'B-team' Suzuki wint Bol d'Or na bizarre 24-uursrace
Op het circuit van Paul Ricard is de vierde en laatste race van het seizoen in het FIM World Endurance Championship verreden, het wereldkampioenschap langeafstandsracen bij de motoren. De legendarische Bol d'Or vierde haar 100-jarige jubileum, met in totaal de 85e keer dat de race verreden werd.
Zoals gebruikelijk in het kampioenschap, dat ook onder meer de 24 uur van Le Mans en Spa-Francorchamps telt, leek het op voorhand tussen de zes sterke fabrieksteams te gaan: de #1 Yoshimura SERT Suzuki, #5 FCC TSR Honda France, #7 YART Yamaha, #11 WeBike Kawasaki, de #37 BMW Motorrad en de in de afgelopen jaren sterk opgekomen #6 ERC Ducati.
Na een goed uur reden de Suzuki, Ducati, Honda en BMW vlak achter elkaar, maar Kazuki Watanabe kwam de Suzuki binnen rijden met een probleem - dat bleek gelijk einde verhaal, de motor van het soms zo dominante topteam kwam niet meer naar buiten. Een goed uur later kwam Jeremy Guarnoni binnen met de stilgevallen BMW, die na het nodige sleutelwerk nog wel even de baan op zou gaan, alvorens ook daar definitief de garagedeur dicht werd getrokken.
Op het moment dat de BMW naar buiten reed, kwam Alan Techer met een rokende #5 Honda naar binnen, maar daar bleef het verlies beperkt tot een paar ronden. Het duurde allemaal niet lang voor de volgende de sjaak was: Marvin Fritz parkeerde de #7 Yamaha binnen na een flinke plof uit de motor. Zo reden de #6 Ducati en #11 Kawasaki voorop...ware het niet dat de Kawasaki ineens stil kwam te vallen: problemen met de bedrading, zo was het verhaal.
De avond viel op Paul Ricard en voorin werd het wat rustiger. Rond kwart voor één 's nachts was de Ducati dan even aan de beurt, terwijl men twee ronden voorsprong had op de #4 Beringer Kawasaki: David Checa reed met koppelingsproblemen naar binnen en na flink sleutelen kon de Panigale op plek vier weer op pad gestuurd worden. De #4 ging zo op kop het holst van de nacht in, voor de #77 Wojcik Yamaha, de #333 Viltais Suzuki en de #6 Ducati.
De nacht bleef verrassing rustig, bij zonsopkomst had de snellere Ducati zich weer naar voren geknokt, met de #4 Kawasaki op plek twee. Rond half elf kwam echter ook die machine naar binnen en daar was het einde verhaal wat een goede klassering betreft. Vanaf dat moment had de Ducati de touwtjes stevig in handen; Checa, Chaz Davies en Javier Fores leken hard op weg naar een historische overwinning voor het Italiaanse merk.
De Bol d'Or had echter nog genoeg in petto en met iets minder dan anderhalf uur te gaan kwam er op het bijna twee kilometer lange Mistral Straight een dikke rookpluim uit de Ducati. Checa reed 'm naar binnen en daar moest men veel te lang sleutelen om nog kans te houden, nadat menig traan gelaten was kon Checa nog wel weer de baan op om de race uit te gaan rijden.
Zo viel de leiding ineens in handen van de #77 Wojcik Yamaha, een schier onvoorstelbare situatie, maar óók die viel een paar minuten later stil. Men kon het podium nog redden, maar de leiding ging naar de #333 Viltais Suzuki en die ging níet kapot. Florian Alt reed de bizarre zege over de streep, hij won met teamgenoten Erwan Nigon en Steven Odendaal, voor de #77 Wojcik Yamaha, de #11 WeBike Kawasaki - tóch nog op het podium - en de #5 FCC TSR Honda, dat de wereldtitel pakte.
De enige Nederlander in het veld deed het ook uitstekend: Wayne Tessels werd met de #41 RAC41-Chromeburner Honda zevende in de race en pakte de winst in de Superstock-klasse.
