Film: Max Payne
Het verhaal van de film is grotendeels hetzelfde als dat van de game. Max Payne is een agent in New York. Drie jaar geleden werden zijn vrouw en kind vermoord door een stel junkies. Max is nog steeds op zoek naar de daders en komt in contact met Natascha. Als zij het appartement van Max verlaat, wordt ze vermoord. De portemonnee van Max wordt naast het lichaam gevonden door de ex-partner van Max, Alex Balder. Hij ontdekt een link tussen de moord op Natascha en die op het gezin van Max. Maar nog voordat hij Max hierover kan vertellen, wordt Alex vermoord. Max is nu nog meer gedreven de daders te vinden en hij wordt hierbij geholpen door Natascha's zus, de huurmoordenares Mona Sax (Mila Kunis, That 70's Show).
Ze komen er, door middel van symbolische tatoeages, achter dat de moorden verband houden met een drug, Valkyr genaamd. Deze was bedoeld om militairen sterker te maken. Deze drug heeft echter vervelende bijwerkingen. De ontwikkelaars ervan proberen het bestaan van de drug daarom verborgen te houden en ze zijn dan ook niet blij als Max en Mona achter deze bijwerkingen komen. De twee moeten nu aan de politie, de drugsmaffia en de ontwikkelaars van de drugs zien te ontkomen.
De beelden zijn een genot om naar te kijken. Net als de game bevat de film veel noir-elementen en een grauwe sfeer, het doet denken aan Frank Miller's Sin City. De constante regen en sneeuw dragen bij aan de grimmige sfeer. Ook het switchen tussen illusie en werkelijkheid uit de game komt terug. Als Max aan zijn vrouw denkt, zijn de beelden helder en fel en vormen een mooi contrast met de anders donkere beelden.
Een verschil met de game is dat er in de film een soort demonen zijn toegevoegd. Deze demonen zijn hallucinaties die de gebruikers van de drugs krijgen. Hoewel het voor fans van de game misschien iets teveel van het goede is, past het goed in het verhaal en laat het zien wat de drugs met de gebruikers doet. Ze raken als het ware bezeten door deze wezens. Een goed voorbeeld hiervan is Jack Lupino (Amaury Nolasco, Prison Break). Hij is leider van de drugsmaffia en ook hij is bezeten door deze gevleugelde wezens. Nolasco speelt een relatief kleine rol, maar is erg overtuigend als de enge Lupino (een bijna tegenovergestelde rol ten opzichte van zijn toch wel zachtaardige karakter Sucre in Prison Break).
Natuurlijk kon regisseur John Moore (The Omen) het aspect van de bullettime niet achterwege laten. Omdat hij niet slechts de bekende bullettime van The Matrix wilde imiteren, werd voor Max Payne een speciaal systeem gebruikt dat er net een andere draai aan geeft. Ook dit past erg goed bij het geheel van de film. Het effect wordt echter niet zoveel gebruikt als in de game, maar hierdoor wordt het juist benadrukt. Less is more, zullen we maar zeggen.
Voor de mensen die de game nooit hebben gespeeld (waaronder ondergetekende), is Max Payne toch aardig te volgen. Het enige minpuntje is dat er best veel personages zijn en deze krijgen relatief weinig screentijd. Vooral Amaury Nolasco als de enge Lupino had wat meer tijd mogen krijgen. Gelukkig maken de prachtige beelden veel goed. Het donkere verhaal, de grimmige sfeer, de mooie effecten, het past allemaal goed bij elkaar.
Voor de fanatieke fans is het nog maar de vraag of Max Payne een waardige gameverfilming is. Er is al wat kritiek op de keuze voor Mark Wahlberg omdat hij een te lief gezicht zou hebben, maar hij weet zich goed staande te houden als de stoere Max Payne. Als op zichzelf staande film is Max Payne geslaagd. Of het ook een goede gameverfilming is, hoor ik graag.
Label: Warner Brothers Releasedatum: 16 oktober 2008 Kijkwijzer:
Waardering film: 
