[OS 2012] Hoe Londen de Spelen kreeg

Op 27 juli gaan de Olympische Spelen in Londen van start. In aanloop naar het grootste sportevenement aller tijden brengen wij jullie een reeks van specials over de vele facetten van de Spelen. Elke vrijdag kun je een special lezen die gaan over Londen, Nederlandse sporters, olympische historie en ndere mooie verhalen rond dit grote evenement.

Op 13 maart 2003 stelde Londen zich officieel kandidaat voor de organisatie van de Olympische Spelen van 2012. Toenmalig premier Tony Blair gaf in een telefoongesprek met de voorzitter van het internationaal Olympisch Commitee Jacques Rogge toelichting over de kandidatuur van de Britse hoofdstad. Rogge roemde de kandidaatstelling met de woorden 'Londen bezit al de gevraagde kwaliteiten'.

De Britten hadden in de jaren hiervoor al meerdere keren geprobeerd de Spelen naar het Verenigd Koninkrijk te halen. Voor de Zomerspelen van 1992 stelde Birmingham zich kandidaat en voor 1996 en 2000 was Manchester de Britse troef. Nu hoopten ze met de hoofdstad meer kans te maken.

In eerste instantie meldden negen steden zich aan, voor de organisatie van de Spelen in 2012. Dit waren Havana, Istanboel, Leipzig, Londen, Madrid, Moskou, New York, Parijs en Rio de Janeiro. De plannen van deze steden werden doorgelicht en na bezoeken aan de steden en overleg met de overheden bleven de vijf beste kandidaten over. In de zomer van 2004 werd bekend dat Parijs, New York, Madrid, Moskou en Londen als beste vijf nog kans maakten op de organisatie.

Lange tijd leek Parijs topfavoriet, aangezien de stad als beste uit alle onderzoeksrapporten van het IOC kwam, Londen scoorde overigens niet veel slechter. Door verbetering van hun plannen dichtten ze het gat in kwaliteit op Parijs bijna helemaal in aanloop naar de verkiezing. Ook de aanstelling van voormalig olympisch kampioen Sebastian Coe als baas van de Londense organisatie zorgde voor een betere kans voor de kandidaatstelling van de Britten.

Jacques Rogge, voorzitter van het IOC (foto: Pro Shots)

Op het IOC-congres van 6 juli 2005 in Singapore konden de IOC-leden stemmen over wie de gastheer zou gaan worden. De verwachting was dat het erg spannend zou worden en dat het verschil uiteindelijk niet groot zou zijn. De stad die als eerste een meerderheid van de stemmen achter zich zou krijgen zou de winnaar zijn. Na elke stemronde viel de stad met de minste stemmen af zodat er, als het nodig zou zijn, in de vierde ronden slechts twee steden over zouden blijven. De uitslag van de eerste stemronde was als volgt:
Londen 22
Parijs 21
Madrid 20
New York 19
Moskou 15

Na deze ronde viel Moskou dus af en vervolgens werd er opnieuw gestemd. Londen bleek na die stemming ineens niet langer de koploper.
Madrid 32
Londen 27
Parijs 25
New York 16

Door het afvallen van New York werd duidelijk dat de spelen van 2012 zeker naar Europa zouden komen. De vraag was alleen nog waar. De uitslag van stemronde 3:
Londen 39
Parijs 33
Madrid 31

De koploper van ronde drie viel dus ineens af en Parijs en Londen zouden het tegen elkaar op gaan nemen in de laatste stemronde. En met slechts vier stemmen verschil wist Londen die te winnen:
Londen 54
Parijs 50

Nadat de uitslag bekend was, barstte er meteen een groot feest uit in het centrum van Londen. De stad mocht na 1908 en 1948 nu voor de derde keer de Olympische Zomerspelen gaan organiseren. De feestvreugde in de stad verstomde echter snel omdat nog geen 24 uur later de stad werd getroffen door een terroristische aanslag in diverse metro’s en stadsbussen waarbij 56 mensen omkwamen.

Londen wordt dankzij deze verkiezing de eerste stad die voor de derde keer gastheer mag zijn van de Olympische Spelen. Het is echter pas de eerste keer dat het Spelen gaat organiseren nadat het ook echt verkozen is door het IOC. In 1908 nam de stad de organisatie over van Rome. De Italiaanse hoofdstad was oorspronkelijk aangewezen als gastheer maar na een uitbarsting van de Vesuvius in 1906 besloot de Italiaanse overheid al het gereserveerde geld te investeren in de herbouw van de getroffen gedeeltes van Napels en gaf dus de organisatie van de spelen terug aan het IOC. Voor de Spelen van 1944 had Londen wel de stemming gewonnen maar die Spelen konden geen doorgang vinden door de Tweede Wereldoorlog. Na die oorlog werd besloten om de Spelen alsnog aan Londen te gunnen.