Far Cry 4

Far Cry 4 is een herhalingsoefening van Far Cry 3. Dat betekent meer jagen, meer verzamelen, meer drugs, meer pijl en boog, meer vijandelijk basissen veroveren en meer ontblote tieten. Voeg daar olifanten en een mini-helikopter aan toe en je hebt Far Cry 4.

Far Cry 3 een fantastische game, dus Far Cry 4 werkt vanaf een hele stevige basis. Het enige echt grote probleem aan die basis was het verhaal, dat op vele vlakken racistisch en toondoof was. In Far Cry 4 hebben ze het iets beter gedaan. Je bent Ajay Ghale, de verloren zoon van de vermoorde leider van The Golden Path, een rebellenfractie.

Ajay is opgegroeid in Amerika, maar komt nu terug naar het bergachtige Kyrat (lees: Nepal) om de as van zijn moeder te verspreiden. Al snel wordt zijn paspoort gestolen en raakt hij verwikkeld in een burgeroorlog tussen de megalomanische dictator Pagan Min en The Golden Path.

De jonge Ajay, die dus in vrede in Amerika is opgegroeid, kan niet alleen als een professional bergbeklimmen, maar ook schieten en jagen. Als je je afvraagt hoe zo’n jongen basissen vol getrainde soldaten in zijn eentje kan veroveren ben je nog steeds bij het verkeerde adres. Far Cry vereist dat je een gedeelte van je hersenen uitschakelt.

The Golden Path wordt geleid door twee jonge mensen: Amita en Sabal. Amita is progressief en wil de rebellen naar een nieuw Kyrat leiden. Sabal is conservatief en wil dat de rebellen zich zo veel mogelijk aan de oude tradities houden. Ajay moet af en toe de kant van een van de twee kiezen als het gaat om een missie. Je keus heeft niet heel veel effect op het missieverloop, maar het blijkt alsnog lastig om tussen de twee ideologieën te kiezen. Dit houdt het verhaal interessant, niet een van de vele personages die eindeloze monologen houden.

Kyrat zelf is mooi en groot, maar ook een beetje eentonig. De grijzige bossen en bergen gaan sneller vervelen dan de prachtige tropische jungles van Far Cry 3. De mini-helikopter maakt echter veel goed. Met dit voertuig kun je al snel overal in Kyrat komen, maar leuker nog is het feit dat je basissen en andere voertuigen op de grond kunt bombarderen.

Serieus, alles wordt leuker met de mini-helikopter. Neem bijvoorbeeld de radiotorens. Je moet deze torens beklimmen en een apparaat helemaal bovenin slopen om meer te kunnen zien op je kaart. De torens beklimmen is een saaie puzzelachtige bedoeling die na twee torens al vervelend wordt. Met de mini-heli kun je gewoon op de top landen en al het klimmen skippen. Vergeet de honderden icoontjes op je kaart en het oppervlakkige verzamelen, het zijn dit soort vrijheden die Far Cry zo tof maken.

Je krijgt dezelfde soort vrijheid bij het veroveren van vijandelijke basissen (outposts). Je kunt sneaky alle vijanden markeren en één voor één met pijl en boog afmaken, zo wordt er geen alarm geslagen. Je kunt ook schijt hebben en met mitrailleur en granaten de boel opblazen. Je kunt gevaarlijke dieren bevrijden of lokken naar de basis om paniek te zaaien. Nieuw is de mogelijkheid om binnen te stormen met een olifant. Je kunt vanaf de olifant niet alleen schieten, maar het beest ook aan de hand van een knop de vijanden laten meppen. Geweldig.

Outposts veroveren is dus nog steeds erg leuk, maar de tactieken die je in Far Cry 3 hebt geleerd werken hier nog steeds. Hierdoor wordt het ook sneller oud. Dat geldt eigenlijk voor de hele game. Ook de reguliere missies tonen veel gelijkenissen met missies die we twee jaar geleden hebben gespeeld. Het geheel is nog steeds goed en gevarieerd, maar de brille is er van af.

Wel vers zijn de aparte Shangri-La-missies. Met behulp van drugs ontwaak je als een van je voorouders in het oude paradijs van Kyrat: Shangri-La. Je voorouder heeft alleen een mes bij zich, maar hij krijgt ook hulp van een vriendelijke witte tijger bij het bestrijden van de vijandelijke demonen. Shangri-La zelf is een prachtige dromerige wereld vol krachtige kleuren. Het ziet er bijna uit als een schilderij.

Conclusie
Ubisoft heeft simpelweg te veel gameplayelementen gerecycled. Niet alleen uit Far Cry 3, maar ook andere Ubi-games. Als je buik nog niet vol is van de bekende Ubi-mechanieken is Far Cry 4 een van de beste games van het jaar. Voor de rest van ons is het simpelweg weer een hele goede game.