Nuclear Dawn

Gespeeld op Windows.
Binnenkort ook beschikbaar voor Xbox 360.

In een FPS-wereld waar Call of Duty en Battlefield heersen, is het moeilijk om als nieuwe shooter een stempel te kunnen drukken. Enkele grootmachten wagen zich nog wel eens aan een probeersel, maar velen redden het gewoonweg niet. Gamedevelopers moeten dus op zoek naar nieuwe elementen om hun game toch aan de man te krijgen. De nieuwste rage in gameland is het combineren van genres en dat syteem blijkt een goudmijntje. Games als Brink en RAGE hebben al pogingen gewaagd. De één wat succesvoller dan de ander, maar de games pakten niet slecht uit. Neerlands eigen InterWave Studios probeert het ook met Nuclear Dawn. 

Nuclear Dawn is een first-person shooter (FPS) met een real time strategy (RTS)-randje. De opzet van de game is vrij simpel. Er zijn twee teams met elk een eigen commandcenter. Deze commandcenter kan bestuurd worden door één speler, de commander. De commander is de speler die het RTS-randje voor zich heeft. Zodra de commander plaats heeft genomen in zijn bepantserde console, krijgt hij namelijk een topdown view van de map. Het is de bedoeling dat de commander zijn basis langzaam begint uit te bouwen door het plaatsen van turrents, spawn points, ammo kits en/of health kits.

De overige spelers moeten overal op de map verscheidene power supplies overnemen die ervoor zorgen dat de commander zijn werk kan uitvoeren. Het is dus niet zozeer de bedoeling om zo snel mogelijk de tegenstander aan gort te schieten, maar vooral het uitbreiden van de basis. Dit commander-systeem werkt precies zoals je het hoopt. Er is een teller waarbij je kunt zien hoeveel energie je hebt en je begint langzaam met het plaatsen van energietorens. Turrets en dergelijke zijn namelijk afhankelijk van deze energietorens. Zodra je een gebied hebt afgebakend met energietorens kun je turrets plaatsen die je energietorens beschermen. Ondertussen probeert de tegenstander jouw torens om te knallen en proberen jouw teamgenoten je torens te beschermen.

Het FPS-gedeelte is een element zoals we het al vaker gezien hebben. Er zijn vier klasses om uit te kiezen: Exo (de heavy), Assault, Support en Stealth. Daarbij hebben alle klasses nog eens sub-klasses om uit te kiezen zoals sniper, engineer en flamethrower. Dit systeem hebben we vaker gezien en hoeft niet per se een negatief punt te zijn. Echter, de klasses zijn niet geheel eerlijk verdeeld. De twee klasses die het sterkst zijn, zijn de Exo en de Stealth. De Exo is zeer moeilijk neer te krijgen en heeft een ontzettend sterk wapen met een grote hoeveelheid kogels. De stealth is precies het tegenovergestelde. Deze heeft een optie om onzichtbaar te worden en hierdoor kun je zo ongemerkt door het hele level sneaken. Ontzettend lastig om tegen te spelen en het gros van de spelers heeft dan ook één van deze twee klasses. De Support en Assault hebben te weinig extraatjes om hen sterk genoeg te maken tegen deze tegenstanders. Vaak zit je als engineer op je gemakje een turretje te slopen om daarna met je shotgun te proberen een Exo neer te krijgen. Dat gaat dus niet lukken.

De grootste troef die een team kan hebben is samenwerking. Als een team bestaat uit einzelgängers en solisten, dan ben je bij voorbaat al verloren. Je commander kan geen turrets bouwen, want die is afhankelijk van de energy points die jij als team moet veroveren. De tegenstander speelt echter wel samen, pikt wel de energie points op en zodoende sta je dan al snel met je rug tegen de muur. Ook de rol van de commander is hierin zeer belangrijk, deze kan het spel namelijk maken of kraken. Gelukkig heb je als speler de optie om een commander van zijn troon te stoten door hem met het gehele team weg te stemmen. Dan mag een andere geluksvogel het overnemen en moet je hopen dat deze het niet verprutst.

Een beginnende speler zal in het begin moeite hebben met het spel. Er zit een hele summiere tutorial in maar eigenlijk voegt deze niks toe. Er zit ook geen optie in om een singleplayer game te starten met bots. De enige manier om het spel te leren kennen, is door in het diepe te springen. Beginners zullen de eerste paar levels veel moeite hebben om alles onder de knie te krijgen. De opzet is niet geheel duidelijk, het is lastig vast te stellen welke klasse het lekkerst aanvoelt en de rol als commander is al helemaal niet weggelegd voor een beginneling. Een beginneling maakt namelijk fouten, dat is altijd. En de commander mag eigenlijk geen fouten maken. Die moet een tactisch plan hebben en deze zo goed mogelijk uitvoeren. Hierdoor zullen newbies het nog niet aandurven om als commander plaats te nemen, terwijl dat juist het leukste element is van de hele game. 

Het grootste minpunt van de game merk je zodra jouw partij langzaam de verliezende partij begint te worden. De tegenstander plaatst zijn turrets steeds dichter bij jouw basis, wat logisch is. Dit zou geen probleem zijn, ware het niet dat je de vijandige partij op hun basis kunt vastpinnen. Enkele turrents om de gehele basis heen, wat ammo points, een spawn point en het feest gaat beginnen. Een overdosis granaten vliegt je kant op en op elke hoek is wel een Exo te vinden met zijn gatling gun. Rocket launchers staan achter elk muurtje en zodra je een vijand afmaakt, staat die twee seconden later weer achter je. De enige manier om er dan langs te komen, is om met een Stealth onzichtbaar te worden en hard langs alles rennen. De enige optie die je dan nog hebt, is het overnemen van energy points. Helaas merkt de tegenstander dat ook en zal deze al snel alle punten weer over komen nemen. Op dat moment is het gewoonweg wachten tot de tijd voorbij gaat en hopen dat je commander via een geniale tactische zet alsnog de macht terug kan nemen.

De mappen van Nuclear Dawn zijn prima gemaakt. Elke map kent enkele plekken waar je als sniper lekker los kunt gaan, er zitten genoeg objecten om achter te kunnen schuilen en er zijn vele gangetjes en steegjes om langs te sluipen. Voor elke soort speler is er dus genoeg te doen. Je kunt als Stealth langs alles sluipen om daarna achter een mannetje te kruipen en deze met je mes om te leggen. Of je gaat met je vlammenwerper in een steegje staan en wacht tot de tegenstanders in je val lopen. Helaas zijn er maar zes mappen en heb je deze al snel door. Hopelijk besluit InterWave om in de toekomst meer mappen uit te brengen.

Conclusie
Nuclear Dawn is voor slechts twee tientjes te krijgen en voor die prijs is het absoluut geen slechte game. Ja, er zit een waardeloze tutorial in. Ja, er zijn wat weinig mappen. Ja, als verliezende partij ga je het zwaar krijgen en smacht je naar het einde. Maar voor die prijs moet je ook geen Call of Duty of Battlefield verwachten. Voor twee tientjes krijg je een degelijke shooter waar een miniem RTS-sausje overheen is gegoten. Een generieke shooter zoals we al zovaak hebben gezien. Het enige waar InterWave nog aan moet werken, zijn de klasses en dan heb je gewoon een heel aardige game in je kast staan.