Genesis Special - 12 Albums 1976 - 2007
Meer dan vijftien jaar geleden stond Genesis voor het laatst op de planken, naar aanleiding van het album We Can't Dance, tijdens de toenmalige wereldtour 'The Way We Walk'. Fans over de hele wereld hadden hun zinnen daarna gezet op een reünie, en na jaren wachten kwam dan eindelijk hun wens uit.
2007 is voor Genesis-liefhebbers waarschijnlijk het meest bevredigende jaar van de laatste twee decennia. Phil Collins, Mike Rutherford en Tony Banks betraden eindelijk weer het podium. Geflankeerd door oudgedienden Chester Thompson (drums, percussie) en Daryl Stuermer (gitaar, bas) werd de wens van velen werkelijkheid. De supergroep die wereldwijd meer dan 150 miljoen platen verkocht was terug! Nederland mocht zich ook gelukkig prijzen toen de band hier op 1 juli van dit jaar neerstreek in een dubbel en dwars uitverkochte Arena. Na een half uur was het stadion virtueel gevuld met fans en de kaarten vlogen vervolgens voor ridicule prijzen over de Marktplaats- of eBay-toonbank. Meer dan 100 euro per kaart werd vaak makkelijk gehaald. Een teken aan de wand dat de band na al die jaren nog uitermate populair is.
Die avond in Amsterdam nam het trio 55.000 mensen mee terug in de tijd. Een tijdspanne van 1973 tot aan 1991 werd muzikaal overbrugd in 2,5 uur. Uitgesponnen klassiekers waren in balans met het latere, bekendere en meer commerciële werk. Voor velen een genot om live terug te horen.
2007 is niet alleen het jaar dat de heren live weer hun kunnen toonden, ook qua releases is het geen misselijk jaar. Genesis brengt namelijk in 2007 en 2008 drie boxen uit, die bijna uit elkaar spatten van materiaal. Een retrospectief om een dikke 'U' tegen te zeggen. April dit jaar werd het eerste kartonnen pretpakket in de winkels gelegd. 'The Middle Period', 1976-1982. 1976 was het jaar waarin de plek van Peter Gabriel gevuld moest worden. De flamboyante en charismatische zanger voelde zich niet meer thuis in de atmosfeer waarin Genesis zich bevond. Onder andere Phil Lynott, Peter Frampton, Jeff Lynne en David Cassidy deden een gooi naar de vacature van leadzanger van de beroemde progrockband.
Het werd echter drummer Phil Collins die achter zijn drumstel vandaan kroop en naar voren trad als leadzanger. Het eerste album waarop Collins vocaal tot zijn volle recht kwam was A Trick Of The Tail.
Genesis 1976-1982 Box 1
A Trick Of The Tail
Collins op de voorgrond, met volle baard, Rutherford met lang sluik haar, Banks achter een indrukwekkende stellage van keyboards, Hackett als gitarist, plus twee drumstellen. Op het eerste nummer van het liveconcert uit 1976 goochelt Collins nog als een troubadour met een tamboerijn, maar tijdens de tweede track neemt hij al plaats achter zijn geliefde drumset. Zijn lange haar golft op en neer tijdens het rammen op de drums. De bijna drie kwartier durende registratie van dit concert is het juweeltje van de cd/dvd combi A Trick Of The Tail. Een mooi, vers stereogeluid van onder andere 'Cinema Show part II', 'Fly On A Windshield', 'Carpet Crawlers', 'I Know What I Like', 'Los Endos', 'Supper's Ready' en 'Entangled' dat nu ook eindelijk als officiële release beschikbaar is.De begeleidende dvd bevat naast dit liveoptreden een interview met de bandleden over de situatie in de band met het vertrek van Gabriel en met Collins als nieuwe zanger. Een waardevol re-issue-interview waarin de leden openhartig over de wisseling van de wacht praten. Tevens bevat de schijf de promovideo's van 'Robbery, Assault and Battery', 'Ripples' en 'A Trick of the Tail'.
