Vuelta etappe 20: San Lorenzo de El Escorial - Cercedilla, 175,8 km
Dumoulin heeft ook de tweede lastige rit weten te overleven. Sterker nog, hij kreeg het voor elkaar om Aru op de klim in Ávila te lossen en pakte zo nog drie seconde erbij. Met nog twee ritten te gaan heeft hij nu zes seconde voorsprong op Aru. Van die twee ritten is alleen deze rit nog een serieuze rit. We gaan een ongekend spannend slot van deze Vuelta krijgen. Zo vaak komt het niet voor dat de verschillen zo klein zijn na drie weken fietsen. Dit is best wel speciaal en daarom best veel genot. Deze rit kan het grootste genot ooit worden of een enorme anti-climax. Voor de neutrale kijker wordt het waarschijnlijk een van de vermakelijkste ritten van de laatste tijd. Aru en Astana zullen nog een keer alles uit de kast moeten halen en Dumoulin zal nog een keer zich over al die beklimmingen moeten slepen. Tom lijkt de laatste ritten sterker dan Aru, maar nu gaan we weer op terrein komen dat iets meer in het voordeel is van Beroerteman.
De 19e rit ging ondertussen naar de jonge Franse hardrijder Alexis Gougeard. Die jongen mogen we ondertussen zelfs een erkende hardrijder gaan noemen. Pas zijn tweede jaar als prof, maar heeft nu al vier overwinningen achter z'n naam. Iedere keer uit een ontsnapping, dat is zijn specialiteit. Hij zat nu in een kopgroep met meer dan 20 man en reed op de laatste klim weg. Ze zagen hem nooit meer terug, Gougeard reed meer dan 20 kilometer alleen en de achtervolgers kwamen eigenlijk niet eens in de buurt. Mooie overwinning voor deze knul, die hopelijk de rest van zijn carrière zo aanvallend blijft rijden. Na Zubeldia zagen we nu ineens Monfort in de aanval, ik vind dit wel een beetje een verwarrende Vuelta op dat gebied. Welke onzichtbare renners hebben we nu nog over? Het peloton deed het rustig aan en kwam pas 16 minuten later aan. Movistar probeerde nog wat op de laatste klim, Valverde ging zowaar een aantal keer in de aanval. Lukte allemaal niet echt, de enige die weg wist te rijden was Dumoulin. Op de kasseien in Ávila reed hij samen met Moreno weg en hij had meteen een aardige voorsprong op Aru. Die is alleen wel heel erg taai en bleef zoals altijd goed in de buurt. Toch weer een mentaal tikje voor Aru, hopelijk. Door naar rit 20, een rit met vier beklimmingen en een afkomst na een afdaling. Zes seconden tussen Dumoulin en Aru, dit moet episch worden. Dit kan de belangrijkste rit worden waar je ooit naar hebt gekeken. Zorg er dus ook voor dat je kijkt en dat je niet zoals ondergetekende allerlei verplichtingen hebt.
De dubbelrit van vandaag (Afbeelding: letour.fr)
Het profiel van etappe 20 (Afbeelding: letour.fr)
Deze nu al epische rit gaat beginnen in San Lorenzo de El Escordial. We zitten ondertussen in de regio Madrid, redelijk dicht bij de gelijknamige stad in de buurt. In San Lorenzo de El Escordial wonen ongeveer 18.000 mensen. Het is een stad die niet echt vaak is voorgekomen in de Vuelta. In 2003 vertrok er een rit in deze stad, die zou eindigen op Alto de Abantos. Roberto Heras zou die rit winnen. In 2011 kwam er een rit aan in San Lorenzo de El Escorial. Deze rit werd gewonnen door Joaquim Rodriguez, die op een verschrikkelijk steil slotklimmetje zijn specialiteit toepaste en in de laatste meters wegsprong. Vier jaar later zijn we weer terug in San Lorenzo de El Escorial, waar de renners gaan starten naast het bekendste gebouw van de stad. Monasterio de El Escorial, het immense abdijcomplex van Filips II. Een kasteel, abdij en koninklijk mausoleum in één. Filips II liet het ooit bouwen als laatste rustplaats voor zijn vader, Karel V. Ook werd het een plek voor Filips II om zich terug te trekken. Uiteindelijk werd dit gebouw niet alleen een rustplaats voor Karel V, er liggen in de crypte 26 graven van Spaanse vorsten en hun vrouwen. Filips II is zelf in 1598 overleven in San Lorenzo de El Escorial. Hopelijk heeft Tom Dumoulin vroeger goed opgelet bij geschiedenis, dan kan zo'n start hem alleen maar meer motiveren om de Vuelta echt te winnen.
