Film: Dawn Of The Dead

Ik hou van zombie-films en heb in het verleden regelmatig genoten van een goed opgezet en leuk uitgevoerd zombie-verhaal. Dit soort films moeten "je ding" zijn en dat is bij mij helemaal het geval. Voordat ik deze film voor FOK! moest gaan reviewen, had ik hem al op mijn ’in de bioscoop gaan zien’ wenslijstje gezet. Ik heb weliswaar nog nooit het orgineel gezien en kan dan ook over de historie van de film weinig zeggen. Ik oordeel dan ook in deze review niet over de klassieker die vereerd is met een remake, maar over een film die in 2004 is uitgebracht. Er overheersen dus geen nostalgische gevoelens voor het geheel.

Het idee van deze films past, zoals ik al zei, helemaal in mijn straatje. Het camerawerk in het begin van de film is leuk. Ik dacht serieus dat ik de film heerlijk zou gaan vinden toen ik net vijf minuten naar het witte doek zat te loeren. Op de een of andere manier hebben de makers van deze film het voor elkaar gekregen dat ik de film halverwege zat was en dat ik blij was toen de film was afgelopen.

Het lijkt wel alsof de regisseur en schrijver het niet eens konden worden over de insteek van de film. Moest het grappig zijn of moest het echt eng zijn? De film schommelt heel erg tussen deze twee onderdelen. Jammer genoeg komen daardoor beide invalshoeken niet goed uit de verf. In de film zitten leuke grappen en ik heb ook meerdere keren met spanning naar het scherm zitten staren. Maar de grappen sloegen NET de plank mis en de spannende en enge scčnes zijn, met uitzondering van de bevallingscčne, gewoon niet pakkend genoeg om het einde van de scčne niet al halverwege door te hebben. Gemaakte humor en voorspelbare emotie liggen mij in dit soort films niet goed.

Het grootste deel van de film speelt zich af op twee locaties; Andy's Gunshop en de Mall. In Andy's gunshop zit, logischerwijs, Andy met een berg wapens waar de zombies mee afgeslacht zouden kunnen worden. In de mall zit de groep mensen die de film bepalen. Tussen deze twee gebouwen zwerft een immer aanwezige, steeds groeiende groep zombies waar, voor een mens, geen weg doorheen lijkt.

Terwijl er gesleuteld wordt aan wagens, die heel erg aan een A-team-oplossing doen denken, krijgen de hoofdrolspelers het tot drie keer aan toe voor elkaar heen en weer te forensen. Mogelijkheden die vooraf onmogelijk leken, worden opeens al dan niet door de hele groep bedacht. Een lief klein hondje dat gevonden wordt in de parkeergarage, en dat niet interessant is voor de zombies, wordt allereerst richting de hongerige Andy gestuurd. Om het hondje te redden wordt er gebruikt gemaakt van een eerder gecrashte vrachtwagen. Om de bestuurder van de vrachtwagen te redden wordt dan weer gebruik gemaakt van een uitermate makkelijk te belopen riool. Het verloop van dit stuk van het verhaal komt onlogisch en erg makkelijk over, iets wat mijn plezier in de film meer deed dalen. Het is niet dat deze opties gebruikt worden, maar de manier waarop de verhaallijn hier overduidelijk wordt ingeruild voor snelheid in de film.



De immer aanwezige Hollywood moraal was ook enigszins storend. Zo waren vrij snel de opbloeiende liefdes duidelijk. Het zielige meisje dat net haar vader aan de zombies heeft verloren vindt erg snel rust en blijdschap bij de stoere beveiligingsassistent, die zijn hart zo duidelijk op de juiste plek heeft zitten.
Er is ook al snel liefde gevonden tussen de verpleegster, die net haar man verloren is aan de zombies, en de totale antiheld met zijn leuke verleden vol scheidingen waar hij niks aan kon doen. De typische "male interracial" bonding die tussen de redneck Andy en de grote sterke politieagent Kenneth ontstond, komt net ietsjes te geforceerd over.

Het zwarte en confronterende wat ik eigenlijk in de hele film had aan willen aantreffen, kwam alleen naar voren in de manier waarop de ghettorapper zijn Russische, inmiddels zombie, vriendin toch een zombiekind laat baren. Het gevoel van eigenbelang en de daadwerkelijke invloed van de ondergang van de mensheid komt naar voren in dit zwarte en redelijk intense gedeelte van het verhaal.



De manier waarop de zombies in de film rondliepen was echter geweldig. Er zijn duidelijk kosten nog moeite gespaard voor de onmogelijke realiteit van de zombies. De scčnes in de film waar meerdere zombies in rondlopen spatten ook beeldtechnisch van het scherm en laten een goede indruk achter van het killerinstinct van de wezens, waarvoor er in de hel geen ruimte meer is.

Ik hou dus, zoals hierboven gezegd, van films met verhaal en zonder te veel Amerikaanse invloeden. Dit is een film die daar niet aan voldoet. Dit is een film om lekker makkelijk weg te kijken en hier en daar een beetje om te lachen.

Koop een zak magnetron popcorn en wacht tot hij te huur is op DVD.


Details100 minuten
GenreHorror
RegieZack Snyder
CastSarah Polley,Ving Rhames,Jake Weber,Mekhi Phifer,Ty Burrell,Michael Kelly,Kim Poirier,Kevin Zegers
Kijkwijzer
HomepageDawn of the dead