Ilse en Waylon
Nóóit is een songfestivalliedje zo bediscussieerd als dat ene liedje. Nee, ik heb het nu niet over baardmans. Ik heb het over onze eigen Ilse en Waylon. Over een keigoed nummer, dat niemand helemaal durft te omarmen.
Eventjes over Oostenrijk. Lullig dat een apart uiterlijk net wat meer stemmen oplevert. Maar ook lullig dat daarmee wordt vergeten dat die kerel in zijn jurk wel verdomde goed heeft gezongen. Ik ben geen fan van die muziek, maar de uitvoering was gewoon verrekte goed.
Dan Ilse en Waylon met hun nummer 'Calm After The Storm'. Na de eerste presentatie van het lied was zowat heel Nederland genadeloos. Niet echt een nummer voor het songfestival. Te saai. Te monotoon. Geen emotie. Geen climax!
Over dat laatste. Als je al die talentenshows ziet, ben je blijkbaar pas goed als je eerst eventjes rustig begint en vervolgens de volumeknop op 12 gooit. Er MOET een climax in zitten. Onzin! Dan kun je hard schreeuwen! Die kutkinderen houden dat een jaartje vol, waarna ze geen stem meer over hebben!
Dat terzijde. Na die eerste ophef bleef het eventjes stil. Alleen Albert Verlinde bleef de boel nog wat opstoken. Die graftak dacht aan zijn seksuele geaardheid de autoriteit te ontlenen om over muziek en het songfestival een onderbouwde mening te mogen ventileren. Die kut.
Vlak voor de halve finale begon het opnieuw. Voornamelijk argumenten waarom het liedje die finale op zaterdag zéker niet zou bereiken! Opnieuw: niet echt een nummer voor het songfestival, te saai, te monotoon, geen emotie, geen climax. In de marges werd nog gemeld dat ze het in de rest van Europa wél goed vonden. Maar ja. Dat ging toch niet helpen. Op z'n best geen totale afgang. Als het écht mee zou zitten een respectabele achttiende plaats in de finale!
Maar toch: door naar de finale! Je zou denken dat criticasters onderhand hun bek zouden houden. Niet echt. Het meest bescheiden en ingetogen nummer haalde gewoon de finale. Europa was lyrisch. Maar in Nederland werd de winst vooral toegeschreven aan het verrassingseffect, briljant camerawerk en de spannende twinkeloogjes van Ilse Delange. Geen woord over een verdomd goed liedje!
De tweede plek in de finale! Zou er nu een beetje erkenning komen? Ja en nee. Nu vond heel Nederland het ineens wél een wereldnummer. Daar kwam echter nog veel harder overheen dat de winst 'ons' was bestolen door een baard in een jurk! Dat 'we' hadden kunnen winnen als het nummer net wat groter en spannender was geweest! En wéér amper een woord over een verdomd goed liedje!
Even voor de goede orde. Ilse en Waylon zijn de studio ingegaan om een geweldig album op te nemen. Het in hun ogen beste nummer hebben ze uitgekozen voor het songfestival. Dat nummer is - ondanks de tieten van Polen en de baard van Oostenrijk - door heel Europa gewaardeerd als een uitzonderlijk goed liedje. En The Common Linnets gaan nu bakken met geld verdienen aan een nu al Europese hit. En nee: niet alleen dat ene liedje. Het hele album verkoopt al als een tiet!
Over valse kraai Sieneke werd minder vaak en minder negatief geluld dan over twee briljante muzikanten met een geweldig lied!
Nederland: ga je schamen.
