FOK!@E3: Dag 1

Eindelijk is het dan zo ver: de deuren van de beurs gaan open. Games, games en nog eens games wachten er op me. Van 12 tot 21 uur ben ik bezet met afspraken.

Na de 'persconferentie' van Nintendo te hebben gekeken in mijn hotelkamer ben ik richting beurs, want ja, nu moet er eens wat gedaan worden. Keihard werken door games te zien en/of te spelen. En wat voor een dag! De agenda stond vol, geen enkele pauze ingelast, dus ik was op het ergste (vierkante rode ogen en eelt op mijn duimen) voorbereid.

Er ging natuurlijk meteen wat mis met de planning, maar gezien dat standaard is bij een beurs maak ik me niet druk. In plaats daarvan regel ik dat ik mijn laatste afspraak al in kan bij Activision: Skylanders Trap Team. Een presentatie, dus op een bank onderuit liggen en de uitleg van een half uur in steno op de iPad typen, terwijl ik ook een memorecorder aan heb. Dubbelop, maar in ieder geval zeker weten dat de preview straks compleet is.

Skylanders krijgt een nieuw mechanisme, een key trap, waarmee je voor het eerst vijanden gevangen kunt nemen, ze laat bekeren en ze zo tijdelijk als speelbaar personage gebruikt kunnen worden. Dus eerst maakten we van speelgoed digitale wezens, nu is het andersom: we vangen digitale wezens in een fysiek object, die je daarna te allen tijde kunt gebruiken in de digitale wereld. Een grappig concept, maar zeker niet voor alle gamers in de wereld. 

Tijd voor waar ik eigenlijk voor gekomen was: Destiny. het grote project van Halo-makers Bungee, en ook het grote project voor Activision, die er een hoop geld in pompt. Als eerst staat er een PvP-multiplayer op het programma. Twee teams tegen elkaar, omdat het kan. Het blijkt al snel dat ik iets te snel op alle standaard gedoe in het personagemenu heb geklikt, want met de hunter -klasseclose combat spelen is niet zo heel slim. Dan had ik een Titan-klasse moeten pakken, die wat defensiever is, óf een ander niet close-combat wapen moeten pakken.

Voertuigen met stevige guns zijn m'n redding, dus gelukkig heb ik de eer nog hoog kunnen houden. Na een paar potjes mag ik door naar het volgende: co-op modus in Destiny. Deze 'strike'-modus hebben we al in een trailer gezien, maar zelf spelen is toch altijd anders. En vooral intenser. Na de vraag aan alle teamspelers hoe goed ze in shooters zijn geef ik met mijn grote mond een iets te positief antwoord. De rest blijft niet achter en zo staat de moeilijkheidsgraad van Devil's Liar een paar tandjes hoger dan in de gameplaytrailer.

En crap, het wordt nog een uitdaging ook. Al snipend de ene golf van monsters naar de andere golf. En ja, er verschijnen stealthy snipers, krachtige tovenaars-aliens en meer. In de trailer ging het een stuk soepeler, zullen we maar zeggen. Co-op vond ik persoonlijk een stuk leuker dan de PvP, maar dat kan ook door mijn foute keuze komen. Wraak ga ik dit weekend nemen, wanneer de early alpha beschikbaar komt.

Ik ga later weer terug naar Activision, maar eerst naar mijn persoonlijke favoriet: Mortal Kombat. Als ik dit nu weer typ krijg ik weer koude rillingen, een gevoel van 'geef die game nu!!!' en nog meer verwensingen omdat de game pas in 2015 komt. Gru-we-lijk. Er zijn nieuwe personages zoals het tagteam Ferr/Tor, maar ook D'vohan, een insectenbitch. Nieuwe gezichten met bekende namen zijn Kotal Kahn (hoi Shao) en Cassie Cage, dochter van Johnny en Sonja.

Met te kiezen move-setspecialismen en een interactieve omgeving om aanvallen te doen, maar ook te ontwijken is dit niet een simpele melkkoe. Vernieuwend, prachtige graphics en als je in next-gen de voorkant van het gezicht afgesneden ziet worden waarna de hersenen over de grond heen druipen, dan snap je wat de reacties in het publiek zijn. Holy shit, er staat 'rating pending', maar hier gaan regeringen weer kamervragen over stellen.

In dezelfde kamer wordt een presentatie van Batman: Arkham Knight gegeven. Indrukwekkend, maar het laat me met meer vragen over de hoofdschurk van het verhaal achter. Wie is de Arkham Knight en waarom weet hij de dingen die hij weet over Batman? Shadows of Mordor is een soort Assassin's Creed maar dan in de Lord of the Rings/The Hobbit-stijl. Interessant om te gaan volgen, zeker de manier hoe je opdrachten gaat vervullen en hoe je je eigen uitdaging ervan kunt maken. En na die presentatie loop ik Ed Boon, bedenker van de Mortal Kombat-franchise tegen het lijf. Ja hoi, ik heb nog een zooi vragen, mag ik even? Het mag. Joechei!

Alien: Isolation staat op de planning. Vergeet Colonial Marines volledig, als je dat al niet gedaan had; dit is heel wat anders. Survival, zoals het hoort. Zelfs zo'n kast in rennen is niet veilig, als de alien je gezien heeft dan ben je gewoonweg hevig de lul. Je wordt de kast uitgerukt en nogal pijnlijk doodgemaakt. Door een level rennen heeft geen zin, als de alien je eenmaal gehoord heeft dan gaat hij actief op zoek. Hij ruikt je ook, en als 'ie je eenmaal ziet is het eigenlijk gegarandeerd game over. Leuk voor de donkere avonden als het in oktober uitkomt. Lampen uit, koptelefoon op en de sfeer is compleet.

Terug naar Activision voor de demo van Call of Duty: Advanced Warfare. Hierin worden er enkele nieuwe gameplayelementen getoond, met natuurlijk je exo-skelet in de hoofdrol. Hoger of verder springen kenden we al, maar in het level dat daarna gespeeld wordt zien we cloaking in actie en de gevaren die erbij komen kijken. Onzichtbaar is ook niet alles in dit spel. Helaas geen multiplayer om een volledig beeld te krijgen, maar cloaking gaat daar vast een rol in spelen.

De beurs gaat dicht, en toch blijf ik nog even, want Microsoft geeft een mannetje of honderd de kans de stand in alle 'rust' te verkennen. Heerlijk. Minimale wachtrijen, een dikke Lamborghini Huracán om in te mogen zitten en eten en drinken aanwezig. Games die aanwezig waren: Sunset Overdrive, Fable Legends, Forza Horizon 2, Killer Instinct, Project Spark, Ori, Never Alone, Dying Light, Evolve en nog vele andere games. En dan heb je 2,5 uur de tijd om erop los te gaan en de developers het hemd van het lijf te vragen. Wat een rotavond (sarcasm intended).

Morgen dus weer een dag, gevuld met games, en dit keer zelfs een pauze van anderhalf uur om eens op mijn gemak rond te lopen. Het moet niet gekker worden.