Lokale interruptie: Een congres in eigen stad

D66 congressen zijn leuk. Zeker wanneer ze in je eigen stad plaatsvinden. Als lid van D66 heb ik eigenlijk in al die jaren maar eenmaal een congres gemist. Maar nooit was ik op tien minuten lopen van mijn eigen huis al op de congreslocatie. Het congres is officieel op zaterdag 9 maart. Maar officieus begint het al de avond van tevoren op het pre-congresfeest dat dit keer door de Eindhovense afdeling is georganiseerd.

Als ik aankom bij cafe de Carrousel zie ik op het terras al een bekend gezicht zitten. Het is het kamerlid Paul van Meenen, de onderwijswoordvoerder. Hij blijkt de allereerste te zijn. Hij is eerder op de dag al te zijn gekomen vanuit een werkbezoek. Niet veel later heb ik hem gekoppeld aan onze wethouder voor een bezoekje aan onze Design academy. Want deze instelling is er natuurlijk een die een D66 onderwijswoordvoerder gezien moet hebben. En dit soort momenten zijn ideaal om een dergelijk bezoekje te regelen.

Het belangrijkste deel van de avond is de pubquiz. Een populaire activiteit want er zijn maarliefst dertig teams van vijf man per team die meedoen. Met leden van de raadsfractie vormen we het team “D040”. Het andere Eindhovense team zijn “De lampjes” die het afdelingsbestuur vertegenwoordigen. De vragen zijn overigens wel bijzonder moeilijk. Van Wie was Valerie Solanas?  Tot aan “Hoeveel beschuiten zitten er in een rol?”. Een vraag waar ik als enige in ons team het antwoord op weet is “Waarom werd D66-medeoprichter Hans Gruijters in 1966 uit de Amsterdamse VVD-raadsfractie gezet”. Maar hoe moeilijk de vragen soms ook zijn. Als team doen we het niet slecht. We eindigen op een gedeelde vijfde plek, ver boven de lampjes. De winnaars zijn team “Winkler Prins”, waar Wouter Koolmees onderdeel van uitmaakt. Daarna is het gezellig borrelen. Alexander Pechtold is er ook. Hij wordt door een fotograaf van het Eindhovens dagblad prominent op de foto gezet met Mary-Ann Schreurs, onze wethouder en partijleider in Eindhoven. Toch blijft hij niet lang. Als er iemand fris moet blijven is hij het natuurlijk. Rond twaalven loopt de kroeg langzaam leeg. Velen moeten hun trein halen. Anderen, die wel een hotelkamer geregeld hebben, besluiten het rijke Eindhovense nachtleven in te duiken. Vooral cafe “t’ Lempke” op het Stratumseind is populair. Zelf drink ik met wat Eindhovense leden nog een paar pints Guinness in de O’Scheas, om uiteindelijk om drie uur in mijn bed te kruipen.

Kort nadat ik wakker ben geworden lees ik al op Twitter dat de nieuwe voorzitter bekend is gemaakt. Het is Fleur Graeper-van Koolwijk. Degene op wie ik uiteindelijk gestemd heb. De spanning rondom de voorzittersstrijd wordt er al vroeg uit gehaald. Meer spanning zit er die dag in de strijd rondom de bestuurspost Regio’s, afdelingen en leden. Deze bestuurszetel moet, anders dan bij de voorzitter, door de congresgangers op de congresdag verkozen worden. Het gaat tussen de zittende Joan de Zwart-Bloch, tevens burgemeester van Blaricum en de energieke Rotterdamse ondernemer Wichard de Wolf, die een stevige campagne op touw heeft gezet. Uiteindelijk wordt Wichard met minder dan tien stemmen verschil gekozen. Knappe prestatie. Het gebeurt niet vaak dat een zittend bestuurslid, die op zich niet impopulair was, door een ander uit het zadel wordt gestoten. Maar het is de sympathieke Wichard gegund na zo’n energieke campagne. 

Het congres is in het beursgebouw. Een weinig inspirerende kale hal waar normaal gesproken vooral verzamelbeurzen en gabberfeesten worden georganiseerd. De ideale locatie, het klokgebouw, was helaas al bezet. Maar ze hebben er wat moois van weten te maken qua aankleding. Ik mag de dag beginnen met een praatje. Als gemeenteraadslid en fervent congresganger mag ik samen met kamerlid Wasila Hachchi en bestuurslid Robert Farla een groep nieuwkomers toespreken en vertellen over het congres. Ze krijgen daarbij instructies over hoe de verschillende procedures en rituelen op een congres werken en wat ze vooral niet moeten missen. Niet lang daarna mag ik in het panel plaatsnemen bij de fringemeeting over duurzaam bouwen. Een leuke kleinschalige discussiebijeenkomst waarbij de tijd, zoals altijd veel te kort is. In de centrale zaal mag ik later nog een motie over kraken verdedigen. Die haalt het niet helaas. Je kan helaas niet altijd winnen.

Maar wat misschien zelfs nog leuker is dan het formele gedeelte is het gedeelte in de wandelgangen. Het congres is voor veel actieve partijleden een groot weerzien van mensen. Personen die je in de loop der jaren hebt leren kennen op tal van bijeenkomsten. Dat geld ook voor ouder prominenten. Je komt er een Roger van Boxtel, Alexander Rinnooy-Kan of een Erwin Nypels in het wild tegen. Maar Hier wordt genetwerkt, hier wordt geflirt, hier ontstaan nieuwe samenwerkingen, hier worden ideeën bedacht. Aan het einde van de dag, bij de naborrel, heb ik ook nog een interessant gesprek met de Amsterdamse Jeroen Mirck over social media, internet en politiek.

Naast stemmingen en interne verkiezingen zijn ook toespraken en een beetje vermaak een onderdeel van een congresdag. De nieuwe partijvoorzitter mag een speech geven evenals Wieke Timmermans, de voorzitter van de Jonge democraten. Ook staat er in de middag op het programma de speech van FDP-ideoloog Prof. Dr. B.J. Müller. Maar waar eenieder een wollig verhaal over liberalisme verwachtte, wordt het gaandeweg de speech steeds meer duidelijk dat we bij de neus genomen worden. Het blijkt een fake speech van cabaretier Pieter de Rijk. Leuk is dat ook onze wethouder Mary-Ann Schreurs mag een bevlogen speech houden als aanloopje naar het sluitstuk. Dat sluitstuk is de speech van Alexander Pechtold. Dat is het moment waar iedereen met extra energie het congres kan afsluiten en er weer een half jaar stevig tegenaan kan. Maar dat is niet voordat er nog een paar uur gezellig nageborreld zal worden. D66-congressen zijn naast interessant ook altijd gezellig. Hoe hoog of laag we ook in de peilingen staan. De gezamelijke missie en overeenkomende idealen scheppen een band. Bovendien is niets zo motiverend om je in te zetten dan om te weten dat er een gemoedelijke en gezellige club achter je staat.

Rogier Verkroost (29) is gemeenteraadslid namens D66 in Eindhoven. In de weblogserie 'Lokale interruptie' beschrijft hij het reilen en zeilen van een lokale politicus.