X deel 1

Knorretje is weg, dat zul je nog wel merken. Het is geen grapje, ze is echt weg. Vanmiddag deed ze boodschappen en is ze nooit thuis gekomen. Het was zo makkelijk! Ze stapte bijna vrijwillig in mijn auto.
Je kinderen zijn nog op de crèche, en ik ben er van overtuigd dat je daar een goede oplossing voor gaat vinden. Ach, je zult wel moeten. Het is namelijk niet zo heel kort dat hun moeder weg is.
Je hebt een probleem, Danny. Ik heb je vrouw ontvoerd. En dat deed me eigenlijk heel veel plezier. Het geeft een gevoel van macht. Ze is nu volledig van me afhankelijk, en ik kan alles met haar doen wat ik wil.
Maak je niet te ongerust, je zult best nog af en toe van haar horen. Ze is veilig, en zal goed verzorgd worden. Het enige punt is dat ze niet weg mag, en moet blijven waar ze is, maar daar zal ze snel genoeg aan wennen, ze moet wel.
Zo, en nou zal ik je eens vertellen wat ik ervoor terug wil. Geld, Danny, geld. Een miljoen eurootjes. Maar niet zomaar een miljoen. Je hebt een mooie onderneming, dat Fok! van je. Prachtig. Ik wil dat je daarmee geld verdient. Vertel de users wat er aan de hand is, of vertel het ze niet, verkoop Fok! of doe iets anders creatiefs, maar haal dat miljoen daarmee binnen. Ik houd alles in de gaten, en tel elke eurocent met je mee. Je zult me ook op de hoogte moeten houden van de vorderingen, en eerlijk vertellen of het gaat zoals je het verwacht.
Hoe je me kunt bereiken is heel simpel. Leg een briefje onder de ruitenwisser van de donkerblauwe Opel Corsa bij je om de hoek. Ik bereik jou via je brievenbus, en ook dat zul je nog wel merken.
Net als alle ontvoerders wil ik er natuurlijk geen politie bij hebben. Bega ook niet die fout, want dan kan het nog wel eens verkeerd aflopen met Knorretje.
In ieder geval is het nu tijd om actie te ondernemen. Je ziet haar niet terug voordat ik dat miljoen heb. Als je Fok! verkoopt, gaat het snel, maar dan ben je alles kwijt. Zet je de users of de subsites aan het werk, dan heb je veel te doen. Bedenk maar eens goed of je het ze wel wil vertellen.
Veel succes Danny, en je hoort nog van me.
Groeten,
X.

Met trillende vingers vouwde Danny het vel papier weer in vieren en stopte het terug in de envelop. Hij plofte neer op bank en nam zijn hoofd tussen zijn handen. Met zijn ellebogen gesteund op zijn knieën zuchtte hij eens verschrikkelijk diep. Wat, in godsnaam, te doen. Hij had nog tot half vier tot hij de kinderen uit school en van de crèche moest halen, al konden ze eventueel naar zijn moeder, of naar die van Knorretje. Die laatste zou natuurlijk wel willen weten waarom, maar hij zou het niet kunnen uitleggen. Danny zuchtte nog een keer, nog dieper dan de vorige keer. Hij greep zijn telefoon, wilde politie bellen. Toen legde hij het toestel weer neer, wetend dat het geen zin had. Die X zou zich aan zijn woord houden, hij wist het zeker.
Nog een keer pakte hij de telefoon, klemde hem vast in zijn vuist. Op het moment dat hij zijn hand weer wilde ontspannen ging de telefoon over. Hij sprong bijna op, keek razendsnel op het schermpje, geheim nummer, en drukte op het groene icoontje.
'Danny?' klonk het helder vanaf de andere kant van de lijn.
'Knorretje!' riep hij uit, gilde hij. 'Knorretje! Waar ben je? Wat hebben ze met je gedaan! Wat, wat gebeurt er!'
'Ik kan maar heel even met je praten, Danny, en hij staat hier naast me.'
'Wie staat er naast je?' Danny schreeuwde bijna, en probeerde zichzelf rustig te krijgen.
'Hij, mag ik niet zeggen. Maar ik heb het goed hier, hoor je dat? Je hoeft je niet ongerust te maken, maar haal me hier alsjeblieft vandaan, zo snel mogelijk!'
'Ik… ik weet nog niet eens op wat voor manier!'
'Ik moet nu ophangen. Danny, breng de kinderen naar oma. Ik hou van je, en haal me hieruit!'
'Knorretje!' riep hij nog, maar het was al te laat. De verbinding was verbroken.
Danny zat alleen op de bank, en stond er alleen voor. Wat moest hij doen?

Weet jij iets? Reageer!