Brightburn

Bijna iedereen kent wel het verhaal van Superman. De laatste zoon van Krypton die op aarde crasht en liefdevol wordt geadopteerd door twee ouders in een boerendorpje. De zoon groeit op en blijkt over bijzondere krachten te bezitten, zoals onkwetsbaarheid en laserogen. Maar daar waar Superman er vanuit ging dat zo iemand zichzelf ontpopt tot een held, stelt Brightburn de vraag: wat nou als de persoon opgroeit tot een villain?

Het begin van Brightburn lijkt een letterlijke remake van de originele Superman uit de jaren zeventig te zijn. Maar al snel blijkt dat deze film heel anders gaat lopen. Als Brandon, de gecrashte alien, zijn ruimteschip vindt lijkt hij een nieuwe opdracht mee te krijgen. Langzaam maar zeker keert hij zich tegen iedereen die hem kwaad doet. Dat begint vrij onschuldig met een pesterijtje maar zijn daden worden steeds heftiger.

De film bevat een hoop gore. Als Brandon iets doet, wordt er gedetailleerd in beeld gebracht hoe gruwelijk dit is. Daarmee is deze film prima te classificeren in het horror-genre. Als een superhelden-parodie werkt de film minder goed. Er wordt niet overduidelijk verwezen naar het bronmateriaal, waardoor deze film prima op zichzelf gaat staan. Duidelijk is wel dat de trigger een bericht van thuis is. Een slechte opvoeding had ook interessant kunnen zijn, waardoor de omslag van goed naar slecht wat gelaagder had kunnen zijn. Ook gaat de film niet ver genoeg. Je kan alles los laten gaan, zeker tegen het einde, maar dat gebeurt hier niet.

Wat wel overblijft is een zeer vermakelijke horrorfilm die past in het huidige superheldenlandschap. De film is met een laag budget gemaakt waardoor de actie niet frivool in beeld wordt gebracht maar subtiel op de achtergrond. Toch bezit de film met Elizabeth Banks als moeder Breyer over serieuze 'acting chops'. Ze weet overtuigend in beeld te brengen hoelang een moeder nog in de onschuld van haar kind blijft geloven. Dat is volstrekt begrijpelijk, zeker in deze wereld waarin superhelden geen rol spelen. De gestalte van Jackson Dunn als Brandon boezemt angst in. Met weinig tekst en een stoïcijnse blik kan je niet anders dan bang zijn van dit ventje.

Brightburn is een geslaagde horrorfilm met voldoende spanning, gore zonder ergens in te kakken. Een fijne snack tussendoor.