review

CD: The Gutter Twins - Saturnalia

Rick (Toffe_Ellende)
Twee van de meest afgeleefde helden uit de Amerikaanse alternatieve rock hebben elkaar gevonden en noemen zich 'The Gutter Twins'. Greg Dulli en Mark Lanegan zou je gezien hun levensstijl (drank & drugs) niet een lange carrière in de muziek hebben gegeven. Maar aan de andere kant leven Keith Richards en Iggy Pop ook nog. Anders dan deze twee fossielen lijken Dulli en Lanegan hun top nog niet bereikt te hebben.



Greg Dulli kennen we van The Afghan Whigs, de door soul en blues georiënteerde semi-grungeband uit Ohio. Met die band maakte hij het vijftien jaar geleden nét niet. Met een paar wonderschone albums (Gentlemen, Congregation, 66) op zak, maakt dat natuurlijk niks uit. Na de eeuwwisseling begint zijn project 'The Twilight Singers', waar hij al jaren mee bezig is, gestalte te krijgen. Onmiskenbaar in de lijn van zijn vorige band, maar dan wat fijngevoeliger, soulvoller en moderner. Op het tweede album Blackberry Belle is zijn vriend uit de goot, Mark Lanegan, al te horen. Hij zal daarna nog vaker gevraagd worden.

Zijn carrière begint trouwens bij de Screaming Trees, ook een band die het nét niet haalde, al lag dat meer aan het feit dat deze groep altijd in de schaduw heeft gestaan van de Grote Vier van de grunge. Toen de Screaming Trees er in 1996 mee kapten ging hij verder met zijn solocarrière en werd hij later een graag geziene gast in de scene rond Josh Homme en zijn maatjes. Zijn warme en donkere stemgeluid staat in schril contrast met dat van Greg Dulli, die het meer moet hebben van zijn smeekbeden die de grens tussen wat zuiver en vals is doen vervagen.

Twee zangers, twee songwriters, gaat dat goed zul je je afvragen? Dat gaat niet alleen goed, het gaat zelfs gesmeerd. De mannen tappen uit het melancholische vaatje (kennen ze wel een ander vaatje?) en laten zich inspireren door blues, soul, americana en heavy rock. Niet erg opzienbarend, want de gelijkenissen met The Twilight Singers zijn groot. Het verschil is natuurlijk dat er nu twee ego's zijn, met ieder een andere aanpak. Het is op Saturnalia duidelijk te horen welke song door wie geschreven is. De songs met broeierige inslag zijn van Lanegan, de troosteloze van Dulli. Het is constant een wisselwerking (ook binnen de songs, want het gros is samen geschreven) tussen verschillende stemmingen. Luister maar eens naar 'Circle of the Fringes'.

Het schijnt dat dit project begonnen is als grap toen Lanegan een journalist vertelde dat hij samen met Dulli bezig was aan een plaat. Dulli moest dit 'feit' horen via diezelfde journalist. Saturnalia klinkt niet als een grap. Saternalia is multi-gelaagd met een scala aan instrumenten (viool, cello, mellotron, harmonium, orgel, piano, synthesizer, conga's etc), maar waar de gitaren de overhand hebben. 'I Was in Love With You' is daarop een uitzondering. In dit nummer leidt de elektrische piano naar een climax van een leger snaarinstrumenten (drie gitaren, cello en viool). De single 'Idle Hands' valt dan weer op door de heftigheid à la Queens of the Stone Age of Masters of Reality.

Saturnalia is onmisbaar voor de liefhebbers van Afghan Whigs, The Twilight Singers, Greg Dulli, Mark Lanegan en aanverwante artiesten. Een fijn werkstuk van twee oudgedienden die putten uit ruim twintig jaar professionele muziekervaring.

Label: SubPop Releasedatum: 4 maart 2008 Waardering: