield publicatie tegen. Daarnaast werd dr. L. de Jong van het RIOD (nu NIOD) in stelling gebracht. Die concludeerde dat generaal Hasselman onschuldig was want Richard Gerken was ondermeer een notoir onbetrouwbare figuur met een slechte naam binnen de Duitse inlichtingendienst. Die conclusie van De Jong is echter flauwekul. Gerken was een belangrijke man binnen de Duitse contraspionage (Bundesverfassungs-schütz) in de Koude Oorlog. Hij was notabene bij de Duitse contraspionage de man die in de jaren vijftig aangewezen werd om de eerste nieuwe contacten met de BVD te onderhouden. De Sectie Veiligheid van de Generale Staf die met haar Duitse collega's de dan al oude generaal b.d. Rabe von Pappenheim verhoort, vindt wel degelijk aanwijzingen voor het verraad van Hassel-man. Rabe von Pappenheim erkent zelfs dat Brunhilde, het alias van Hasselman, voor de Abwehr werkte. Ook is het oordeel van de Sectie Veiligheid van de Generale Staf, na twee verhoren van Hasselman, uitgesproken negatief. Toch gaat bij de Generale Staf het onderzoek in de doofpot. Ook de BVD die Hasselmans loopbaan en vermeende naoor-logse spionage voor het Oostblok onder-zoekt stopt het onderzoek in de doofpot. Want als de generaal Hasselman wordt ont-maskerd als verrader van de meidagen 1940 dan kunnen er eveneens andere koppen gaan rollen. Eén van die koppen is dan de inspecteur-generaal prins Bernhard. Dat mag niet gebeuren en daarom laat adjunct--hoofdredacteur Jan Heitink van De Telegraaf de zaak rusten en vertrekt Anne Snippe bij dit dagblad. Hij probeert de zaak verder te onthullen maar stuit op een muur van on-verschilligheid en zwijgen.
Agent in dienst van de Franse Republiek
Het in de doofpot stoppen van de Hassel-man-affaire zit Telegraaf adjunct-hoofdredacteur Jan Heitink niet lekker. Vóór zijn adjunct-hoofdredacteurschap was hij cor-respondent van de krant in Parijs. Maar hij was niet alleen journalist, de Franse geheime dienst had hem gerekruteerd om o.a. Neder-landse communisten in Frankrijk in de gaten te houden. In 1981, als Heitink al adjunct--hoofdredacteur is, brengt hij een bezoek aan het hoofdkwartier van de Franse inlich-tingendienst. 'La Piscine' heet het hoofd-kwartier voor insiders en Heitink is een insider. Hij spreekt met het hoofd van de sectie Benelux. Heitink wilde gezien zijn Hasselman-onderzoek wel eens meer weten over de geruchten rondom prins Bernhard. Sinds de Lockheed-affaire van 1976 zo'n gat in het imago van de prins heeft geslagen is alles mogelijk. De eerste zet in de bericht-geving over de stadhoudersbrief wordt ove-rigens gezet onder het bewind van Heitink door Henk de Mari die als eerste in De Telegraaf publiceert over het verhaal van de stadhoudersbrief. Dat werd in de ochtend-krant destijds afgedaan als een cowboy-verhaal. In het kielzog van het bewuste Telegraaf-artikel publiceerde de huidige Must-redacteur Jan Portein in 1978 in de Nieuwe Revu twee opzienbarende artikelen over de stadhoudersbrief waarbij de toen nog in leven zijnde topspion Gerrit Reede (zie deel 1) werd opgevoerd. Ten tijde van de abdicatie van koningin Juliana in 1980 kwam Vrij Nederland-journalist Igor Cornelissen daar nog overheen met de ontboezemingen van Soltikow (zie deel 1). Beide artikelenreeksen stierven uiteindelijk een stille dood. De bescherming van prins Bernhard door de mainstream media in 2004, zoals de grote kranten Telegraaf en Volkskrant, voltrok zich ook al van 1976 t/m 1980.
De vondst van de stadhoudersbrief
Heitink krijgt op het hoofdkantoor de schrik van zijn leven. Men laat hem volgens een op 2 juni 2003 ondertekende verklaring van Heitink zelf (die in het bezit van de auteur van dit artikel is) de stadhouders-brief zien. Die stadhoudersbrief is onderte-kend door Juliana en Bernhard. De brief is niet groter dan een A5 - een kattenbelletje - met het logo van de prins erop voorge-drukt. In latere gesprekken in 2003 beves-tigt Heitink keer op keer dat hij de stadhou-dersbrief op het hoofdkantoor van de Franse inlichtingendienst heeft gezien. Daarnaast heeft hij zelf ook volgens zijn verklaringen een kopie van de brief in zijn bezit gehad. Tijdens mijn gesprekken met Heitink bleek dat hij nog steeds in nauw overleg stond met de huidige Telegraaf -redactie. Tijdens etentjes met Johan Oldekalter- de huidige hoofdredacteur -en het royalty verslaggeversduo Joost de Haas en Jan-Kees Emmerwerd de oude ex-agent van de Franse republiek steeds ver-der onder druk gezet zijn voor mij onder-tekende verklaringen terug te trekken. Helemaal lukken wilde dat niet. Zo houdt de vroegere Telegraaf adjunct-hoofdredac-teur nog steeds vast dat hij de stadhouders-brief heeft gezien. In een ondertekende ver-klaring van 4 maart 2004 heeft hij het over: 'Ik heb de "stadhoudersbrief" wel een keer eerder gezien, vermoedelijk van een Franse of Amerikaanse diplomaat, met contacten bij de Franse of Amerikaanse inlichtingen-diensten.' Dus dan onder druk van De Telegraaf niet meer bij de Franse inlichtingen-dienst te Parijs, in 'La Piscine'.