De cd zelf geeft het geluid van dit toenmalige 'nieuwe' Genesis kraakhelder weer. Geluiden die je op de originele mixen nooit gehoord hebt, laten hun gezicht zien. Het prachtige 'Dance On A Volcano' als opener, maar nu met crispy gitaar en bezwerende en overweldigende keyboardsferen. De stem is ook een stuk helderder, al is het dynamische drumwerk wat afgekoeld van tijd tot tijd. Desalniettemin, een kunststukje!
Waardering:
Wind & Wuthering
In 1976 was Genesis nog behoorlijk snel met het produceren van albums, Wind and Wuthering kwam nog net in december van dat jaar uit. Afgeleid van Brönte's Wuthering Heights, waarvan de laatste zinnen tevens de inspiratie vormden voor de titel van de laatste twee tracks op het album.De plaat heeft een Nederlands tintje: de opnames vonden namelijk plaats in Hilvarenbeek bij de Relight Studios. En ook op deze plaat heeft Nick Davis zichzelf overtroffen qua remasteren van het origineel: weer een uitermate helder en vol resultaat, dat de progrock van Genesis zeer zeker een extra impuls geeft. Het openingssprookje 'Eleventh Earl Of Mar' lijkt zich in je huiskamer af te spelen. Als Collins daarna zijn zanglijn inzet op 'One For The Vine' hoor je pas goed wat een verschil een digitale remaster kan leveren. Het bijna tien minuten durende epos van de plaat staat bol van de dramatiek, die nu zoveel duidelijker hoorbaar is.
Naast het immer aanwezige re-issue-interview kent deze dvd wat minder noemenswaardige extra's dan A Trick Of The Tail. Twee bootlegvideo's uit de VS en Japan uit 1977, laten een sterk verminderd geluid horen en zijn tevens slecht van beeldkwaliteit. Geen videoclips ditmaal.
Waardering:
...and then there were three...
Gitarist Steve Hackett was het eerste bandlid dat een solo-album afleverde in 1975; voor hem gaf het een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid. Iets wat hem langzamerhand aan het twijfelen bracht over zijn plek binnen Genesis. 1977 zou zijn laatste jaar als lid van de band worden en het livealbum Second Out zijn laatste Genesisplaat. De titel van het daaropvolgende studio-album was het resultaat van deze splitsing. Genesis zou voor de komende decennia een trio blijven, waarin de balans tussen het schrijven en musiceren goed verdeeld was. Live werden de hiaten inmiddels opgevuld door David Stuermer en Chester Thompson....and then there were three... blijft muzikaal gezien wat achter op zijn beide voorgangers, maar als drie-eenheid bewees de band een sterk geheel te zijn en de potentie te hebben om nog vele jaren veelzijdige muziek te maken. Het psychedelische geluid drijft langzaam verder weg van Genesis en een meer orchestraal geluid neemt de plaats in. 'Follow You Follow Me' is hier een goed voorbeeld van, is nog jaren een publiekslieveling gebleven en komt ook als video terug op de dvd, samen met 'Many Too Many'. De remasters blijven verbluffend werken in deze boxset, luister maar eens naar 'Down and Out'.
De belangrijkste extra op de dvd is de documentaire 'Three Dates With Genesis' die de band volgt gedurende de tour. Alweer een mooi document voor de Genesis-fan. De docu wordt verder bijgestaan door de inmiddels bekende interviews en wat programma's van de tour.
Waardering:
Duke
Duke was het album dat Genesis van de jaren zeventig meesleurde naar de jaren tachtig. De psychedelische klanken waren nauwelijks meer aanwezig en de progrockontwikkelingen implodeerden. Op het album werd eigenlijk een nieuw genre uitgevonden, de progpop. Het geluid werd commerciëler, maar bleef een artistieke stok achter de deur houden. 'Misunderstanding' en 'Turn It On Again' wurmen zich een weg naar de popindustrie, maar langgerekte tracks, zoals de 'Duchess' en 'Duke's Travels' verraadden de afkomst van het trio. De opbouw van de plaat werkt als een perpetuüm mobile, nummers vloeien naadloos in elkaar over en 'Duke's End' bevat dezelfde bombastische geluidsfragmenten als de opener 'Behind The Lines'. Duke is een prachtig coherent album en nog steeds een lieveling van vele Genesis-fans. Het is ook niet voor niets het eerste Genesis-album dat de nummer 1-positie innam in Engeland.Het toegevoegde materiaal is ook niet misselijk. De video's van 'Duchess', 'Misunderstanding' en 'Turn It On Again' worden vergezeld door het immer aanwezige interview en de bijna veertig minuten durende liveshow in het London Lyceum. 'Behind The Lines', 'Duchess', 'Guide Vocal', 'In The Cage', 'Slippermen', 'Afterglow', 'Dance On A Volcano' en 'Los Endos' passeren de revue. En de jaren tachtig waren begonnen, dat is te zien: bretels, Hawaii-bloesjes, zweetbandjes en foute witte broeken. Het geluid is er niet minder om, een mooi helder geluid ligt er onder dit optreden. De dubbele drumsets blijven ook een genot om naar te kijken en luisteren.
Waardering:
Abacab
Nog een nummer 1-positie in Engeland, en er zouden er nog een paar volgen. Op dit album uit 1981 werd pop het hoofdthema. Abacab is de eerste release die opgenomen is in "The Farm", de eigen studio die de band liet bouwen in Surrey. Hier zouden de toekomstige albums ook hun origine vinden.Nog meer dan op de voorganger klinkt er een commerciëler en toegankelijker geluid door op Abacab. De insteek van de plaat is minimalistischer in zekere zin, langdradige keyboardarrangementen werden overboord gegooid, net als de uitgesponnen baslijnen en zijweggetjes die op het eerdere materiaal in overvloed aanwezig waren. Tevens bevat de plaat enkele behoorlijk saaie nummers, zoals 'Man On The Corner'. 'Like It Or Not' en 'Who Dunnit?' Weinig spannende composities die meer als opvulling lijken te dienen en zielloos klinken. De eerste stuiptrekkingen van de uitgave hebben nog wat pit in zich en weet nog te boeien. Al zijn de Earth, Wind and Fire blazers wel even wennen in 'No Reply At All'.
De dvd is al niet bijzonder ditmaal, alleen de 'plichtmatige' extra's staan op de schijf gebrand. Video's van 'Abacab', 'No Reply At All', 'Keep It Dark'en 'Man On The Corner' en een re-issue-interview van een kwartiertje. Wel leuk om te kijken als je wilt weten waar de naam van het nummer en het album vandaan kwam en hoe dit nieuwe geluid ontstond. Ook de anekdote dat de band in Leiden elke keer werd uitgefloten als ze een Abacab-track speelden, is wel een grappige toevoeging. Het is vooral jammer dat de heren er niet voor hebben gekozen om het 'Three Sides Live'-materiaal op deze dvd te zetten.
Waardering:
Bonus Discs
Even opsommen: 'Evidence Of Autumn' (B-kant 'Duke'), 'Open Door' (B-kant 'Duchess'), de lo-fi klinkende 'Pigeons', 'Inside and Out' (van de EP 'Spot The Pigeon' uit 1977), 'Naminanu' (B-kant, 'Keep It Dark'), 'Vancouver' en 'The Day The Light Went Out' (dubbele B-kant 'Many Too Many'), 'It's Yourself' (B-kant 'Your Own Special Way'), 'Submarine' (B-kant 'Man On The Corner') en 'Paperlate', 'You Might Recall', 'Me and Virgil', 'Match Of The Day' (van de EP 3x3 uit 1981). De laatste twee waren niet aanwezig op het Archives II materiaal en zijn hier gelukkig wel toegevoegd. Een zeer mooie verzameling voor de Genesis-gek dus.De dvd is een stuk kaler helaas, alleen de (geplaybackte?) video van 'Paperlate' en het interview over deze boxset (5 minuten) vullen de groeven van dit schijfje. Een beetje een tegenvaller gezien de mogelijkheden aan extraatjes die de fans nog hadden kunnen krijgen.
De twee discs zijn verpakt in een mooi vormgegeven boekwerkje met begeleidende teksten over elk album. De coverart van de platen en enkele foto's zijn kunstig verwerkt in het geheel. Het geheel misstaat zeker niet in je cd-rek.
