Destiny 2

Destiny 2 is een game die gemaakt lijkt te zijn om de fouten van zijn voorganger recht te zetten. Het dient als een reset-knop voor de franchise en pakt heel specifiek de grote bekende minpunten aan die lang aan de eerste game zijn blijven kleven. Het doet alleen te weinig om Destiny zelf vooruit te stuwen.

Destiny 2 is net als het origineel een gigantische zogenaamde co-op shared world shooter. Het is een FPS, een open wereld-game, eem RPG en  eem puzzelgame in een. Daarbij is de game altijd beter als je met twee andere spelers een 'Fireteam' vormt en alle activiteiten die de game te bieden heeft samen doet.

De originele Destiny was simpelweg niet af toen het uitkwam. Het verhaal was een amper te volgen mengelmoes van cutscenes, er was te weinig content bij de release en de RPG-elementen werkten veel irritatie op. In de drie jaar die volgden is er veel rechtgezet met updates en uitbreidingen zoals The Taken King en Rise of Iron. De game wist daarmee alsnog een grote fanbase te creëren en vast te houden. Daar hoor ik ook bij, ik ben een van die freaks die maar liefst duizend uur in de game heeft gestopt.

Destiny 2 is in principe een schone lei. Dat wordt ook door de game vrij letterlijk zo gepresenteerd. In het begin van het spel vallen de Cabal, een van de boze alienrassen in Destiny, de laatste menselijke stad aan. Cabal-baas Ghaul gebruikt vervolgens een enorme machine om de Traveler uit te hollen. De Traveler is de grote witte bol aan de hemel die de Guardians hun 'Light' en daarmee onsterfelijkheid geeft.

De Guardians raken dus hun stad, al hun spullen en hun krachten kwijt. Het is dan aan jou om samen met een aantal andere personages een verzet op te zetten en om alles weer terug te pakken van Ghaul. Het verhaal is natuurlijk heel simpel en op zijn best alleen maar degelijk. Toch is dit al een grote verbetering op het origineel, omdat het een logisch begin, midden en eind heeft. Het spel heeft dit keer ook aardige humor en neemt ook zichzelf op de hak.

De verhaalmissies zelf zijn dit keer uitstekend. Ze zijn qua productiewaardes spectaculair en er zit ook veel variatie in. Je reist naar vier nieuwe locaties af. Allereerst is er de European Dead Zone, het grootste speelgebied die Bungie ooit heeft gemaakt. Dit in een post-apocalyptische locatie op Aarde met vervallen gebouwen en veel groen. Titan is een maan van Saturnus waar je een vernielde basis die op een stormachtige zee staat helpt tegen hun Hive-plaag. Nessus is de mooiste speellocatie, deze planeet is volledig getransformeerd door de aanwezigheid van de Vex-machines. Tenslotte is er Io, deze gele maan die gemaakt lijkt te zijn van zwavel is de laatste plaats waar de Traveler zijn 'zegen' heeft gegeven. Hierdoor hebben de Taken het op deze plaats gemunt. De planeten zijn stuk voor stuk prachtig. Je ziet vooral op deze locaties waarom honderden mensen nodig zijn om een game als Destiny te maken.

De kern van Destiny 2 is dat het bovenal niet meer irritant is. Het origineel had, zelfs met de verbeteringen in de uitbreidingen, veel 'downtime'. Je moest van het een naar het andere laadscherm. In Destiny 2 zijn de bovengenoemde speelgebieden slimmer ontworpen en beter verbonden. Je hebt nu een kaart met daarop ook instant travel-punten. Je kunt zelfs gelijk naar een andere planeet teleporteren, zonder dat je eerst naar Orbit (extra laadscherm) hoeft.

Bijna alle grindy elementen zitten er ook niet meer in. Wapens en armor hoef je niet meer te levelen en de perks zijn vast, waardoor je niet verschillende stukken hoeft te verzamelen. Strange Coins zijn uit het spel gehaald. Je gebruikt nu voor alles alleen maar Legendary Shards. Je hoeft geen ammo packs meer te kopen of sowieso veel met je geld te doen. Het voelt gewoon allemaal een stuk meer gestroomlijnd. De game is over het algemeen makkelijker te begrijpen en veel vriendelijker voor de spelers. Minder vriendelijk zijn de microstransactions die in het spel zitten. Een dure game zoals Destiny 2 zou shaders en emotes niet voor echt geld moeten verkopen. Het blijft schandalig dat grote uitgevers dit in hun games stoppen.