El Escorial (Foto: WikiCommons)
We krijgen tijdens deze rit te maken met een behoorlijk vreemd parcours. Van San Lorenzo de El Escorial fietsen we naar het noorden, waar we na 17 kilometer door Cercedilla fietsen. Ja, na 17 kilometer doen we de finishplaats al aan. Richting Cercedilla loopt het al vals plat omhoog, maar na Cercedilla begint de eerste klim van de dag echt. We gaan beginnen aan de Puerto de Navacerrada, een behoorlijk bekende klim in de Vuelta. Van deze kant is de klim 9,4 kilometer lang en 6,6% gemiddeld. Een behoorlijk pittige klim, met enkele kilometers aan meer dan 7%. Wel een klim met een behoorlijk brede weg, aangezien we naar een skistation gaan. Op de top verlaten we de regio Madrid en komen we weer in Castilla y León uit. De meeste renners zullen deze klim wel kennen, de laatste jaren zijn we hier regelmatig geweest. Puerto de Navacerrada was alleen nooit het eindpunt, de laatste keren dat we hier waren gingen we nog een stukje verder klimmen, naar Bola del Mundo. Dat doen we nu niet en daar zal Tom Dumoulin wel blij mee zijn. Vier kilometer boven de 10% op van die betonwegen, dan is wat we nu krijgen waarschijnlijk wel wat gunstiger. Op de top hoeft er niet meteen gedaald te worden, het is een kilometer of zeven vlak.
De eerste klim van de dag
De laatste meters voor het vlak wordt in Navacerrada (Foto: Google Streetview)
Na die zeven vlakke kilometers zijn we weer terug in Comunidad de Madrid en hebben we 36 kilometer gehad. Er mag nu 14 kilometer afgedaald gaan worden. We dalen nu van de Puerto de Cotos af, een berg die we later in de rit nog gaan beklimmen. De afdaling is niet zo lastig, er zitten maar weinig steile stroken tussen. In het begin van de afdaling zitten wel behoorlijk wat bochten. Een paar van die bochten zijn nog wel een beetje lastig, maar over het algemeen stelt het niet veel voor. Het grootste gevaar komt waarschijnlijk van het wegdek, dat is niet altijd in even goede staat. Na een paar kilometer afdaling wordt de weg wat rechter en zitten er bijna geen bochten meer in. Dit gedeelte van de rit zou Dumoulin sowieso moeten overleven. Eenmaal beneden begint de weg bijna meteen weer omhoog te lopen, het is amper zes kilometer vlak. Na 56 kilometer begint de tweede klim van de dag, de Puerto de la Morcuera. We doen nu de makkelijke kant van de Morcuera, 11,5 kilometer aan 5,4%. Deze makkelijke kant is dus niet meteen ontzettend makkelijk. 5,4% gemiddeld is na drie weken koers toch best lastig, zeker als je bedenkt dat er wat steilere kilometers bij zijn. Twee kilometer aan 7%, bijvoorbeeld. Af en toe zelfs een strook aan 10%, Tom moet hier Aru en Astana al goed in de gaten houden. De kans bestaat dat ze er hier al aan gaan beginnen.
De tweede van twee bergen die aangedaan wordt
Zowel een riskante klim, als afdaling (Foto: Google Streetview)
Na 67 kilometer komen de renners boven op de Puerto de la Morcuera. We krijgen nu een behoorlijk interessant gedeelte van het parcours. Eerst mag er een tijdje afgedaald worden, maar daarna krijgen we een aantal kilometer door een vallei. Als Tom hier al alleen zit en in de afdaling de aansluiting verliest heeft hij een probleem. Hij moet er sowieso voor zorgen dat hij in de afdaling Aru volgt. Dat weet hij zelf natuurlijk ook wel, maar toch, even een extra waarschuwing. De afdaling van de Puerto de la Morcuera is een kilometer of 10 lang en helemaal niet zo lastig. Deze kant van de klim is wel een stuk steiler, maar heeft behoorlijk weinig bochten. Het wegdek is hier behoorlijk slecht, dat kan nog wel voor wat gevaar zorgen. Op het wegdek na zou Dumoulin hier niet in de problemen mogen komen. Na 76,6 kilometer fietsen de renners door Miraflores de la Sierra en hier gaan we aan een rondje beginnen. De beklimmingen die we tijdens deze rit al hebben gehad krijgen we nog een keer, maar dan van de andere kant. Omdat we nu niet meteen kunnen omdraaien moet er eerst nog een rondje worden gefietst rond Miraflores de la Sierra. Dit rondje is net wat meer dan 30 kilometer lang en kent nog een kort klimmetje. Van Miraflores de la Sierra fietsen de renners eerst richting Soto del Real, tien kilometer in licht dalende lijn, met een paar rotondes onderweg. Net buiten Soto del Real begint een kort, maar toch behoorlijk steil klimmetje. Het klimmetje is maar een kilometer of twee lang, maar vooral in het dorpje waar de klim begint is het behoorlijk steil. Richting de top wordt het weer wat minder steil, maar het uitzicht wordt dan weer een stuk beter. In totaal toch meer dan twee kilometer aan een procent of zeven.
