De parlementaire huiskat

Afgelopen maandag debatteerde de Tweede Kamer over zichzelf. Er lag een voorstel van het presidium met een pakket aan bezuinigingsvoorstellen en er werd in algemene zin ook gesproken over het functioneren van de Tweede Kamer.

De uitkomst van dat debat? De bezuinigingsvoorstellen werden voorlopig afgewezen. Kamerleden mogen business class blijven vliegen en ze hoeven hun Senseo apparaat nog niet in te leveren. Verder komt er nog een zware commissie die het functioneren van de kamer gaat doorlichten.

Okay, dat was het dan. Of niet? Nou er was nog iets anders.

In het debat over de bezuinigingsvoorstellen stelde CDA woordvoerder Jan Schinkelshoek voor de grap de muizenplaag in het Kamergebouw aan de orde. Op de vleugel, waar het CDA en de Partij voor de Dieren zijn gehuisvest, zijn er loslopende muizen gesignaleerd. Om Marianne Thieme een beetje uit de tent te lokken opperde Schinkelshoek om een parlementaire huiskat aan te nemen. Thieme liet zich niet kennen, vond dat er andere diervriendelijkere methoden zijn om muizen te vangen en de kamervoorzitter Gerdie Verbeet wilde er ook niet aan, want Verbeet is allergisch voor katten. Schinkelshoek riep nog: "Ja, maar ik ben bang voor muizen". Er werd wat gelachen en men ging weer over tot de orde van de dag.

Kortom, een leuk luchtig intermezzo in een zwaar debat.

Zo niet voor de parlementaire pers. Want dit was natuurlijk een leuk item om iets 'mee te doen'. Schinkelshoek schrijft op zijn weblog: "Binnen de kortste keren werd ik door wel drie televisieploegen gebeld of ik de muizenkeutels kon laten zien. Een wilde me muizenvallen laten zetten. Een andere, de NOS, maakte het nog bonter. Men wilde mij een kat aanbieden. Ze hadden hem al onder de arm. Hij heette Willem... Ik heb maar voor de eer bedankt." 

Tja, wat moeten we hier nu weer van denken? Ik zou zeggen een  voor de reactie van Schinkelshoek. En een dikke  voor het NOS Journaal. Een beetje met een kat gaan lopen slepen om een 'leuk' luchtig onzin itempje te gaan maken. Tssk.