De kop van Donner
Alles en iedereen valt nu natuurlijk over Donner heen omdat Marciano Ernst besloot de omgeving van Halsteren eens te gaan verkennen. Oké de kop van Donner mag van mij ook rollen, maar het is de vraag of alle kritiek nu zo goed gericht is. In het Zaterdagavond uitgezonden politiebericht werd verteld dat Marciano in de laatste fase van zijn behandeling zit en daarom zelfstandig van de éne gesloten inrichting naar de andere mocht lopen. Natuurlijk klinkt deze ontsnapping daarmee weer als het toppunt van naïviteit, maar ontsnappingen zijn natuurlijk van alle dagen en dat is dus niet het belangrijkste aan deze zaak. Wat echt stoort is dat deze man dus in de laatste fase van zijn behandeling zit, maar kennelijk nog wel zo gevaarlijk is dat alle alarmbellen gaan rinkelen als hij er vandoor gaat. Ik vraag me dus werkelijk af of het de bedoeling was dat de laatste fase van deze tbs-behandeling 100 jaar zou gaan duren, of dat er alleen expliciet werd gesproken over 'laatste fase' om al direct een excuus te geven voor het feit dat hij zoveel vrijheid had. Waarschijnlijk geen van beide en daarmee zijn we dus bij de kern van het probleem. Ons tbs-beleid is gericht op terugkeer in de maatschappij en daarmee accepteren we dus dat iemand die levensgevaarlijk is wanneer hij zijn medicijnen niet neemt, op een gegeven moment gewoon weer vrolijk vrij rondloopt. Daar moeten de Kamervragen dus over gaan en niet over de details van de zoveelste ontsnapping, want dan zal Donner wederom heerlijk achterover leunen en zich kunnen verschuilen achter de 'toch goed opgevolgde regeltjes'.
En wij moeten ons allemaal afvragen of het de bedoeling is dat iemand als Marciano Ernst uiteindelijk weer op vrije voeten komt, want als we dat niet willen dan moeten we bij de volgende verkiezingen in ieder geval geen CDA stemmen.
