Historisch: Oostenrijk 1975
 | De bekendste coureurs worden soms geplaagd door de slechtste resultaten. Grote namen uit de geschiedenis van de Formule 1 zijn soms niet bekend door hun grote aantallen overwinningen of kampioenschappen, maar door hun rijstijl, een spectaculair ongeluk of een opvallende persoonlijkheid. Jean Alesi heeft slechts één overwinning op zijn naam staan, evenals mannen als François Cevert, Lorenzo Bandini en Olivier Panis. |
Vittorio Brambilla hoort ook in dat rijtje thuis. De "Gorilla van Monza", zoals de Italiaan ook wel werd genoemd, streed zeven seizoenen in de Formule 1. Van oorsprong was Vittorio een motorracer, maar nadat hij als monteur had gewerkt voor zijn broer, die in de karts racete, raakte hij gefascineerd door vierwielers. Hij won prompt de Italiaanse Formule 3 en Formule 2 en debuteerde in 1974 in de Formule 1.
Brambilla kwalificeerde zich in zijn eerste seizoen nog regelmatig achterin het veld en wist in dat jaar slechts één punt te pakken. Het jaar erop, in 1975, ging het echter wat beter. Hij wist zich regelmatig voor in het veld te kwalificeren en pakte in Zweden zelfs zijn eerste, zij het controversiële, pole position. Zijn wagen was echter onbetrouwbaar en de Italiaan stond vaker naast de baan dan hij de finish haalde.
De race op de Österreichring, gisteren precies dertig jaar geleden, was echter de grote dag voor Brambilla. Hij startte weliswaar vanaf een achtste plaats, maar wist direct na de start al drie plaatsen te winnen. Na vijftien ronden had Vittorio ook de Ferrari van poleman Niki Lauda ingehaald en stormde door naar James Hunt, die Brett Lunger op een ronde probeerde te zetten. Brambilla zette de situatie handig naar zijn hand en pakte de leiding in de race.
De regen, die was begonnen als een motregen bij de start, zette echter steeds heftiger aan en na een uur racen besloot de raceleiding dat het onverantwoord was door te rijden. De race werd gestopt en Brambilla werd afgevlagd als winnaar. Vlak voor de finishvlag verloor hij echter de controle over zijn March en klapte met meer dan 220 km/h in de pitmuur. Achterwaarts schoof hij over de finishlijn en kon pas aan het einde van de pitmuur zijn wagen weer in het rechte pad krijgen. De wagen was compleet verwrongen, maar Brambilla had zijn overwinning binnen.
De merkwaardige finish zouden de enige fifteen minutes of fame blijken voor de Italiaan. In de volgende seizoenen zou hij nog maar acht WK-punten scoren en het podium niet meer zien. In 1978 liep hij zware hoofdwonden op bij het ongeluk dat het leven van Ronnie Peterson zou opeisen. In 1980 hing hij zijn helm aan de wilgen. De Gorilla van Monza overleed in 2001 aan een hartaanval.
