Anton is een waardeloze voetballer. Het elfjarige scharminkeltje heeft nog nooit een bal op de juiste manier kunnen raken en zal dat ook nooit kunnen. Voor hem is het voetbalveld een substituut voor de hel. Op het moment dat de nopjes van zijn neppe Adidas-schoenen het veld betreden beginnen er overal kinderen lachend naar hem te wijzen. Langs de zijlijn mompelen vaders afkeurend. Als hij tot overmaat van ramp ook nog eens languit met zijn gezicht in de modder valt, weet iedereen het zeker; Anton zal nooit meer een voetbalveld mogen betreden. Om de pijn wat te verzachten gaat hij met zijn moeder op zoek naar een leuk voetbalspel. Hij ziet Fifa Street 2 liggen, een voetbalspel waarin trucjes mogelijk zijn die de jongen in kwestie nooit van zijn leven uit zijn benen kan toveren. Wauw! Anton doet verwoede pogingen om de stoere console-versie te krijgen, maar dit gaat er bij zijn moeder niet in. ‘Waarom doe je niet Viva Striet voor de Dé-ès, lieverd?’ vraagt zijn moeder. ‘Die is vast net zo leuk, en nog tien euro goedkoper ook!’ Het zou zomaar kunnen gebeuren dat moeke bij thuiskomst een scheldtirade over zich heen zal krijgen.