Apollo 18
Na 17 vluchten naar de maan is er niets meer ondernomen. Althans, dat moet de NASA ons doen geloven. In werkelijkheid is er een 18e maanmissie geweest met drie astronauten aan boord van het ruimteschip. Waarom is de vlucht van Apollo 18 geheim gehouden? De waarheid is verschrikkelijk.
Fly Me To The Moon (Frank Sinatra)
De drie astronauten Walker, Gray en Anderson voeren in het hoogst geheim een NASA-missie uit. Met meerdere 9mm-camera's filmen de heren alles wat ze zien en meemaken. Na een ruimtereis van 4 dagen, 6 uur en 33 minuten landt de Apollo 18 op het maanoppervlak. De eerste voetstappen worden gezet en de vlag wordt in de grond gestoken. Na de officiële ceremoniehandelingen kan de missie echt van start gaan. Een apparaat wordt naar de omgeving meegenomen en de tests beginnen.
Terwijl de boord- en handcamera's lopen worden enkele vreemde beelden opgenomen. Op het maanoppervlak lijkt iets te leven. Na 5 dagen in de ruimte wordt er een voetspoor gevonden vlakbij de proeflocatie vinden de Amerikaanse astronauten een Russische ruimtesonde. Volledig geïntrigeerd betreden de astronauten het voertuig en de nabijgelegen, duistere krater waar de voetstappen eindigen. Het interieur van de sonde is helemaal vernietigd en de krater bevat de nodige geheimen. De NASA ontkent hier van iets te weten en adviseert door te gaan met de missie. De astronauten beginnen te begrijpen dat de missie waarvoor ze oorspronkelijk naar de maan gezonden zijn anders wordt dan gebrieft was.
Er is een reden waarom we nooit meer naar de maan zijn gegaan. Langzaam maar zeker wordt duidelijk waarom.
The Dark Side Of The Moon (Pink Floyd)
Allereerst het punt hoe de film naar voren is gekomen in de marketing. Er werd tijden gedaan alsof het 'verloren materiaal' en een 'documentaire' was met veel schrikmomenten en angst. Geruchten gingen dat het ging om een Paranormal Activity-film op de maan. Geen van alle raakte kant noch wal.
Het beeld is (goedkoop) verouderd, de handcamera's zijn 'home video'-stijl opgenomen en de beelden van de boordcamera's zouden zo bij NASA vandaan kunnen komen. Maar om te spreken van verloren materiaal is volslagen vreemd en incorrect. De gebeurtenissen zijn hiervoor, in tegenstelling tot bijvoorbeeld The Blair Witch Project, veel duidelijker gescript. De schrikmomenten zijn ook erg miniem. Als je claustrofobisch bent aangelegd of bang bent in het donker kan het nog wel even spannend worden, maar echte angst blijft uit.
Op veel punten lijkt de film Apollo 18 net wat overgemonteerd te zijn. Er zijn momenten waar de beelden worden vertraagd, ingezoomd of waar voorwerpen worden uitgelicht. Dit is zeer vreemd, aangezien NASA officieel de missie nooit heeft bevestigd. De vraagtekens worden nog groter als je er over nadenkt dat er archiefbeelden van de astronauten, meerdere audiokanalen en andere filmtechnische snufjes zijn. De eerste verloren beelden op de maan, in een bos of in een bezeten huis die volledig gemonteerd zijn en pas dan worden gevonden moeten nog verschijnen.
En net dit zijn de dingen waardoor je uit de concentratie wordt gehaald. De geloofwaardigheid is gewoon weg. Nog zo'n voorbeeld is maan zelf. Het is een erg vreemd oppervlak; het tart met natuurwetten. Astronauten kunnen de ene keer sprintjes trekken en de andere keer weer semigewichtsloos zijn, de zwaartekracht heeft alleen effect op voorwerpen als het er zelf zin in heeft en meer van deze natuurkundige wonderen.
Om het geheel af te maken is het einde werkelijk een afschuwelijke plothole. Ik verklap nog niets maar als je goed oplet en een beetje logisch verstand gebruikt, dan snap je precies waar ik het over heb.
Bark At The Moon (Ozzy Osbourne)
Apollo 18 is een film die helaas ver onder verwachting wist te presteren. Er deugt niet veel aan de film en met een speelduur van 89 minuten kom je er met een duur bioscoopkaartje berooid vanaf. Ineens weet je waarom NASA wilde dat niemand wist van Apollo 18. Laten we dit vooral zo houden.