Het grootste deel van de klim zal uit smalle wegen bestaan (Foto: Google Streetview)
Na dit klimmetje is er een korte afdaling van amper een kilometer, waarna de renners weer op een wat grotere weg terechtkomen. Deze weg gaat ze naar Guadalix de la Sierra brengen. Het daalt hier langzaam af, maar dan ook echt heel erg langzaam. Een kilometer of tien aan twee procent naar beneden. Praktisch vlak dus, als je hier alleen zit ben je wel in het nadeel. Dumoulin moet dus ook zeker opletten voor dat korte klimmetje. Je kan in deze rit overal gefopt worden, niet alleen bergop. Van Guadalix de la Sierra, waar de renners na 106 kilometer passeren, fietsen we weer terug naar Miraflores de la Sierra. Dit stuk is een paar kilometer lang vlak, maar richting Miraflores de la Sierra begint de weg al licht omhoog te lopen. De Puerto de la Morcuera gaat weer beginnen. Officieel begint de klim pas in Miraflores, maar al kilometers voor dit dorp loopt het omhoog. Eerst vals plat, maar daarna toch vrij serieus. In totaal is de klim meer dan 10 kilometer lang. Net als de eerste klim van de dag 6,6% gemiddeld, maar deze klim is een kilometer langer. We gaan nu omhoog waar we eerst naar beneden gingen. Deze lastige kant van de Morcuera kent na Miraflores een kilometer aan 4%, maar wordt al snel steiler. Een kilometer of drie aan 7%, gevolgd door een kilometer aan 9%. Dit wordt voor Dumoulin weer een interessant punt. In deze kilometer zitten wat stroken boven de 10%, als Astana nog niet voluit is gegaan zullen ze dat hier wel doen. Na deze kilometer aan 9% krijgen we een kilometer aan 6,5%, het wordt weer wat makkelijker. Richting de top stijgt het nog twee kilometer aan 7%, dit kan zomaar de beslissende klim worden. Als Tom op de top van Morcuera nog bij Aru zit begint het er wel mooi uit te zien.
Opnieuw Morcuera
Op de top van de Morcuera hebben de renners 127 van de 175 kilometer gehad. Er is nog een beklimming te gaan en twee afdalingen. De afdaling die we nu krijgen is de lastigste van de dag. De kant van de Morcuera die we nu gaan afdalen is niet erg steil, maar wel behoorlijk bochtig. De weg is hier bovendien redelijk smal. De afdaling is een kilometer of 11 lang en zou zomaar beslissend kunnen zijn. Dit is wel een afdaling waar je het verschil kan maken als je risico neemt. Als het Aru tot op dit punt niet is gelukt Dumoulin te lossen gaat hij zich hier wel als een maniak naar beneden smijten. Het lastige gedeelte van de afdaling is een kilometer of vijf lang. De afdaling begint makkelijk, met behoorlijk rechte wegen, en eindigt ook zo. Het tussenstuk is vrij pittig, zeker in vergelijking met de andere afdalingen tijdens deze rit. Na 142 kilometer zijn de renners alweer beneden en rijden ze door Rascafria, waar de tussensprint van de dag is. Net buiten Rascafria fietsen ze voor de tweede keer langs het Monasterio de Santa María de El Paular. Prima kloostertje.
