Super Mario Galaxy

Naast de controls die fantastisch werken en ervoor zorgen dat je het gevoel hebt dat de wereld vol rondom bewandelbare planeten, zwaartekrachtpuzzels en grappige implementaties van de mogelijkheden allemaal binnen je handbereik liggen, heeft Mario ook een aantal nieuwe mogelijkheden met behulp van powerups. Naast de alombekende vuur-Mario is er nu ook een ijs-Mario waarmee je over water kunt lopen, een bij-Mario waarmee je kunt vliegen, een springveer-Mario waarmee je grote hoogtes kunt bereiken en een spook-Mario waarmee je door muren heen kunt zweven. Hoewel het spel niet erg moeilijk is in het begin en je eerste paar tientallen sterren zonder al te veel zweet binnen zullen vliegen, wordt het al gauw wat moeilijker, onder andere dankzij de vele mogelijkheden die Mario heeft. Vooral de laatste paar levels zijn erg pittig, wat misschien voor diegenen die dankzij de Wii overtuigd zijn om Super Mario Galaxy te kopen een tikkeltje te hoog gegrepen is.

Gelukkig heeft Nintendo ook aan deze groep gedacht en een mogelijkheid ingebouwd om met z\\\'n tweeën te spelen. Hoewel de rol van de tweede speler beperkt is tot het verzamelen van de starbits en het gebruiken van de schud-functionaliteit, is het precies het soort rol dat weggelegd is voor je vriendin die verleidt wordt door de mooie leveldesigns en grappige puzzels om toch eens te gamen, of om je vader die altijd loopt te zeuren over het voor-galg-en-rad-opgroeien te overtuigen dat gamen erg inventief, inspannend en vooral ontzettend leuk is! Doordat je een deel van de controls uit handen geeft, wordt het spelen een tikje makkelijker omdat je je over minder druk hoeft te maken, zodat teams van twee onervaren spelers met enige moeite en wat synchronisatie-skills elkaar tot het einde kunnen helpen. Doordat gameplay-ingrijpende dingen als het stilhouden van een vijand of het tegenhouden van een groot rollend rotsblok ook gedaan kunnen worden door de tweede speler (iets wat je in je eentje niet kan), voelt de tweede speler zich niet afgeschoven met een klein prutbaantje maar heeft hij/zij het gevoel echt mee te spelen en jou te helpen het einde van het level te bereiken.

<\/center>

Tenslotte nog een belangrijk punt voor 3D-platformers: de camera. Aangezien Mario van planeet naar planeet hopt, dan weer vijanden tegenkomt en dan weer grote afstanden vliegt dankzij een geactiveerde ster, is een goede camera broodnodig. Ook hier heeft Nintendo laten zien dat zij kunnen wat menig game met potentie heeft gereduceerd tot een irritant rotspel: het maken van een goede, volgzame en vooral slimme camera. De camera in Super Mario Galaxy slaagt er namelijk in om vrijwel altijd vanuit de juiste hoek op het juiste detailniveau de actie weer te geven. Je kunt de camera op sommige momenten beperkt bijsturen met de D-pad op de WiiMote, waardoor je slim verstopte power-ups kunt ontdekken, maar verder zul je de camera bijna nooit merken, wat eigenlijk laat zien hoe fantastisch hij werkt. Ook het creëren van stukken waar de camera een 2D-platform perspectief laat zien en je teruggeworpen wordt op wat New Super Mario Bros.-achtige actie is erg slim gedaan en zorgt ervoor dat de levels nog voller met variatie en slimme leukigheden zitten.

<\/center>