Rooie oortjes
“Het is toch vanavond, hè?”
Ik knikte.
“Gaan jullie ook passen?” vroeg hij nog.
“Túúrlijk”, zei ik op mijn meest spottende toontje, terwijl ik in een obsceen gebaar mijn knieën zo wijd mogelijk uit elkaar deed.
Hij keek me niet begrijpend aan.
“Ga je nog foto’s maken?”
Ik rolde bijna van mijn stoel.
Voor alles moet een eerste keer zijn. Die van mij was afgelopen weekend. In een uitgelaten stemming ging ik er samen met een vriendin op af. Beetje make-up op de toet en een schoon outfitje aan en weg waren we. Tonight is Ladies Night. We konden er zelf wel om lachen.
Even later stappen we bij de gastvrouw binnen. Haar huiskamer is gevuld met een dozijn vrouwen, het Tupperware-stadium al lang gepasseerd, hoewel de koffie en de kinderpraat nog de boventoon voeren zo vroeg op de avond. Beetje ontdooien, mag best. Totdat de consulente – zoals ze zichzelf noemde – het licht dimt en een buitenmaats model koffer tevoorschijn haalt. “Ik ga op reis en ik neem mee…”, roept iemand, wetend welke kant het zal opgaan met de inhoud. Dit reisgerei blijkt een wolf in schaapskleren, een heuse doos van Pandora.
Ze pakt ons voorzichtig aan, de consulente, met smeerseltjes en olietjes, om vervolgens de avond naar een ander niveau te tillen met een aardige gadget. Het is een zuignap, een soort gootsteen ontstopper, maar dan zonder stok, die bedoeld is voor de schaamstreek. Zo kun je heel gemakkelijk je welkomstmatje in iedere gewenste vorm trimmen. Intussen staat de wijn op tafel en veranderen de konen en oortjes langzaam van kleur.
Baf! Met een ferme armslag plant de consulente een drillend stuk rubber tegen een ruitje in de tussendeur. Ze stelt de nog nalillende nieuwkomer voor als mister Perfect. Mister Perfect bestaat slechts uit één lichaamsdeel en trilt alleen als je ‘m een zwieper geeft. Dat maakt hem gelijk not so perfect, in mijn ogen. Hoewel, zo’n batterij is natuurlijk altijd op het verkeerde moment leeg. En daarom kan zijn broer - met USB-oplader - op meer belangstelling rekenen. Mister Perfect blijkt nog meer familie te hebben, van de neef die je kunt ‘blokkeren’ zodat je eens een keer niet in genante situaties bij de douane verzeild raakt, tot zijn grote broer, ‘Mister Big’. Ik heb moeite mijn slok wijn binnen te houden als de opmerking over passen van mijn echtgenot me weer te binnen schiet.
We spelen ook nog een spelletje; erotische vragen en opdrachten waarop bijna niemand durft te reageren. En dan is het speelkwartier. Waarbij overigens alleen nieuwsgierigheid bevredigd wordt. Arme consulente. Ik hoop dat ze aandelen heeft in de batterijenfabriek.
Thuis tref ik mijn eigen mister Perfect. Hij ligt net in bed. “Was het leuk?” vraagt hij, direct gevolgd door: “Waarom heb je geen foto’s op Facebook gezet? Had ik ook een beetje mee kunnen kijken.” Mijn lachspieren zijn al goed warm gedraaid en doen weer gewillig hun werk. Gierend en schuddend houd ik het meegekregen foldertje voor zijn beteuterde gezicht. “O, ik dacht dat jullie naar een kledingparty waren”, zegt hij als hij het misverstand doorheeft. Ik mompel iets over dirty mind en stap naast hem in bed. Hm, lekker warm. Dat kan ik van mister Big niet zeggen.