Het klooster in El Paular (Foto: WikiCommons)
Als de tussensprint geweest is geweest, begint de weg alweer omhoog te lopen. Er zitten weer weinig vlakke kilometers in deze rit. Na 147 begint de laatste beklimming van de Vuelta, we gaan nu de andere kant van de Puerto de Cotos beklimming. De vierde beklimming van de eerste categorie deze rit. Van deze kant is de Puerto de Cotos in totaal bijna 13 kilometer lang en 5,1% gemiddeld. Dit is eigenlijk de makkelijkste klim van de dag, die vooral heel makkelijk begint. Vier kilometer vals plat, voor het pas een beetje serieus omhoog begint te lopen. De eerste serieuze kilometers zijn aan 5%, maar worden al snel gevolgd door een kilometer aan 2%. Dan zitten we zo'n beetje halverwege de klim en begint het pas echt ergens op te lijken. De laatste vijf kilometer van de klim komt het niet meer onder de 6%, met richting de top zelfs nog een strook aan 10%. Geen lastige klim, maar na drie zware weken en ook weer drie beklimmingen in deze rit kan er toch een hoop gebeuren. Het kan hier net zo goed ontploffen, maar als er eerder in de rit niet veel is gebeurd wordt die kans wel vrij klein. Op de top komen we weer even uit in Castilla y León. Het is nu bijna zeven kilometer vlak, tot de top van de Puerto de Navacerrada.
De laatste klim
Het laatste wat we zien van El Paular (Foto: Google Streetview)
De top van de Puerto de Navacerrada bereiken de renners na 165 kilometer, op iets meer dan 10 kilometer van de streep. We zijn weer terug in de regio Madrid. Richting de top van de Puerto de Navacerrada moet nog even kort geklommen worden, even een kort stukje vals plat. Na het passeren van de top gaat er gedaald worden tot de streep zo'n beetje. Een afdaling van tien kilometer, die totaal niet lastig is. Er wordt gedaald over een brede weg, zonder echte bochten. Er zijn wel wat bochten, maar geen bochten waar je vol voor in de remmen moet. Eigenlijk is het een bijtrapafdaling en dat zou Dumoulin als tijdrijder toch moeten liggen. Het wegdek is soms behoorlijk slecht, dat kan nog wel voor wat problemen zorgen. Verder hoeven we niet te verwachten dat er in deze laatste afdaling veel gaat gebeuren. Alleen op drie kilometer van de streep zit nog even een lastige bocht, maar daarna daalt het weer simpel verder richting Cercedilla. Geen opzienbarende dingen tot de slotkilometer. In de slotkilometer wel nog iets opzienbarends, de weg begint weer omhoog te lopen. Geen vlakke finish, er moet nog geklommen worden. Op een meter of 400 van de streep is er een scherp bochtje naar rechts en begint de weg meteen flink omhoog te lopen. Het blijft omhoog lopen, tot een aantal meter voor de streep. De Spanjaardjes krijgen het tijdens iedere rit voor elkaar om een volledig vlakke finish te ontwijken, is ook een prestatie.
De laatste kilometers (Afbeelding: lavuelta.es)
De tweede keer Cercedilla (Foto: Google Streetview)
De laatste serieuze rit van de Vuelta eindigt dus in Cercedilla. Hopelijk een rit vol met spektakel en een voor Nederland goede afloop. Dit is een rit waar je verder weinig kritiek op kan hebben, prima ontworpen. Vier redelijk serieuze beklimmingen, nog een stukje vallei, aankomst na een afdaling. Komt in de Vuelta niet vaak voor, maar een rit als deze is altijd welkom. In deze Vuelta helemaal, het is zelden zo spannend geweest twee dagen voor het eind. Er kan nu een hoop gebeuren, zelfs in de laatste meters kan het verschil nog worden gemaakt. Cercedilla is een dorp met een kleine 7000 inwoners. Veel is er niet te doen, het dorpje is eigenlijk alleen een klein beetje bekend omdat het bij de Puerto de Navacerrada in de buurt ligt. Het is wel een prima uitvalsbasis als je in de bergen in de omgeving een beetje wil klimmen, maar verder hoef je hier niet te zijn. Laten we hopen dat na de 20e rit Cercedilla wel een verhaal heeft. Een mooi verhaal bij voorkeur.
Cercedilla van bovenaf (Foto: WikiCommons)
Erg warm gaat het niet worden in Cercedilla, een graadje of 22 maximaal. Het ging weer de goede kant op in Spanje, maar nu is het ineens een pak minder. Er is kans op wat bewolking, maar waarschijnlijk geen regen. Wel een beetje wind, wat het gedeelte van de rit in de vallei nog interessant zou kunnen maken. Om 12.47u vertrekken de renners in San Lorenzo de El Escordial. De rit wordt niet integraal uitgezonden, maar is toch wel bijna in z'n geheel te zien. Sporza zal er om 13.30u bij zijn, dan zitten we zo'n beetje op de top van de eerste klim van de dag. De NOS zegt er nog wat eerder bij te zijn, maar dat zal in de praktijk wel tegenvallen. De finish van deze hopelijk historische rit wordt verwacht tussen 17.24u en 17.57u.