Waardering:
Genesis 1983-1998 Box 2
De tweede Genesis boxset zag begin oktober in Europa het licht. Hierin bevindt zich de periode van 1983-1998. De bordeauxrode box herbergt de vier studioalbums die tussen die jaren uitkwamen.
Genesis
Ook wel bekend onder de noemer 'The Shapes' of het 'Mama'-album. Die track 'Mama' is dan ook het grote meesterwerk en centrale punt van de plaat. De hypnotiserende drumcomputer, keyboard- en bassoundscapes trekken vanaf de eerste seconde een duistere muur om de luisteraar heen en bouwen die vervolgens luchtdicht af zodat de macabere sfeer als in een donkere cel blijft hangen. En dat gemene lachje, briljant! De inspiratie hiervoor was de zojuist verschenen single 'The Message' van Grand Master Flash. Opvolger 'That's All' beukt een zijmuurtje eruit om een lichtere sfeer te creëeren. Maar met 'Home By The Sea' en 'Second Home By The Sea' is de schemering alweer ingezet. Prachtige melancholieke klankborden zorgen voor strak kippenvel. Singles 'Illegal Alien' en 'Taking It All Too Hard' zijn lichter te verteren en zorgen voor een mooie balans op de plaat. De extra dvd bevat video's van 'Mama', 'That's All', Home By The Sea/Second Home By The Sea' en 'Illegal Alien'. De moeite waard is ook de repetitie van de 'Mama'-tour die door Jim Yukich (bekend van de videoclips van Genesis tussen 1983-1992) is gefilmd. Een uur lang vanuit één camerastandpunt gefilmd en met vrij belabberd geluid (zeker als je het met de remasters vergelijkt), maar het zet wel een uniek beeld neer. De begeleidende docu van een kwartier verhaalt voornamelijk over de track 'Mama' en de opnametaferelen van het selftitled album.
Waardering:
Invisible Touch
Het best verkopende album van Genesis kwam in 1986 uit, met daarop vijf "top 5" singles in de VS. De meest in het oog springende daarvan was 'Land of Confusion', met de geniale begeleidende videoclip. Hierin zijn de bandleden, naar aanleiding van de show Spitting Image, te zien als karikaturen. De clip zet de wedloop tussen de VS en de voormalige USSR tekenend neer en maakt beide leiders van de wereldmachten tot op het bot belachelijk. Titeltrack 'Invisible Touch' en 'Land of Confusion' namen een prominente plaats in in de popmuziek van dat jaar. 'In Too Deep' zou een voorbode van het geluid van Phil Collins solo worden, But Seriously in the making. 'Tonight Tonight Tonight' en het uitgesponnen 'Domino' grijpen echter terug naar de progrock uit de jaren zeventig. Meeslepende kunstwerkjes van respectievelijk ongeveer negen en tien minuten lang.De toegevoegde dvd herbergt naast vijf video's van de eerste vijf tracks van het album de amusante documentaire 'The Visible Touch', waarin de ins en outs van de albumtour aan bod komen. De foute jaren tachtig-kapsels en -bloesjes zijn ook te zien in 'Behind The Scenes – Land of Confusion'. Hierin wordt eerst op droge wijze de hele clip doorgenomen en worden later de opnamen van het "Reagan in bed"-fragment getoond. De Old Grey Whistle Test – Rock Around The Clock uit 1986 is weinig enerverend en bevat naast een vrij saai interview nog het Tony Banks-nummer 'This Is Love'.
