Silent Hill: Downpour
Gespeeld op PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor Xbox 360
Silent Hill is een horrorreeks die al ruim tien jaar meedraait in de wereld van games. Het spookachtige dorpje Silent Hill staat centraal en ook in Silent Hill: Downpour bevinden we onszelf weer in hetzelfde plaatsje vol angstige momenten en vreemde gebeurtenissen.
De game is typisch zo'n spel dat je 's avonds met de gordijnen dicht, lampen uit en in een voor de rest stille kamer moet spelen. Bij gebrek aan dit alles speelde ik het spel overdag op een overvolle beursvloer. Lang leve een koptelefoon, om in ieder geval de sfeer nog wat te redden. Ik heb de 3D-versie gespeeld, om te kijken of deze modus ook echt wat toevoegt. Later meer hierover.
Jij speelt Murphy Pendleton, een gevangene die wordt overgeplaatst. Als speler weet je niets van zijn geschiedenis, alleen dat zijn straftijd verlengd is. Wat hij heeft gedaan is een deel van het verhaal en zul je als speler moeten ontdekken. De transportbus raakt van de weg en je komt bij bewustzijn in een bos, bij het dorpje Silent Hill. Je vlucht voor de politie en je komt in het vreemde plaatsje terecht. Een dorpsbewoner geeft de tip dat de kabelbaan naar de andere kant van de heuvel een manier is om uit Silent Hill te komen. Al snel merk je dat dit niet een heel normaal dorpje is en word je meegetrokken door het onbekende. Soms letterlijk.
Silent Hill: Downpour maakt gebruik van de Unreal-engine, grafisch ziet het er in 2D heel sfeervol uit, met flink wat detaillering en natuurlijk de ondertussen beruchte mist in het dorpje. Je vlucht uit het mistige bos waar sommige momenten al angstig zijn. Het oversteken van een ravijn door gebruik te maken van een boomstam als brug wordt heel tof in beeld gebracht. De camera filmt van boven en het beeld begint wat te trillen om je zenuwen nog extra te belasten. Onder je is het mistig, zodat je niet eens kan zien hoe diep het is. De spookachtige sfeer komt goed over op beeld, maar ook heeft Murphy extra animaties en gezichtsuitdrukkingen om te laten zien dat hij ook bang is op bepaalde momenten. Omdat het zo donker en mistig is gebruik je maar al te graag een zaklamp, wat de spanning nog een extra dimensie geeft.
Over extra dimensie gesproken: over het 3D-gedeelte was ik veel minder te spreken, het 3D-effect was nauwelijks merkbaar en het was duidelijk nog niet af. Beelden schoven door elkaar (letterlijk) en als je pixels wilde tellen om te kijken wat de resolutie in 3D was dan was dit een prima gelegenheid. Natuurlijk is dit een ruwe versie van het spel waarbij 3D-ondersteuning ook pas in juni is aangekondigd, maar als je als ontwikkelaar weet dat het nog verre van af is, laat het dan niet zien.
Ook in de stad zelf is een extra dimensie te vinden, zoals ook in eerdere delen in de reeks. In Silent Hill: Shattered Memories was de link ijs, in Silent Hill: Downpour is het water. In de demo kom je op een gegeven moment in de kelder van een tankstation. Er ontstaat een brand en het sproeisysteem gaat aan om het vuur te blussen. Door het water kom je opeens in een trip die je in het alternatieve Silent Hill brengt. Deze wereld is toffer dan in vorige delen. In eerdere spellen herkende je de omgeving nog wel van de echte wereld. Nu kom je in een kooiachtige omgeving, vol roestig ijzer, gevaren en puzzels, om weer terug te geraken in de echte wereld.
Soms gaat het verloop naar de alternatieve wereld met veel gevaar en kun je doodgaan tijdens deze verplaatsing tussen tijd en ruimte. Je loopt bijvoorbeeld door een gang van een huis en aan de andere kant van de gang opent zich een poort tot een andere dimensie. Deze vortex zuigt de huidige realiteit op en jij als speler moet rennen voor je leven om niet opgezogen te worden, want dat betekent je dood. Maar we zijn in Silent Hill, dus soms lijken de gebeurtenissen de gevolgen van een drugtrip. Je rent namelijk terug naar de uitgang, maar de gang lijkt plots ook langer te worden: steeds als je bijna bij de deur bent, is de deur plots weer tien meter verder te vinden en heeft de gang zich uitgerekt. Scary shit.
Het spel zit ook vol met keuzes. Je bent niet alleen in de stad en je krijgt soms de keuze iemand te helpen of aan zijn of haar lot over te laten. In het begin van het spel, als je uit het bos probeert te komen, kom je de agente tegen die in dezelfde bus zat. Ze houdt jou tegen, maar glijdt uit. Jij als speler kunt kiezen haar te redden of haar achter te laten. Door deze keuze krijg je meer of minder puzzels of meer achtergrondverhaal later in het spel. Ook het vechten tegen de monsters die je tegenkomt is een keuze op zich: je hebt wel wapens, maar je kunt er maar één meenemen in je tocht.
De munitie bestaat bovendien uit een beperkt aantal kogels. Schiet je jouw vijand dood of ga je op zoek naar andere manieren om hem uit te schakelen en spaar je de kogels voor de echt vervelende momenten? Als je een breekijzer of stuk hout in je handen hebt moet je ook oppassen, want deze kunnen kapot. Erg lastig als je net een tegenstander mept met een stuk hout en het breekt. Je hebt namelijk geen alternatief wapen in je inventaris.
Goed om te merken is dat als er een deur op slot is, er ook een manier is om deze open te maken. Of het verstandig is, is een tweede, maar het feit dat de ontwikkelaars geen gesloten deuren hebben gemaakt om het spel groter te doen lijken is een goede zaak. Door te puzzelen kun je overal in om meer te ontdekken, zoals wapens, vijanden, geld of een andere manier om een puzzel op te lossen. En dan is het niet een kwestie van een sleutel zoeken die ergens onlogisch ligt: zie je een gesloten deur, ram het slot open met je breekijzer. Als je die bij je hebt, natuurlijk.
Beelden alleen maken geen horrorspel, het geluid is net zo belangrijk. Helaas is Akira Yamaoka vertrokken en mag Dan Licht, die eerder aan de serie Dexter werkte, gaan bewijzen dat hij met het geluid de spanning tot een hoger niveau kan brengen. Hij doet het niet alleen: de band Korn is van de partij, dat nu al voor ophef zorgt. Fans van de Silent Hill-serie zijn een petitie gestart om Konami te overtuigen dat Korn niet bij de serie hoort. Een nu metalband die een horrorsoundtrack gaat maken klinkt ook wat bizar. De tijd zal het leren of dit een goede keuze voor de soundtrack was of juist een goede keuze voor extra publiciteit door de bekende band. Mary Elizabeth McGlynn is wel weer aanwezig, zij is de ondertussen bekende stem die je begeleidt en ze heeft ook nummers gezongen voor eerdere delen in de serie.
De alpha-demo van Silent Hill: Downpour kent nog genoeg problemen, de erbarmelijke 3D-ondersteuning valt wel het meest op. In 2D zijn er ook nog fouten te vinden, zoals sommige textures die nog in moeten laden en bepaalde effecten die maar half aanwezig zijn. Het wordt dus nog even afwachten of deze problemen opgelost worden, maar in potentie kan dit een heerlijk horrorspel worden voor donkere dagen. Silent Hill: Downpour staat gepland voor 25 oktober, dan mogen we het spookachtige Silent Hill met zijn allen betreden.