Deze rit moet haast wel episch worden, kan bijna niet anders. Hoe het dan ook afloopt, het zal met een beetje geluk wel een rit worden die ons lang bij gaat blijven. Astana heeft tijdens de vorige rit niet veel gedaan, ze hebben krachten gespaard om nog een keer vol te gaan. Movistar gaat iedere dag voluit, zonder dat iemand weet waarom. Dan hebben we ook nog Katusha en Tinkoff, die misschien wat gaan proberen. Ik verwacht eigenlijk wel dat Astana er meteen aan gaat beginnen. Het is belangrijk om Dumoulin snel te isoleren en dan te hopen dat hij ergens de aansluiting verliest. Of dat dan bergop is of in een afdaling maakt niet uit. Ik verwacht in deze rit ook een kopgroepje met mannen van Astana. Normaal werkt dat gedoe met bruggenhoofden niet echt, maar tijdens deze rit zou dat zeker wel nuttig kunnen zijn. Er zijn behoorlijk wat afdalingen en er is nog een heel stuk vlak na de tweede klim, daar heb je zeker wat aan ploeggenoten. Aru kan Dumoulin wel lossen op de tweede klim, maar als hij dan alleen zit schiet hij er ook niets mee op. Dat wint hij op het vlakke niet van Dumoulin. Tom zou er dan ook weer verstandig aan doen om een mannetje mee te sturen met de kopgroep. Dan heb je nog iemand om terug te roepen als er onverhoopt wat mis mocht lopen. Deze rit gaat de rit van Astana worden. Ze gaan als een stel imbecielen op kop beuken en daarna gaat Aru herhalen wat hij een paar dagen geleden al deed. Continu aanvallen, tot hij niet meer kan. Hij gaat het overal proberen, ook daar waar Dumoulin het niet verwacht. Het devies voor Tom is om het wiel van Aru niet uit het hoog te verliezen. Andere figuren als Rodriguez en Valverde gewoon laten rijden, die wapperen vanzelf wel terug.
1. Aru. Ik vrees er toch voor dat Astana nog met een briljant plan gaat komen. Het is sowieso de sterkste ploeg, dus als ze op kop gaan rijden zijn alle Giants op Dumoulin na al vrij snel gezien. De klimmetjes vandaag zijn niet de lastigste klimmen, maar we hebben wel bijna drie weken gehad. In principe is Aru de betere klimmer, maar dat heeft hij de laatste ritten niet kunnen laten zien. Hij is waarschijnlijk ook wel iemand die risico's durft te nemen in de afdalingen en daardoor zou het zomaar kunnen dat hij Dumoulin toch nog serieus onder druk gaat zetten. Aru gaat sowieso nog wel iets doen wat we niet verwachten.
2. Majka. Is de afgelopen dagen ook behoorlijk actief en heeft al laten zien een van de betere klimmers te zijn in deze ronde. Kan Aru niet volgen als die vol aangaat, maar voor de rest hoeft hij niet onder te doen. Hij moet Rodriguez kwijt zien te raken, dan kan hij nog op het podium komen.
3. Rodriguez. Was in de rit naar Ávila niet echt duidelijk aanwezig, verloor zelfs nog een paar seconde op Dumoulin. Dit is echter wel wat ander werk, hier moet hij wel weer de voorste Katusha zijn in plaats van Moreno. Vecht voor zijn podiumplaats, die zou hij wel vast moeten kunnen houden, hoewel je het maar nooit weet met zo'n gekke Pool als Majka.
4. Dumoulin. Na drie weken nog even vier redelijk lastige beklimmingen, vier afdalingen, continu bestookt worden door Astana en misschien ook wel door andere ploegen. Het kan een zware dag worden. Het kan ook heel goed een historische dag worden, maar Dumoulin moet nu zowel fysiek als mentaal heel sterk zijn. Alle aanvallen van Aru pareren, zich een paar keer naar beneden storten en ook andere renners durven laten rijden. Aan zijn ploeg gaat hij niks hebben, op Craddock na zijn die allemaal na de eerste klim al verdwenen. Dit wordt misschien wel de zwaarste rit van zijn leven.
5. Quintana. Valverde heeft nu de smaak ineens te pakken en valt iedere keer kansloos aan. Quintana doet dat wat minder en daardoor zal hij wat frisser zijn op de laatste beklimmingen. Kan hij nog even zijn vijfde plaats in het algemeen klassement verdedigen.
