CD: Nosfell - Kalin Bla Lemsnit Dunfel Labyanit
Debuutalbum Pomaļe Klokochazia Balek viel op doordat Labyala Nosfell en zijn muzikale partner Pierre Le Bourgeois verhalen vertelden over de fantasiewereld Klokochazia, gezongen in de eveneens verzonnen taal Klokobetz. Stilstand is achteruitgang, en dus stapt Nosfell een aantal keer uit de wereld om ook in het Frans en Engels te zingen. De haast niet te classificeren stijl blijft gelukkig hetzelfde. Wat Nosfell kenmerkt is de mix van genres, die uiteindelijk door veel geklooi met vage mengpanelen en kastjes tot één duidelijk geheel worden gevormd. Zo is Nosfell op 'I Jaun Bebdei' duidelijk geļnspireerd door het abnormale stemgebruik van Bjork, terwijl 'Majodilo Tepu Jaredu' sterk doet denken aan de aparte folk van Juana Molina. 'Your Elegant Hat' klinkt juist weer als een mix van Belgische groepen zoals dEUS, Ghinzu en Absynthe Minded. Toch is elk nummer onherroepelijk Nosfell, dankzij de prachtige donkere cello, vervreemdende elektronica en de passie, gevoel en timbre die in de vocalen worden gelegd.
Magnum Opus is het onbeschrijfelijk mooie 'Likade Liditark'. Een simpel gitaarritme en een zachte stem hypnotiseren de luisteraar. Het ritme blijft hetzelfde, terwijl Nosfell zijn emotionele klaagzang inzet onder begeleiding van een prachtige cello. Al te ingewikkeld is het niet, maar het heeft wel het mooiste stukje muziek dat ik in tijden heb gehoord tot gevolg. Nosfell maakt muziek die ondanks dat het niet catchy is, nog uren door je hoofd blijft spoken. Muziek waarvoor je de wekker een uurtje vroeger zet, zodat je het nog even met het juiste volume en bass in al zijn glorie kan beluisteren voordat de realiteit van de dagelijkse sleur weer begint.
De duistere en onheilspellende sfeer is erg bepalend. Het geeft het iets mystieks, alsof het echt uit een andere wereld afkomstig is, die alleen niet al te veel van de onze verschilt. Een nummer als 'Le Song Sac De Pierre', dat door de hese vrouwelijke vocalen en donker mannenkoor uit het hiernamaals lijkt te komen, zou zomaar afkomstig kunnen zijn van filmcomponist Danny Elfman. De kern van de muziek omschrijven is echter onmogelijk. De beste metafoor is misschien nog wel een portaal naar een andere dimensie. Wat je daar hoort en ziet lijkt op wat je al kent uit je eigen wereld, maar toch is het totaal anders en mysterieus. Wanneer je weer terug keert is er in jouw wereld niks veranderd, maar jij bent een ander mens geworden.
Het bijgeleverde artwork laat zien dat Klokochazia alles behalve een fijne plek is, vol mismaakte mensen en demonen. Maar als ze er allemaal zulke prachtige muziek maken, dan is dat de plek waar ik wil zijn. Naar mijn bescheiden mening is Kalin Bla Lemsnit Dunfel Labyanit het beste album van het jaar 2006, en ook zeker één van de muzikale hoogtepunten van het nieuwe millennium.
Label: V2 Releasedatum: 23-10-2006 Waardering:
Must See/Buy/Do
AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!