column

Terreurdreiging: misbruik van het milieu

Walter (Seborik)
Column door columner

20/01/2005

“Het leefklimaat van mens, dier en plant”. Met die droge maar objectieve omschrijving beschrijft de van Dale een van de meeste heikele kwesties van de twintigste en naar het zich laat aanzien ook de eenentwintigste eeuw: het milieu. En wie wil er nu geen beter leefklimaat voor mens, dier en plant? Ik moet namelijk, buiten ene George uit Washington DC, de eerste tegenstander van ‘een beter milieu’ nog tegenkomen. De mensen die voorstander zijn van een ‘te goed milieu’ zijn echter ontelbaar. En juist die groep mensen, met een lidmaatschap van een of ander obscuur natuurgroepje op zak, zal er op de lange termijn voor gaan zorgen dat de geintjes die de eerder aangehaalde George momenteel uithaalt plotseling als mislukte pogingen beschouwd worden. Jammer George, goede poging, maar laat het echte sloopwerk van onze omgeving maar over aan onze vrienden van Milieudefensie, Natuur&Milieu en Stichting Red De Geel-Rode Inheemse Wormkever.

Neem nu die mensen uit de omgeving Apeldoorn. Deze mensen vonden het onlangs nodig om, zonder enige kennis van zaken, bij het doorbreken van de geluidsbarrière van een vliegtuig van de Luchtmacht direct contact op te nemen met de klachtenafdeling van dat legeronderdeel. De knal die ontstaat kan extreme proporties aannemen, dus ik kan me indenken dat mensen denken dat er een bom of fabriek ontploft is. Toch raar om dan meteen contact op te nemen met de klachtenlijn van de Luchtmacht. Deze klagers moeten dus de F-16 hebben herkend om zo gericht te kunnen klagen tegen inbreuk op hun leefklimaat. Dat deze inbreuk echter als doel had om een potentieel terroristische actie te onderscheppen mag geen argument vormen. Liever een vliegtuig in een Amsterdamse of Rotterdamse toren, dan mijn leefklimaat voor 1/10e van een seconde verstoren. Stoute jongens met die lawaaibakken, foei.

Hetzelfde geldt voor de snelwegen in ons land. Zo staat er al jaren een uitbreiding op de planning van de A4. Een obscuur groepje mensen heeft het echter voor elkaar gekregen dat het leven van drie muggen en zes stukken onkruid belangrijker is dan de doorstroming van het verkeer op een van de meest vitale wegen van Nederland. Op iedere willekeurige werkdag staat de hele A13 immers vast. Dertien kilometer auto’s die over twee strookjes asfalt van een van de grootste steden naar de op een na grootste stad in een van de meest drukbevolkte gebieden ter wereld willen komen. Het blijft toch frappant dat dit op de een of andere manier niet werkt en dat de oplossing panklaar is, maar simpelweg niet uitgevoerd kan worden om bureaucratische redenen. Laat die paar duizend man maar liever een half uur tussen optrekkende en remmende auto’s zitten dan dat ze hier een beetje het leefklimaat van mijn muggen en onkruid aantasten. Wat denken al die gekken met hun auto’s wel niet.

En wat te denken van die viespeuken die voor de lol naar Zandvoort trekken om daar die vervuilende en stinkende herriebakken rond te zien gaan op een asfaltbaantje. Denk toch eens aan die arme dieren in de duinen. Exact om deze reden heeft Zandvoort minder races toegewezen gekregen. Het is dus mogelijk dat leden van een natuurgroepje, met een partijprogramma dat van minder kwaliteit is dan het script van Het Glazen Huis, het plezier van duizenden mensen bederven. Om niet te denken aan de lokale economie die gelijk een flinke tik meekrijgt.

Een nog aangrijpender en vooral veel belangrijker voorbeeld is de traumahelikopter in Nijmegen. Deze mocht ’s avonds na een bepaald tijdstip niet meer opstijgen omdat dit te veel geluidsoverlast zou opleveren. Er zijn dus echt mensen geweest die het lef hebben gehad om een klacht in te dienen tegen een traumahelikopter. Uiteraard hebben die mensen zelf geen noodzaak voor de diensten van die heli, ze wonen immers om de hoek van het ziekenhuis. Dat een enorm aantal mensenlevens in de wijde omgeving gered kan worden met het ding mag ook hier geen argument vormen. Die kerel met gebroken nek en hartstilstand rijdt zelf maar op de fiets naar het ziekenhuis toe, want ik moet hier geen heli of ambulance hebben hoor. Mijn arme leefklimaat heeft het immers al zo zwaar en ik moet mijn tien uur slaap toch wel kunnen halen.

Ik weet niet of het aan mij ligt, maar volgens mij zijn veiligheid, welvaart, plezier en zeker gezondheid toch essentiële dingen van ons leefklimaat en dus inherent aan een goed milieu. En ondanks dat blijven kleine groepen mensen deze zaken blokkeren met de meest onredelijke argumenten die via de bureaucratische molen zo’n gewicht in de schaal leggen dat ze daadwerkelijk serieus worden genomen. Het is immers makkelijker om voor een beter milieu te protesteren dan tegen een te goed milieu. Laat er overigens geen misverstand over bestaan dat ik voor een algehele volstorting van wegen, industrie en woningen in ons land ben. Integendeel, de juiste balans tussen een prettig leefklimaat en alles wat hiervoor een bedreiging vormt, is de essentie van een goed milieu. Deze balans slaat echter te vaak door naar een totalitaire, hypocriete maar vooral onredelijke en gevaarlijke drang naar groen. Het zijn de personen die het milieu misbruiken om de mensheid meer schade aan te doen dan welke terroristische actie ooit teweeg zou kunnen brengen. Een beter milieu begint bij jezelf, maar een te goed milieu betekent het einde van ons allemaal.