Waardering:
We Can't Dance
Vijf lange jaren zouden voorbij gaan voordat Genesis met het volgende studioalbum op de proppen zou komen. Het zou wel de nummer 1-positie in Engeland bereiken en succesvolle singles afleveren: 'I Can't Dance' met zijn extreem vette openingsriff en het sarcastische 'Jesus He Knows Me' dat met zijn grappige videoclip nogal veel aandacht vergaarde op de muziekzenders. Ook het aanzwellende 'No Son Of Mine', waarin ook weer zo'n dijk van een gitaarriff en een zeediepe bas zit, oogstte succes. Het geluid van de band dreef nog steeds mee met de popmuziek al zat er af en toe nog wel een vleugje oude glorie in verscholen ('Dreaming While You Sleep' bijvoorbeeld). Tracks als 'Never A Time', 'Tell Me Why', 'Since I Lost You' en 'Hold On My Heart' kregen een behoorlijk zoetsappig tintje mee. Commercieel sloeg het wederom aan want de plaat ging miljoenen keren over de toonbank.Naast de inmiddels bekende video's op de dvd, bevat de dvd van We Can't Dance de drie kwartier durende docu 'No Admittance'. Hierin wordt Genesis gevolgd gedurende de opnames van het album. Volgens de voice-over de eerste maal dat de band iemand anders dan de producer in de studio toelaat. Zo wordt onder andere het onstaan van 'No Son Of Mine' toegelicht. Een nummer dat ontstond na wat gefröbel met een geluidje afkomstig van Rutherford dat door Banks weer werd omgetoverd tot 'The Elephant': het karakteristieke "getoeter" dat je door het nummer heen hoort. Ook van de rest van de plaat wordt een tipje van de sluier opgelicht en sommige solo-producties komen aan bod. Het tempo van de docu ligt vrij laag waardoor het enigzins doorbijten is.
Waardering:
...Calling All Stations...
Het laatste studioalbum van Genesis, waarop de band een ontheemd geluid laat horen. In 1996 had Collins zich, na een 25-jarige staat van dienst bij de band, gestort op zijn solocarrière. Zijn pijlen waren gericht op filmmuziek, jazzensembles en eigen materiaal. And Then There Were Two...Rutherford en Banks bleven niet alleen zangerloos achter, maar verloren ook hun livecompanen Thompson en Stuermer. Stuermer ging op tournee met Collins en Thompson's interesse naar een vaste positie als drummer werd afgewezen, waardoor hij de eer aan zichzelf hield. Paul Carrack van Rutherford's andere band, Mike and the Mechanics, werd benaderd. Een nieuwe stem werd echter gevonden in de vorm van Ray Wilson, voormalig zanger van Stiltskin, u weet wel, van de hitsingle 'Inside'. In 1998 verscheen het eindproduct van deze samenwerking. En hoeveel het oude vertrouwde duo ook zijn best doet om als Genesis te klinken, het blijft bij een illusie. Wilson's stem is in zekere zin in overeensteming met de oudere stijl van muziek maken, maar het lijkt niet meer op Genesis en de vonken slaan niet meer over in vuur, hoe doorleefd de stem van Wilson ook klinkt. ...Calling All Stations... kent met onder andere de titeltrack, 'The Dividing Line' en 'Uncertain Weather' nog zeker wat progrockinvloeden maar leunt tevens meer richting duistere ballades. Zeker geen slechte plaat, maar eigenlijk ook geen Genesis.
De extra dvd valt terug op de bekende video's, maar vooral op het optreden voor de Poolse televisie (iets dat dan ook voortdurend in beeld staat). Met een heerlijk uitgerekte versie van 'The Dividing Line'.
Waardering:
De amicale desintegratie van de band zorgde ervoor dat de leden elkaar nog regelmatig zagen, nummers speelden of opnamen maakten voor ondermeer Turn It On Again: The Hits. Ook de creatie van het Archives werk bracht de voormalige leden weer bij elkaar. Vanaf toen was het voor velen speculeren en hopen op een reünie. En uiteindelijk, bijna 40 jaar na het oprichten van Genesis kwam de band weer samen. Het originele plan was om Peter Gabriel en Steve Hackett ook weer te betrekken bij deze hereniging, maar uiteindelijk bleef het bij de...And Then There Were Three...
