CD: Stone Sour - Come What (ever) May
Het was dan ook schrikken voor veel Slipknotfans toen Taylor met Bother een wel heel gevoelige kant liet zien. Met dat nummer bewees hij dat zijn Stone Sour zeker bestaansrecht heeft naast Slipknot.
Stone Sour op Come What (ever) May zou je kunnen typeren als moderne heavy metal met invloeden van Pantera, Alice in Chains, Nickelback, Metallica en Machine Head. Stone Sour heeft dus voor het tweede album geen radicale veranderingen doorgevoerd. Ook Come What (ever) May staat bol van de dynamiek. Het is wel melodieuzer. Zonder het een knieval voor de commercie te noemen. '30/30-150' hakt er als neo-thrash lekker in. De titelsong lijkt op een Chad Kroeger-liedje maar dan mét overtuiging, prettige zang en een mooi refrein. Ballads zijn er in de vorm van 'Sillyworld', 'Zzyxz Rd.' en 'Through Glass'. Stuk voor stuk meesterwerkjes met hitpotentie. Maar bovenal is dit een metalplaat met genoeg staccato-riffs, logge grooves en strakke drumpartijen. Laat je niet afschrikken door de afwisseling. Luister naar 'Socio', het meest originele nummer van Come What (ever) May, en je krijgt een idee hoe metal in de jaren tachtig had kunnen klinken als Killing Joke de scepter had gezwaaid.
Het titeloze debuut wordt moeiteloos overtroffen qua songschrijven, zang en balans.
Stone Sour zit in de lift en met dit album stappen Corey Taylor en Jim Root definitief uit de schaduw van Slipknot. Hopelijk realiseert de platenmaatschappij zich dit en blijft het Slipknot niet eeuwig voorrang geven. Het zou jammer zijn als we weer vier jaar moeten wachten op de muziek die we eigenlijk liever willen horen.
Stone Sour interview
Label: Roadrunner Releasedatum: 31 juli 2006 Waardering:
Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!