Film: Eternal Sunshine of the spotless mind
Wat me zo intrigeert aan Eternal Sunshine of the spotless mind, is dat de film je doet nadenken over verschillende dingen. Zou jij bijvoorbeeld een bepaalde herinnering uit je geheugen laten wissen? Hoewel iedereen pijnlijke dingen heeft meegemaakt, maken deze dingen je wel wie je nu bent. De illusie dat het uitvlakken van herinneringen positief is, kan je dan ook nog weken na het zien van de film bezig houden. De tweede kwestie waar ik, als zeer romantische ziel, lang over na moet denken, is de vraag of mensen voor elkaar bestemd kunnen zijn.
Hoewel de film na deze laatste constatering misschien enigszins romantisch overkomt, is het leuke juist dat je hem niet meteen op die manier kunt classificeren. 'Dirty Dancing' of 'Pretty Woman' waren bijvoorbeeld romantisch, maar ik ben geen liefhebber van dit soort films waar je al na vijf minuten door hebt dat alles goed gaat komen. Eternal Sunshine of the spotless mind doet eigenlijk een schepje bovenop de standaardromantiek, maar dan wel zo, dat je het pas ver na de pauze door hebt. De film laat ruimte over voor je eigen fantasie en toch weet hij je tot in het diepst van je hart te raken.
Behalve dat het een film is waar je nog uren over na kunt denken, weet Eternal Sunshine of the spotless mind je dus vooral mee te slepen zonder dat het een sentimentele tranentrekker wordt. Mocht je in het gelukkige bezit zijn van een hart én misschien zelfs van een leuke metgezel, dan is Eternal Sunshine of the spotless mind een film die je eigenlijk gewoon moet zien. Al was het alleen al om Hollywood duidelijk te maken dat niet alles voorgekauwd hoeft te zijn om verteerd te worden.