Op het beeld zag ik veel mannen dodelijk gewond naar de grond gaan. Het licht ging uit en vrijwel direct weer aan. Hernou zat niet meer achter zijn beeldschermen. Ik was alleen en heel ver weg hoorde ik schoten. Het licht ging aan en uit, nu zat Hernou er weer.
‘Waar was je, man?’ vroeg ik.
‘Ze komen te snel te dichtbij. Dat heb ik wat vertraagd’, zei hij gehaast en dook weer achter zijn computerschermen. Ik had hem nog niet eerder zo gezien.
‘En Greta?’ vroeg ik. Hernou’s hoofd flitste mijn kant op.
‘Die kan vanaf dit moment plotseling voor je staan. Bedenk wat ik erover gezegd heb. Ik zal nog wel een paar keer zo verdwijnen zoals ik zonet gedaan heb.’