Het enige wat je in Destiny 2 hoeft te grinden is 'Power'. Dit cijfer geeft aan hoe sterk je personage is. Persoonlijk vind ik dit aspect ook meevallen. Je hoeft alleen de wekelijkse activiteiten te doen en binnen de kortste keren ben je al op het niveau dat je nodig hebt voor de raid. De activiteiten die je kunt doet zijn in Destiny 2 zijn overigens veel leuker. Hoogtepunt zijn de 'public events', dit zijn baasgevechten die ergens op de kaart verschijnen en waar allerlei verschillende spelers op af kunnen komen. Dit keer hebben de public events geheime voorwaardes die je tijdens het gevecht kunt voltooien om een extra sterke baas op te roepen. Als je die kunt verslaan krijg je betere loot.

De planeten zijn verder bezaaid met optionele verhaalmissies en met 'Lost Sectors', mini-dungeons waar je snel loot kunt verdienen. Je kunt nu gewoon met vrienden op een van de vier planeten landen en zonder veel moeite te doen iets leuks vinden om te doen. De 'Nightfall', een hele moeilijke missie die elke week verandert, loopt nu op een timer en is daardoor veel spannender. Al met al is Destiny 2 een dus veel completere en beter uitgedachte game.

Alle verbeteringen ten spijt, is Destiny 2 toch enigszins teleurstellend voor mensen die het eerste deel veel hebben gespeeld. Ondanks alle toevoegingen is het qua gameplay een herhalingsoefening van wat we in Destiny 1 hebben gezien. Begrijp me niet verkeerd, de schietactie is nog steeds uitmuntend, maar je bent toch weer met zo'n beetje dezelfde vaardigheden dezelfde vijanden aan het bestrijden. De game heeft amper nieuwe vijandtypes toegevoegd, laat staan een compleet nieuwe vijandelijke ras. De drie verschillende klassen die Hunters, Titans en Warlocks tot hun beschikking hebben zijn wel iets anders afgesteld, maar een compleet nieuwe klasse had zeker niet misstaan. Door dit alles onstaat er bij veteranen al snel een 'been there, done that'-gevoel en ik vermoed dat de sequel mij niet net zo lang vast zal blijven houden.

De aangepaste Crucible, de PvP-modus van Destiny, gaat daar ook niet voor zorgen. De Crucible was in het eerste deel extreem chaotisch. Spelers bewapend met shotguns liepen razendsnel de maps af om iedereen zo snel mogelijk af te knallen. In Destiny 2 werkt het helemaal anders. In plaats van zes tegen zes is het verkleind tot vier tegen vier. Dit keer dien je ook samen met je team te spelen en loont het zich totaal niet om in je eentje op zoek te gaan naar kills. Er hangt een eSports-luchtje in de Crucible nu, zeker omdat het veel beter gebalanceerd is. Persoonlijk was ik een van de spelers die van die chaos genoot, maar wellicht dat de Crucible nu een ander publiek kan aantrekken.

Ten slotte moet ik ook wat kwijt over de raid, de ultieme Destiny endgame-content die je met een team van zes man moet toetakelen. De setting is ditmaal de Leviathan, een reusachtig Cabal-schip. Zodra je landt spat de ambitie er vanaf. Dit gigantisch bolwerk is fantastisch om te verkennen en ziet er ook prachtig uit door het royale goud en wit. Hardcore fans hadden verwacht dat de raid dit keer iets makkelijker zou zijn, om de karrevracht aan nieuwe spelers rustig aan deze vorm van content te introduceren. Niets is minder waar. Dit is een raid die vergelijkbaar is met King's Fall is dus erg veel op allerlei nieuwe mechanieken en puzzels leunt. Je moet ander andere als een groep door een bos sneaken en een hindernisparcour doorstaan. Sommige spelers vinden dit helemaal niets en houden meer van combat, maar persoonlijk vind ik juist de intieme communicatie tussen zes man die dit soort raids veroorzaken het beste speelplezier dat Destiny kan bieden.

Conclusie:
Destiny 2 is in essentie alles wat Destiny 1 had moeten zijn. Dat is mooi voor mensen die nieuw zijn voor de serie en ook fans kunnen genieten van de 'quality of life' verbeteringen. De echte grote innovaties of nieuwe elementen die je bij een sequel verwacht ontbreken. De nieuwe speelgebieden zijn mooi, maar een nieuw vijandelijk ras en nieuwe klassen hadden niet misstaan. Nu krijg je alleen bij de raid echt originele elementen. Gelukkig is Destiny 2 net als het origineel een spel dat niet stil blijft staan. Met toekomstige uitbreidingen kunnen deze issues wellicht nog enigszins verholpen worden. Vooralsnog is Destiny 2 vooral een nieuw en sterk fundament dat Bungie de komende jaren uit kan bouwen.