Bonus discs
Dit is waar het in eerste instantie eigenlijk allemaal om begon voor de drie weer bijeengekomen Genesisleden: een mogelijkheid om B-kantjes en extra's samen te voegen tot een gestructureerd geheel. Tracks die vroeger door ruimtegebrek van albums geschrapt waren of nummers die alleen als B-kant dienden. De echte fans hebben ze wel ergens, maar nergens gebundeld als officiële uitgave. Met het verzamelen van dit materiaal groeide het idee om het gehele studio-oeuvre vanaf 1970 opnieuw uit te brengen, inclusief het extra materiaal, dvd's, geremasterde kwaliteit, SACD, DTS en Dolby. The whole nine yards.De extra schijven worden vergezeld van een boekwerkje waarin alle aanwezige albums in de box kort besproken worden. Drie B-kantjes van Invisible Touch ('Do The Neurotic', 'Feeding The Fire' en 'I'd Rather Be You') en ...Calling All Stations... ('Anything Now', 'Sign Your Life Away' en 'Run Out Of Time') en twee van We Can't Dance ('On The Shoreline', 'Hearts Of Fire') versieren deze uitgave. Van 'Mama' dus geen extra materiaal helaas. De leden hebben ervoor gekozen om enkele tracks niet aan de box toe te voegen, simpelweg omdat ze er een hekel aan hadden gekregen. De dvd bevat naast deze songs ook nog een liveregistratie van Knebworth uit 1993, waar een interessante selectie aan ouder materiaal wordt gepresenteerd. Daarnaast bevat de dvd nog een akoestische set op het MMF ter ere van hun manager Tony Smith. 'Invisible Touch', 'Follow You Follow Me', 'I Can't Dance' en 'Turn It On Again'. Een memorabele toevoeging aan de toch al zo prachtige boxset.
Waardering:
Alsof we nog niet genoeg verwend zijn en om de cirkel rond te maken komt Genesis ook nog eens met een livealbum van de Europese tour uit 2007.
Live Over Europe 2007
Een souvenir voor al die 55.000 mensen in de Arena eerder dit jaar, maar ook voor degenen die het gemist hebben. Een liveregistratie van meer dan 20 tracks, opgenomen in Amsterdam, Helsinki, Manchester, Hannover, Dusseldorf, Frankfurt, Praag, München, Twickenham, Rome en Parijs. Een registratie met een heerlijk scherp, helder en zuiver geluid. De zang van Collins is uitermate goed te noemen, zeker vergeleken met die van enkele leeftijdsgenoten.
De registratie wordt afgetrapt met 'Duke's Intro', opgenomen in Manchester. Daarna is Amsterdam al aan de beurt: 'Turn It On Again' en een kippenvelversie van 'No Son Of Mine' schallen door de Arena. De knaller 'Land Of Confusion' gaat verder waar 'No Son Of Mine' ons achterliet. Kippenvel wordt omver geblazen door de overdonderde gitaarriff en je kan eigenlijk niets anders doen dan je stereo op vol vermogen gooien. De galm van het stadion is mooi terug te horen, evenals het publiek dat op de achtergrond de 'oohoohooo' verzorgt. Haarscherpe snaredrums, vette bas en puike gitaarriffs racen je buis van Eustachius in! Hierna wordt gas teruggenomen met 'In The Cage', 'Afterglow' en 'Hold On My Heart'. Vervolgens trillen de lage tonen van 'Home By The Sea/Second Home By The Sea' door je speakers en wordt de sfeer heerlijk donker. Opgenomen in Düsseldorf en Rome en samengevoegd tot een versie van bijna twaalf minuten puur genot! De eerste disc eindigt met een 'Follow You Follow Me', een excerpt van 'Firth of Fifth' en 'I Know What I Like'.
De tweede disc begint met het duistere 'Mama', een versie van 7 minuten uit Frankfurt, waar het keyboard en de diepe, beukende percussie hypnotiserend tot je komt en de stem van Collins geen steek veranderd lijkt. Zelfs het gemene lachje is nog spot on! Nog een hoogtepunt is het uitgesponnen 'Domino' van meer dan 11 minuten. Noemenswaardig zijn ook de indrukwekkende drumpartijen in 'Conversation With 2 Stools' dat soepel overgaat in 'Los Endos'. Roffelend en vrij rustig in aanvang maar naar een apotheose stuwend na de eerste drie minuten, het zorgt voor een zeer intens luistermoment. Publiekslievelingen 'Invisible Touch' en 'I Can't Dance' sluiten samen met 'Carpet Crawler' de meesterlijke "best of" setlist af! Een album waarvan velen zullen genieten: strak geluid, mooie opbouw en prachtige liveversies, een greep uit het beste werk van Genesis. Zeer de moeite waard!
Waardering:
