Jongetjes en Meisjes
Toen iedereen de metro ingestapt was, begon het feest pas. Een beetje lol maken zal vast wel leuk zijn, maar dan begrijp ik niet waarom je gelijk een judo houding moet aannemen om één van je vriendjes op de grond te krijgen. Ik bevatte het niet, is dat trekken en duwen echt nodig?
Op een gegeven moment merkten onze jonge vrienden dat de deur van de metro-bestuurder open was, prachtig vonden ze het, op zo'n moment kon je echt zien dat er nog een kind achter die andere gedaante zat. Dit bracht me op een vreemd hersenspinsel.
We noemen vaak meisjes met iets te grote oorbellen, te klein topje, te hoge hakken en een iets te strakke broek een "Breezer-Chick". Hoe oud zullen ze zijn? Ik denk tussen de dertien en de zeventien. Nu blijkt veelal dat jongere meisjes de: "Just-Like-Mom" generatie ook al dezelfde trekjes gaat vertonen, kinder-strings schijnen heel gewoon te zijn. Dat waren de meisjes.
Maar met welk stereotype-over-het-kind-heen-gelegd gedrag zitten de jongetjes van die leeftijd opgezadeld? Ik heb ze voor het gemak maar "Vechtersbaasjes" genoemd. Altijd fysiek contact hebben en een emoties opwekkende uitlatingen in het openbaar plaatsen.
Van een aantal PABO-studenten hoor ik eigenlijk hetzelfde verhaal, ze zitten op de basisschool en het enigste wat tussen dat type kinderen in de pauzes gebeurd is slaan en schoppen. Waarbij hen het advies wordt gegeven door de opgeleide leerkrachten om maar even: "de andere kant op te kijken".
Het trieste in mijn situatie vond ik dat er geen vader of moeder bij hen was. Zoals ik het in mijn kindertijd van andere papa's en mama's op het schoolplein opving: "Kinderen zijn Hinderen". Oftewel: "Schop ze 's morgens met een lunchpakket de deur uit, en ze zien 's avonds wel dat ze thuis komen." 