Heitink over Soltikow en de CIA
Die eerste verklaring van Heitink van 2 juni 2003 gaat ook over het advies van de Franse inlichtingendienst om eens in die dagen in 1981 te gaan praten met Michael Graf Soltikow. De luis in de hermelijnmantel van het Oranjehuis. De Franse inlichtingendienst heeft duidelijk een hoge pet op van de kwaliteiten van de in Zuid-Frankrijk residerende Abwehr-spion. Overigens net zo'n hoge pet als de vaderlandse BVD. Die torpedeerde de verschijning van een artikel van de schrij-vende Abwehr-spion in de Duitse 'Illustrierte' Quick. Publicatie zou de reputatie van het Oranjehuis geen goed hebben gedaan. In het verleden jaar verschenen boek 'In dienst van de BVD' van de hand van de oud-BVD'er Frits Hoekstra wordt de reputatie van Soltikow binnen de inlichtingendiensten ook erkend. Heitink gaat in gezelschap van een Franse veiligheidsdienstagent (Rens. Généraux) met Soltikow praten. Daar krijgt hij brieven van Bernhard aan zijn moeder te zien die Soltikow had onderschept. Heitink: '...en een brief (d.d. begin april 1940) waarin hij na de val van de Noorse ertshaven Narvik, een maand voor Nederland werd aange-vallen, zijn vreugde over die val uit. Hij had n.l. gevreesd dat Narvik niet veroverd zou worden, en dan schrijft hij 'dat hij nu het liefst voor beide vrouwen (kon. Wilhelmina en prinses Juliana) luidkeels 'heil Hitler' zou hebben geroepen.' Een spectaculaire uitspraak maar Soltikow was nooit op de hoogte van de stad-houdersbrief van 1942. Wel wist hij alles van het stadhoudersplan in de periode september 1939 -mei 1940 dat een hersenspinsel was van de voor de Abwehr wer-kende kolonel Pantchoulidzev (zie deel 1)
Uitsmijter
De ondertekende documenten van Jan Heitink, gepokt en gemazeld in de inlichtin-gendienstwereld van de jaren zestig, zeven-tig en tachtig hebben nog een opmerkelijke 'uitsmijter'. In 1982 werd hij gebeld door een bevriende relatie van de CIA die hem vertel-de dat de 'Holland-papers in our archives will be free on March, the 17th of March, 2008, provided Juliana & Bernhard will be dead then for 3 years, otherwise it will last a little.'
...'It will have certainly consequences. We are not amused to do so, but it will be im-possible to keep our mouths forever shut.'
Meer onthullingen dus mogelijk op 17 maart
2008. Nog uitgebreider dan in deze twee
Must-artikelen, voor wie niet tot 2008 kan
wachten, gaat in mei 2005 Ton Biesemaats
boek 'De Soltikow Affaire' (Bruna Uitgevers)
verder in op graaf Soltikow en de waarheid
achter de stadhoudersbrief.
Kijk alleen maar de Greet Hoffmans affaire......
Geen Nederlandse krant schreef er over, maar de buitenlandse bladen stonden er vol mee.
De Nederlandse bevolking kreeg z'n informatie via Der Spiegel.
Pas toen het algemeen bekend was, ging er een persbericht uit.
Hetzelfde over de Lockheed affaire, ook toen werd de Nederlandse bevolking in het duister gehouden........
Roy heeft de koninklijke familie geen voet dwars gezet.
Maar de Oranjes hebben er alles aan gedaan om hem het leven onmogelijk te maken.
De uitzendingen met Roy staan online.
http://www.rtl.nl/(/actue(...)andorp/2004/1103.xml
Zeker bekijken!
Gezien bovenstaande feiten is het vrij normaal dat er nazi's aanwezig waren bij dat huwelijk.
Ik heb trouwens ook nooit beweerd dat Bernhard deugde maar er is gewoon domweg geen bewijs dat hij nazi symphatieen heeft gehad. Zeker niet die idiote stadhoudersbrief dit nog nooit aangetoond is
-the Dude-
Dus ja ik noem jou dom omdat jij de kennis die we nu hebben ook verwacht van de mensen in die tijd.
En misschien heb je wel eens van de Spaanse burgeroorlog gehoord, wat ook wel de voorloper van wo ll wordt genoemd, waarin de duitsers ook flink hebben huisgehouden,, dus de smoes van dat men niet wist wat de duitsers van plan waren volgens jou gaat helaas niet op en is meer gebasseerd op je eigen ontwetendheid dan op feiten,,, maar ach laat maar de mensen waren vroeger achterlijk...
-the Dude-
Nederland was wel daadwerkelijk neutraal net zoals in WO1, maar mischien vond je dat ook hypocriet?Nogmaals leer eens lezen, niemand kon zo'n slachting met de kennis van toen voorzien in 1937. Dat Duitsland toen opweg was naar oorlog heb je mij ook niet horen ontkennen, maar ik herhaal het nog maar een keer in de hoop dat het nu eens blijft hangen niemand kon zo'n oorlog als het uiteindelijk geworden is voorzien in 1937.
Ik neem je ontwetendheid over die periode waar je nogal je kennis van nu op projecteerd verder niet kwalijk.
-the Dude-
-the Dude-
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken