Marvel vs Capcom 3
Gespeeld op Xbox 360. Ook verkrijg op PlayStation 3.
Het lijkt de droom van iedere fanboy, hun favoriete held die het opneemt tegen alles en iedereen. Wie zou er winnen in een gevecht tussen Batman en Liu Kang? Zou Ryu Heihachi een kopje kleiner kunnen maken? En in het geval van Marvel vs. Capcom, kan onze Ryu een deuk maken in het adamantium skelet van Wolverine? De ‘vs’-series geven een antwoord op al deze vragen en de eeuwige nerd in mij blijft er van genieten. De vraag is of Marvel vs Capcom 3 zich naast dit geweldige uitgangspunt staande weet te houden tussen de huidige generatie vechtspellen. De lat ligt namelijk angstvallig hoog. Maker Ryota Niitsuma denkt in ieder geval van wel!
Als ik zeg dat de lat hoog ligt heb ik het natuurlijk vooral over de directe concurrent/collega Super Street Fighter IV, die niet geheel toevallig gemaakt is door de concurrent van Niitsuma, Yoshinori Ono. Sterker nog, de twee waren samen aan SFIV begonnen, maar door een niet nader omschreven meningsverschil zijn de twee uit elkaar gegaan. Ono maakte Street Fighter IV en natuurlijk de opvolger Super Street Fighter IV, terwijl Niitsuma zich waagde aan Tatsunoku vs. Capcom voor de Wii. Die laatste was een verrassend succes en de beste man was dan ook de aangewezen persoon om de opvolger van de alom populaire Marvel vs. Capcom 2 voor zijn rekening te nemen.
Het resultaat, Marvel vs. Capcom 3 (MvsC3) is compleet anders dan Street Fighter IV (SFIV). Waar de complexiteit van SFIV duidelijk naar voren komt ligt die van MvsC3 diep verborgen achter explosies, energie-aanvallen, assist moves, makkelijk uit te voeren specials en belachelijk eenvoudig uit te voeren hypercombo’s. In het begin waan je je al snel zeer goed in de game, maar als je move sets van je favoriete karakters verder gaat ontdekken, merk je al snel dat MvsC3 allesbehalve een oppervlakkige game is. Het zal je ook snel duidelijk worden als je het opneemt tegen een betere tegenstander. Het verschil in skill komt gewoon heel duidelijk naar voren. Let wel, als je goed bent in SFIV vertaalt dat zich compleet niet naar deze game. Je zult eigenlijk compleet nieuwe strategieën moeten gaan aanleren.
De basics zijn simpel; je hebt een light, medium en hard-attack. Gebruik je deze aanvallen in de aangegeven volgorde dan heb je de basis combo te pakken. Dan heb je de special-attack waarmee je je vijand de lucht in slaat, waarna het zaak is in de lucht je combo te hervatten. Weet je dit af te sluiten met een (altijd makkelijk uit te voeren) hypercombo en je hebt de basis er goed in zitten. Verder zul je wel weten dat deze serie gaat om 3 vs. 3-gevechten. Met een druk op de knop komt één van je teamgenoten je helpen met een aanval en het is zelfs mogelijk dit te verwerken in je combo’s.
Van karakter wisselen doe je door een van de team-knoppen ingedrukt te houden. Deze wisseling zorgt voor een strategisch element, omdat je twee soorten schades hebt in MvsC3. Als je een tegenstander schade toebrengt loopt zijn levensmeter terug en krijgt hij twee kleuren. Het rode deel van de meter kan hij terugverdienen door zijn karakter te wisselen en hem even te laten rusten. Zoals je snapt kun je door dit op correcte momenten te gebruiken heel wat meer schade incasseren. Belangrijk is dus dat je dit meeneemt in je speltactiek.
De meeste special moves en hypercombo’s hebben soortgelijke input voor alle karakters, wat er voor zorgt dat het spel een stuk toegankelijker is. Daarbij moet gezegd worden dat je nog steeds de keus hebt tussen 36 karakters (een stuk minder dan in Marvel vs Capcom 2 overigens), waarvan je er drie moet kiezen en bij alle drie de keuze moet maken uit één van zijn drie assist-moves. De hardcore Marvel vs. Capcom-gamer zal hier waarschijnlijk van gruwelen, maar voor de beginner is die beperkte massa aan keuzes al bijna overweldigend. Het is dus goed dat de special-moves relatief makkelijk uit te voeren zijn. Het gaat dan ook niet om de special moves in MvsC3, maar om de inventiviteit waarmee je verwoestende combo’s uitvoert!
