Gray Matter

Gespeeld op XBLA
Ook beschikbaar voor pc

Point-and-click adventures. Je moet er van houden, de combinatie van een episch avontuur met uitdagende puzzels is niet voor iedereen weggelegd. Ook is het verhaal in deze games van cruciaal belang voor behalen van wat populariteit. Waar de Monkey Island-serie het gooit op humor, gooit Gray Matter het op een meeslepend en emotioneel zwaar verhaal. Heeft Gray Matter genoeg in huis om tot het einde te boeien?

Laten we eerst het meest negatieve van Gray Matter behandelen, de besturing. Point-and-click adventures komen het beste tot hun recht op een PC en Gray Matter is daar geen uitzondering op. Het navigeren van je personage en het onderzoeken van de omgeving werkt gewoon op geen enkel moment soepel of natuurlijk. Je omgeving doorzoeken gaat door middel van een zogenaamd ‘radial menu’. Je drukt de trigger in en er verschijnt een rondje met een wijzer die wijst naar de tien dichtstbijzijnde punten die je kan onderzoeken. Nu zou dit nog wel fijn kunnen werken als de wijzer ook enigszins in de richting van het betreffende wees, maar dit is niet het geval. Je kunt je voorstellen dat locaties met een overweldigende hoeveelheid van dit soort punten haast onmogelijk worden om soepel te doorzoeken. Het stoeien met de besturing zorgt er dan ook voor dat je niet echt kan genieten van de betere punten van Gray Matter.

De mensen van DTP Entertainment hebben overigens wel hun uiterste best gedaan om de gameplay hanteerbaar te maken op de Xbox 360. Zo kun je met een druk op de knop alle belangrijke punten in een omgeving laten markeren met een omschrijving, zodat je een idee hebt waar het 'radial menu' naar verwijst. Ook is er een balk in het scherm die aangeeft hoe ver je in een level bent, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen optionele puzzels en zaken die vereist zijn om het level af te ronden. Op het gebied van sturing en hints is Gray Matter vrij gematigd. Een puntje dat puristen misschien niet als negatief ervaren, maar persoonlijk had ik ietwat sturing wel gewaardeerd. Het enige wat de makers je bieden, is een indicatie in welk gebied je wat te zoeken hebt op de kaart die gebruikt wordt om snel van locatie naar locatie te reizen. Voor sommigen zal dit genoeg zijn, anderen zullen vaak hulpeloos naar het scherm staren met de vraag wat ze nu weer moeten gaan ondernemen.

De uitdaging van Gray Matter zou in de puzzels moeten zitten, het is een point-and-click adventure toch? Helaas zijn de puzzels verbazend simpel. Richting het einde komt er wat denkwerk aan te pas, maar vaak is het meer een kwestie van de juiste zaken onderzoeken en/of bij elkaar brengen. Een beetje jammer. Verder is één van hoofdrolspelers, Sam Everett, een goochelaar, wat een belangrijk element van zowel het verhaal als de gameplay vormt. Sam gebruikt haar trucs namelijk om haar avontuur tot een goed einde te brengen, wat neerkomt op een soort minigame waarbij jij haar truc van beweging tot beweging inplant. Het klinkt ingewikkeld, maar het werkt prima. Ook hier echter weinig uitdaging. Op het moment dat je Dr Styles bestuurt is de uitdaging al helemaal afwezig.

Matige besturing, weinig uitdaging, tel daar een matige (maar sfeervolle) presentatie bij op en wat heeft Gray Matter dan eigenlijk wel te bieden?

Een ijzersterk en meeslepend verhaal! Het zou de verrassing verpesten als ik er te veel over vertel, maar het verhaal van Gray Matter ontvouwt zich als een goed boek (met bijbehorend tempo). Het zit vol liefde en verdriet en alles is omgeven door een mysterieus, magisch en zelfs paranormaal tintje. Maar zoals gezegd speelt het als een boek, je zult geduld moeten hebben. De setting wordt eerst goed neergezet, de karakters worden op hun beurt langzaam uitgediept en het plot ontvouwt zich in een slakkengangetje. Je moet ervan houden, maar persoonlijk heb ik genoten. Puur grafisch gezien is Gray Matter als behalve indrukwekkend, maar de presentatie is uiterst sfeervol en het oog voor detail indrukwekkend. Pak daar een eveneens sfeervolle soundtrack bij en voor de geduldige mensen staat een mooi en meeslepend verhaal te wachten.

En daar heb je het dan. Gray Matter is één van de moeilijkere games voor mij om te reviewen. Het is een spel waarbij je beide zijden van de medaille in acht moet houden en ik realiseer me dat negen van de tien gamers deze game volledig de plank mis vinden slaan. Dat de besturing niet geweldig werkt heeft hier niet eens invloed op. Die werkt inderdaad niet helemaal soepel, maar veel gamers zullen afhaken door het langzame tempo en de gotische presentatie. Ikzelf, die de sfeer en verhaal wel kan waarderen, nam de besturing op een gegeven moment voorlief simpelweg omdat ik wilde weten hoe dit ‘boek’ af zou lopen en ik kan je vertellen dat het verhaal me tot einde niet teleur heeft gesteld. Nu mag jij me vertellen hoe ik dit alles in een cijfer moet omzetten…