Brutaal Bloemendaal durft te verliezen en wint landstitel ten koste van Kampong

Het lange wachten is voorbij op ’t Kopje: Bloemendaal is voor het eerst sinds 2010 landskampioen geworden, voor de twintigste keer in totaal. Na de nederlaag zaterdag tegen Kampong waren de hockeyers van Bloemendaal op zondag eindelijk de baas op eigen veld. Na de 1-0 van Jorrit Croon bleef het team aanvallen en werd het beloond door een wereldlobje van de Duitser Florian Fuchs.

De Duitse spits liep naar de cirkel van Kampong, deed net alsof hij ging schieten, besloot de bal over een Utrechts stickje te liften, en voltooide toen een fluwelen lobje over David Harte. Duizenden toeschouwers hielden hun adem in, terwijl de bal tergend langzaam in het net belandde. Net als woensdagavond, was het dan toch de individuele klasse van Bloemendaal die Kampong de das omdeed. Fuchs en Manu Stockbroekx, en Arthur van Doren, waar waren ze zaterdag, in de 1-2 nederlaag tegen vechtmachine Kampong?

Zondag staken ze hun hand weer op en zeiden: geef ons de bal. Wij staan op. Zoals ook talent Jorrit Croon en al zijn teamgenoten weer opstonden in de allesbeslissende finalewedstrijd ooit. Croon woensdag met een onwaarschijnlijke dribbel. Zondag met een hele knappe tip-in van de strafcorner. Zaterdag liepen de Bloemendalers achteruit na de 1-0 voorsprong. Nu liepen ze bij de 1-0 vooruit. En ook na de 2-0. Fuchs deed wat hij tegen Amsterdam in de halve finale ook had laten zien: fonkelen als het echt belangrijk was voor Bloemendaal.

Bloemendaal begon al agressief vóór de wedstrijd. Aanvoerder Glenn Schuurman wees verdediger Mats de Groot nog even terecht, tijdens het partijtje balbezit voor de wedstrijd. Agressie, dat moest er zijn vanuit Bloemendaal, dat zich zaterdag tegen Kampong van hun zwakste kant had laten zien.

Zo furieus als de ploegen woensdag en zaterdag startten, met een vroege goal, zo ging het zondag in de allesbeslissende wedstrijd niet. Er werd behoedzaam opgebouwd en met veel agressie verdedigd. Als Glenn Schuurman op eigen helft een bal aannam, was daar meteen Koen Visser van Kampong om de bal weer ar te pakken. De supporters van Bloemendaal zongen ‘Gekkenhuis op de tribune’, wat zeker zo was, met een heerlijk oranje fanschare links op de tribune, de Bloemigans. En de Blue Army van Kampong aan de rechterkant.

3500 toeschouwers waren er voor deze grote finale. Gekkenhuis op de tribune, maar nog niet op het veld in het eerste kwart. Daarvoor werd ook te goed verdedigd. Had aanvaller Thierry Brinkman de bal, dan omsingelden Derck de Vilder en Silas Lageman hem, waarna een derde Utrechtse speler volgde. Wilde Florian Fuchs schieten, dan was daar het perfecte blok van Jip Janssen, waardoor het schot smoorde.

In het tweede kwart sloeg de vlam langzaam in de pan. De buitenlandse spelers Manu Stockbroekx en Florian Fuchs van Bloemendaal lieten zich veel meer gelden dan zaterdag. Na een heerlijke lange rush van de Belg, kon Fuchs net niet goed bij de bal komen. Kampong deed het met al hun talent dat op het veld stond. De bal ging makkelijk van talenten van Bram van Battum, naar Pepijn Luijkx, naar Silas Lageman, naar Derck de Vilder. Op elkaar ingespeelde driehoekjes en vierkantjes die Kampong kon spelen. Het was Jorrit Croon, die ’t Kopje uitzinnig van blijdschap maakte, door liggend de tip-in te scoren, bij de strafcornervariant van Jasper Brinkman.

Weer Croon dus, de nummer tien van Bloemendaal, die woensdag ook al beslissend was, toen met een van de meest succesvolle en mooiste finalesolo’s ooit. Vlak voor de rust leek Kampong met een tip-in van – wie anders – dan goaltjesdief Philip Meulenbroek op gelijke hoogte te komen, maar bleek de bal net voor de lijn gestopt. Tot nu bleek Bloemendaal in de finaleserie na een voorsprong elke keer wat achteruit te hangen in plaats de voorsprong te vergroten. Het was afwachten wat er nu zou gebeuren.

Bloemendaal ging niet achterover leunen maar vol voor de 2-0 en dat leek de juiste keuze. Kampong mocht dan zaterdag een geweldige indruk hebben gemaakt, het team dat zo gekweld wordt door blessures, kon ook vermoeid zijn na twee zware wedstrijden. Het bleek de goede gok. Bloemendaal durfde te verliezen zondag door gas te geven en dat werd beloond met het droomdoelpunt van de Duitser Florian Fuchs, die liet zien waarom hij drie jaar geleden naar ’t Kopje was gehaald. Kampong mocht nog de eerste strafcorner pushen aan het einde van het derde kwart, maar die inzet werd goed gered door Maurits Visser.

In het laatste kwart leek Kampong zondag niet de code te hebben om de Bloemendaal-kluis te openen. Een vermoeid Kampong kon geen vuist meer maken en de 3-0 was dichterbij dan de 1-2, eigenlijk net zoals dat zaterdag andersom zo was.

Toen de toeter ging, werden de Bloemendalers op hun eigen Kopje emotioneel. Het lange wachten van negen jaar is eindelijk voorbij. De twintigste landstitel is daar, vlak voor het 125-jarig jubileum van de club.

Bloemendaal na negen jaar weer kampioen. (PRO SHOTS/Ankie Hogewind_
Bloemendaal na negen jaar weer kampioen. (PRO SHOTS/Ankie Hogewind_